- 5 Nisan 2016
- 8
- 1
- 1
- 29
- Konu Sahibi berilkesgin
- #1
merhabalar..
bu sene üniversite 1. sınıftayım bölümüm mühendislik olduğu için haylıyle sınıftaki kız sayısı da az 9 kızız.
okulun yurdunda kalıyorum ve oda arkadşımda bölümümden biri.
sorunlarımız var dı ve ayrıldık anlaşamadık kafa yapımız uyuşmadı .
insanlarla mücadele edemiyorum artık gücüm kalmadı yanlızım bu şehirde başka bir kız daha vardı ama onunla arası daha iyi.
şuan kafam rahat kesinlikle böyle psikolojim daha iyi ama bazen o kadar yanlız hissediyorum ki odada . bu arada tek kişilik odada kalmaya başladım.
tam bu sorunlar vize haftasına denk geldi derslere nasıl çalıştım hatırlamıyorum bile.
oda arkadaşom çok değişik birisi ki benim bile sabrım bunu kaldıramdı düşünün.
o kadar bunaldım o kadar daraldım ki allahıma şükürler olsun inançım yerinde ve sadece sabrediyorum şu dönemin bitmesi için.
üniversitede arkadaşlıklar saf değilmiş onu anladım hep çıkar ilişkisi etrafımda düzgün kimse yok.
kaç senelik arkadaşimda bizim okulda ve yurtta ondanda o kız yuzunden kazık yedim.
hayatı öğrenmeye başladım ama şuan hersey çok ağır geliyor bana.
bunları anlatmamın sebebi biraz olsun rahatlamak istedim.
biliyorum böyle dahada olgunlaşacam hayat kolay değil tabi ama herşey üst üste gelince kaldıramadım.
okuduğunuz için teşekkürler sadece konusmak istedim....
bu sene üniversite 1. sınıftayım bölümüm mühendislik olduğu için haylıyle sınıftaki kız sayısı da az 9 kızız.
okulun yurdunda kalıyorum ve oda arkadşımda bölümümden biri.
sorunlarımız var dı ve ayrıldık anlaşamadık kafa yapımız uyuşmadı .
insanlarla mücadele edemiyorum artık gücüm kalmadı yanlızım bu şehirde başka bir kız daha vardı ama onunla arası daha iyi.
şuan kafam rahat kesinlikle böyle psikolojim daha iyi ama bazen o kadar yanlız hissediyorum ki odada . bu arada tek kişilik odada kalmaya başladım.
tam bu sorunlar vize haftasına denk geldi derslere nasıl çalıştım hatırlamıyorum bile.
oda arkadaşom çok değişik birisi ki benim bile sabrım bunu kaldıramdı düşünün.
o kadar bunaldım o kadar daraldım ki allahıma şükürler olsun inançım yerinde ve sadece sabrediyorum şu dönemin bitmesi için.
üniversitede arkadaşlıklar saf değilmiş onu anladım hep çıkar ilişkisi etrafımda düzgün kimse yok.
kaç senelik arkadaşimda bizim okulda ve yurtta ondanda o kız yuzunden kazık yedim.
hayatı öğrenmeye başladım ama şuan hersey çok ağır geliyor bana.
bunları anlatmamın sebebi biraz olsun rahatlamak istedim.
biliyorum böyle dahada olgunlaşacam hayat kolay değil tabi ama herşey üst üste gelince kaldıramadım.
okuduğunuz için teşekkürler sadece konusmak istedim....
demek ki bu konuda bir tek ben değilmişim böyle düşünen ne hayallerle gitmiştim ama o kadar iğrenç bir arkadaşlık anlayışı var ki üni de herkesten uzak dur Allah yardımcın olsun.
Hangi ünv ?
