Bir süre görüşüp takıldığımız adamla bazı sebepler nedeniyle görüşmeyi bitirmiştim. Bitiren bendim, o istemedi bitmesini, hatta "terk edildim", "ayrıldık" moduna girdi. Bitirme nedenlerimin düzelecek şeyler olmadığını düşünüyorum, o yüzden ilişkiyi sürdürmenin gereği yoktu. Düne kadar da arada özlesem de kafam netti. Hala net aslında da hırs yaptım ve üzüldüm te allam. Bu arada, bitirmemden bugüne kadar arada iki kere yazıştık gayet normal bir şekilde.
Dün, ayrıldıktan sonra ilk kez karşılaşma ihtimalimizin yüksek olduğu bir yere gittim, yoktu, gayet güzel bir gece geçirdim ama şeytan mı dürttü, rahat mı battı yoksa salak mıyım bilemedim ama "kulakların çınladı mı" diye mesaj attım. Aferin bana. Oradan ufak bir muhabbet açıldı yazıştık bir süre fakat sonra yazışmanın yönü değişti; karşılaşırsak bana pas vermeyeceğine döndü, onu özlüyor olduğumu ve beni umursamamasının beni huysuzlaştırdığını söyledim. "Kusura bakma böyle olmasını isteyen sendin" dedi. "Beni umursamamanı istemedim" dedim, "ben ya hep ya hiçtir demiştim sana" dedi ve o noktadan sonra bir şey yazmadı.
Şimdi adam haklı, ona göre güzel giden bir şeyi pat diye bitiren bendim, doğruya doğru. Ama şu an ben de hırs yaptım niye umursamıyor beni diye, üzüldüm de. Saçmalıyorum farkındayım ama elimde değil. Niye umursamıyor arkadaş ya off. Ha bir de yukarıdaki konuşmayı yaparak dizginleri şahane şekilde eline vermiş oldum, ona da ayrı pişman oldum. Tutsam ya çenemi.
Edit: Afallamamın ve üzülmemin bir sebebi daha önce ve dün gece normal normal konuşup yazışırken konuşma içinde olayın birden "seni umursamıyorum"a dönmesi idi. Birden değişti yani olay.
Bununla yaşayacağım artık napalım 
