- 27 Mart 2011
- 515
- 20
Nerden baslasam.... Hangisini anlatsam.Aslinda sorun benim kendi anne ve babam ile basliyor.7 yasimdan buyana benim tum duygularimi somuruyorlar.Anne ve babam fabrikada calisiyorlardi ben 7 kardesim 5 yasindaydi ona hep ben baktim.Veliler toplantisina bile ben giderdim.Ev isi zaten hep kardesim ve bendeydi.Yemek bulasik camasir...Kardesiminde benimde cocuklugumu hep bir amac icin caldilar"ev sahibi olmak." Biz ne onumuze gelmis sicak yemek biliriz nede utulenmis hazir onlukler,beslenme cantalari...Bunlar baska ailelere bakilarak hep imreniler lukslerdi,bizim icin...Cocuklugumu hatirlayinca resmen kendime ve kardesime aciyorum.Cok rezillikler cektik ayni filimlerdeki cinsten.Oz anne baba elinde alakasiz buyuduk.Oyleki kardesim bana anne derdi Biz hic cocuk olmadik.Herzman" biz fakiriz,bir evimiz olsun,isten soz cikip size annelik edicem" diyen bir annemiz vardi.Zaman gecti ev alindi ve kisa sure sonra ben gelin oldum.Anne babam allem etti kallem etti"paramiz yok!"dediker dugunumde bir igne bile yapmadilar.Ayni sey karesimin basinada geldi.Varlik icinde yokluk bizimki...