özellikle üniversiteye başladığım yıllarda ve sonrasında da bu durumları erkeklerde çok gördüm.
birşey hissetmese de bu tarz birşey yaşamanın verdiği 'heyecan,yenilik,vakit geçirme vs.' den hoşlanan tipler var.
yazdıklarından gördüğüm kadarıyla sen yapman gerekeni yapmışsın,olmadı en son açıkça soracaksın.
bak hazırlıktayken bana karşı seninkine benzer şekilde davranan bir çocuk vardı.bana karşı hareketlerini kim görse "kızııım bu çocuk sana abayı yakmış ya" diyordu.sınıfta ben nereye otursam ya direk karşıma,ya da çok yakınıma oturur derslerde sürekli gülümseyerek bana bakardı.molalarda yanıma gelmeler, sürekli bir bahaneyle yakınımda dolaşmalar vs. bazı arkadaşlarım durumu farkedip bana takılmaya başlamışlardı.yakın arkadaşım 'bu çocuk sana aşık bakışlarına baksana şunun' demişti.ben hoşlanmasam da cocugu hiç terslemedim.bakalım ne yapacak diye orta yollu davrandım.ve o cocuk hiç bana açılmadı.yıllar sonra bir sınıf buluşmasında bir araya geldik.tam muhabbeti hatırlamıyorum ama ben ona bu olayla ilgili bir imada bulundugumda bana "bakmak illa özel bişey ifade etmek zorunda değil,bazen sırf güzellikleri görmek için bakarsın" tarzı bişeyler saçmalamıştı.ben de çok emindim o zamanlar bana aşık olduguna hareketlerinden filan, ama sonra öyle deyince şaşırmıştım açıkçası.
neyse uzattım umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.toparlıyım yine de, gerçekten bişeyler hissediyorsa açılır.(hele ki duygularını biliyorsa onu tutacak hiçbir şey yok). yok açılmıyorsa, kendini geri çek.umudunu kes.
ters tepki verseydi arkadaş olarak dedim niye böyle anlıyorsun diye bir güzel kızmayı bile planlamıştım 
