Daha simdi cocugu uyuturken ayni seyleri dusundum. Yani bi ben mi dogruyum herkes mi yanlis dedim. Anneme, babama, ablama kizginim. Onu anlatmak uzun surer. Yani iletisimim var ama kizgin ve serinim bunu onlar da biliyor. Kayinvalidemden olumune nefret ediyorum. Her evime geldiginde, benimle evimle olan her iletisiminde evde kavga kiyamet kopuyor. Birebir telefon görusmelerinde oglunu nasil doldurdugunu da duydugum icin nefretim bir türlu gecmiyor. Lohusayken yaptiklarini hic saymayayim. Eşim desen ansiklopedi olur hic baslamayayim psikolojik sikintilari var deyip geceyim. Bu dunyada bir cocugum birkac tane de arkadasim var sevdigim galiba. Ben mi degisigim soruyorum kendime bu ara. Yalniz degilmişim.