Bundan iki sene önce liseye başladım.ilk dönem her şey çok güzeldi.Ama ikinci dönem okula gitmek istemiyordum.Okula gittiğimde kendimi derslere veremedim.Bedenim okulda ruhum başka yerdeydi.Herkes ten koptum kimseyle konuşmadım.Kşmsede benimle konuşmadı .Çok iyi birisiyim dir kimsenin kalbini kırmam yiyeceğimi herkesle paylaşırdım.Sevmedim arkadaşlarıma bile olsa sabah hep günaydır derdim içimden gelmese bile..Ama ikinci dönem kimse baba günaydın demedi ben geri çekilmiştim kimseyle konuşmuyodum.Ama zorluyodum kendimi en azından herkese gülümsüyordum.Ama bana alaycı yada acıyarak baktılar .Sınıfta çok sosyaldim bütün faalıyetlere katılıyordum.Belkide o yüzden bana herşeye atladığım için gıcıklardı .Bilmiyorum ama ben hiç bir zaman havalı kendini beğenmiş herkesi ezen yalaka biri olmadım.Hep güler yüzlüydüm herkese değer verirdim.Ama baskın kavgacı biri değildim.Kimse benimle konuşmadı.Kalabalık içinde yapayalnız kalmıştım.Okul benim için cehennem gibiydi.Servistede yalnızdım.servise her bindiğimde servis kaza yapsında ölüyüm die dua ettim.Okula çoğu zaman hasta bahanesi yapıp gtmedim devamsızlığım çok olmasına rağmen teşekkür aldım.okullar tatile girdiğinde karne günü herkes birbirine satılmıştı.Ama bana kimse sarılmadı.Çok üzüldüm.Servisede binmeden eve yürüyerek gttim.Kararlıydım okulu degiştrcektim.Çünkü bu okulda kimse bana değer vermiyodu.okullar açıldı ben9 10tane okula gttim hiçbiri beni almadı.en son bitanesi kabul etti nakilimi aldırdım .Ama o okulada gdemedim.okulun kapısına kadar gdip defalrca geri döndüm.annem benim işini bırakmıştı.Akrabalar herkes okula gidip gtmedigimi soruyolardı.Okula bir gün gittim.Sınıfta çok erkek vardı hepsi çok şımarıktı.Kendimi kötü hiiswetim.Sınıf ahır gibiydi.ertesi gün okula gitmedim gitmek istemiyorum kendimi okulda boşluk ta gibi hissediyordum.yalnız kalmaktan korktum.Konuşamaktan.annem devamsızlığım işlemesin diye babama okula gnderdi.müdür gelmicekse bu senelik okulu donduralım demiş.babamda kabul etmiş o sene okula gitmedim tam 9kilo aldım geç saate kadar uyumaktan aylarca spor yaptım biraz kilo verdim kilo vermeyi bile başaramadım.okullar açıldı ve annem okula gdicegimi sanıyodu mutluydu ama bn yine gdemedim.Aynı şeyleri yaşamak istemiyodum. Okulu bıraktım açık liseye yazıldım ama deerslere çok çalışamıyorum hergün içime bir korku giriyor midem bulanıyor.ölmek istiyorum.Okulu bıraktığım için kendimden nefret ediyorum.İşe yaramaz beceriksiz in tekiyim.Hiç birşeyi başaramıyorum çok korkağım insanların arasına girmekten korkuyorum.Spora yazıldım nasıl gtcem bilmiyorum.Annem işe başladı evde yalnızım.Konuşcak kimsem yok arkadaşlarım da aramıyor.Ben çekildim ama kimsede benimle konuşmak istestemiyor.Herkes okumayacagımı düşünüyor.benim derslerim çok iyiydi.ben okulu kalabalık içinde yalnız kaldıgım için bıraktım.İnsanlara güvenim bitti.Kimse destek olmadı bana annem dışında .Rabbim kimseyi evde kendini dinleyecek kadar yalnız bırakmasın.Hiç bir zaman. İsyan etmedim .çekingen olduğum için yalnızlık benim kaderim.Şimdi depresyon tedavisi görüyorum ama hiç bişekilde düzelmiyorum sosyalleşmem lazım ama insanlarla ne konuşcagımı bilmiyorum.aglamaktan yoruldum .Kimse benim yaşadığımı yaşamaz inşallah.