Benim kuzen benden 16 yaş küçük ama bebek sevmediğimden bebekken pek muhatap olmazdım. Bebeyken kucağıma bile 3-5 kez zorla verdiklerinde almışımdır. Biraz daha çocuk olduğunda daha samimileştik.
Bir gün dayımlar dışarı çıkarken bakmamı rica ettiler, iyi dedim. 3-4 yaşında falan. Yengem bize pasta yapmış. Dayımlar gitti bu başladı ağlamaya, oyalamaya çalıştım, şımardı iyice. Önce konuşmaya çalıştım, neden ağlıyorsun falan diye. Beni götürmediler sen geldin diye dedi. Açıkladım, hayır dedim senin gidebileceğin bir yer değildi, sen yalnız kalma, beraber oynayalım diye beni çağırdılar dedim. Dinlemedi iyice ağlamaya başladı.
Tvyi açtım, "canım tvyi duyamıyorum, ağlayacaksan içeride ağlar mısın" dedim bu şaşırdı. Susturmaya uğraşmıyorum, pışpışlamıyorum ya

Devam etti yanımda ağlamaya, sesi açtım, gitti bu sefer içeri ağlamaya devam ediyor. Kalktım pasta kestim kendime, oturdum onu yiyorum. Bu kafayı çıkarttı odadan, "Lyannaaa bana da verir misin" diye. "Ağlamaya devam edecek misin" dedim, ağlayarak istemeye devam etti. "Ağladığın sürece vermeyi düşünmüyorum, filmi de duyamıyorum, ağlamayı bırakacaksan gel pasta yiyip oyun oynayalım, yoksa lütfen içeride kal" dedim

Sustu geldi tıpış tıpış, güzel de bir gece geçirdik.
Nazı geçmez bana o yüzden

ısırma huyu varken ben de onu geri ısırmıştım falan