Kendimi aşırı yalniz hissediyorum. Evde sürekli kavga dövüş yok, ama ne annemle anne muhabbetimiz ne kardesleirmle abla kardesligimiz var. Okuldan, daha once vakit gecirdigim birkac dernekten vs ara sira selamlasip hal hatir sordugum pek samimiyetim olmayan arkadaslarim var. Baska da arkadasim yok. En yakin arkadaslarim bana sebepsiz sekilde sırt dondukten sonra yalnizlastim. O deli dolu hallerimi kaybettim. Arkadasim var belki dostum yok. Derdim cok derdimi anlatabilecegim kimse yok. Eski arkadaslarimla problem yasadigim zamanlarda sevgilimle tanistim, once en yakin arkadasim sonra sevdigim oldu. Herseyim oldu. Ailemle aramda olanalri küçük düşmemek icin ona bile anlatamadim. Icime attim ama yine de varligi rahatlatiyordu. Buyuk problemler yasiyorum onunla bugunlerde. Ve cok zor gunler geciriyorum. Evde beni etkileyen durumlar artmis durumda ve sevgilim yok. Bana hata etti diye kendimi ezdirmemek icin anlatmiyorum konusmuyorum. Hatasini anlasin istiyorum. Bilse beni yalniz birakmaz biliyorum ama ikimiz de bir inat tutturduk. Ben bu kez de kendimi ezdirisem bu iliskimde de mutsuz olan taraf olucam diye sabrediyorum. Ama olmuyor. Arkadaslarimdan yine zarar gördüm. Yine uzduler. Annem uzdu kardesim uzdu. Kimseye anlatamiyorum. Cok yalnızım. Gunlerdir uyuyamiyorum. Ağlama krizlerine giriyorum. Bazen sadece durup bos bos düşünmekten baska hicbisey yapamiyorum. Sirf derdimi anlatacak biri bulmak icin psikologa gitmek istiyorum ama su an imkanim yok Ne yapabilecegimi bilmiyorum cok durumdayim. Aklimi yitirmek uzereyim. Buraya anlatirsam, biseyler yazilir da cevap verir icimi dokersem iyi gelir diye dusundum. Delirmek uzereyim.