Ben uzun süredir kendimde değilim. Günler,aylar geçiyor ama ben bilincinde değilim. Kafamı toparlayıp düşünemiyorum, hiçbir şeye odaklanamıyorum, bir yerdeyken aslında orada değilim sadece bedenim orada. Hissettiğim her şey olumsuz, olumlu şeylerin (hatta uzun süredir olmasını istediğim seylerin) mutluluğunu bile yasayamiyorum. Sürekli olumsuz his ve düşünceler içerisindeyim. Kaygılıyım. Korku içindeyim. Sosyal ortamlarda o kadar kaygı doluyum ki kendim olamıyorum. Konusamıyor, konuşabilsem bile kendimi beceriksiz-korkak-rezil olmuş hissediyorum. Ne kendimi seviyorum ne kendime güveniyorum. Kıymetini bilmem gereken şeylerin farkındayım onca güzel şeye sahibim ama bunlar bile beni mutlu etmiyor. İçimde yalnızca biraz umut olsun,yaşamak, atlatabilmek, iyi hissedebilmek için yalnızca biraz umut. Ama o da yok. Bir şey beni çekiyor aşağı daha fazla çekiyor daha da fazla çekiyor. BUNA TIP DEPRESYON DEMİŞ, BEN SÖZCÜKLERE SIĞDIRAMIYORUM. Ve bu hislerimi kimseyle paylaşmak istemiyorum. Çünkü kimse anlayamayacak gibi. Ya da ifade edilemeyecek gibi. Öyle çaresizim ki.. aklıma çok kötü şeyler geliyor. Ben yapamam ben kendime ömrüme yazık edemem ama Allah beni alsın istiyorum yanına. Çünkü artık ben düşünemiyorum bile. Kafamı toplayamiyorum burada değilim ölüyorum ben..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Dayanamıyorum artık,lütfen yardım edin
- Konu Sahibi lilyumist
- Başlangıç Tarihi
- 13 Ocak 2017
- 1.410
- 1.282
- 63
- 35
Ben de yalnız değilim öyleyse
- 13 Ocak 2017
- 1.410
- 1.282
- 63
- 35
Evet anksiyete+depresyon beraberinde sosyal fobi yaşıyorum. Ben çocukluğumdan bu yana hassas bir bünyeye sahibim gerek fiziksel gerek psikolojik. Her şey çok fazla etkiliyor beni. Yaşadığım belirgin bir şey yok anne tarafından yana kayıplarımız oldu anne ve babam da pek anlasamiyor. Babam iyi bir baba fakat iyi bir eş olamadı anneme. Ve ne zaman nasıl davranacagi belli olmuyor sinirlenince konu uzuyor kendine hakim olamıyor bunlar beni haliyle yıllarca etkiledi. Ama "ben eskiden böyle değildim" diye diye kendimi daha kötü hissediyorum çünkü gerçekten eskiden ben mutlu ve rahattım..
- 24 Ocak 2017
- 138
- 49
- 18
- 35
Yalniz degilsin ben 5 yildr tedavi oluyorum zaman zaman duzeliyo sonra bi sıkıntı yasasam tekrarliyo.6 ay önce kötülestim yasadigim bi olaydan dolayi halen düzelemedim anlattiklarin depresyon ankisiyeten hariç depersonalizasyon yani yabancilasma...Bunu ben ilk yasadigimda cildiriyorum diyerek aglayarak doktora gittim sanki ben ben degilim bu beden benim degil sanki hersey rüya gercek degil insanlarla konusamiyorum algilayamiyorum duymuyorum sanki isimi yapamiyorum çünkü insanlar bana birsey anlatincq sanki kafam almiyo ki gayet basarikiydim isimde...Hic bisey yapmak istemiyorum vs...ama beni en cok zorlayan yabancilik...insanlar sanki gercek degil herkes anlamsiz hersey...sanki aramsa perde var onlarla sanki seyirciyim hayata dahil degikim...aylardr bogusuyorum bu durumdan...az da olsa degisim var haftaya profa gidicem
Gerçekten benim yaşadıklarımı ve dile getiremediklerimi aslında o kadar güzel anlatmissiniz ki. Anksiyetem arttı bi anda neşeli halimden eser kalmadı akşamdan beri sessizlestim ve konuşmak ağzımı açmak bile istemiyorum. Yine burada değilim yine kendimde değilim ne kötü bir şey bu. Kötü de olsa acı da olsa ne olursa olsun hissetmek algilayabilmek bir şeylerin bilincinde olmak istiyorum ama nasıl olacak ufacık bir fikrim bile yok. Yorumunuz için çok teşekkür ederim, umarım toparlarsınız sağlığınıza kavusursunuz
- 24 Ocak 2017
- 138
- 49
- 18
- 35
Dedigim gibi ben doktora gidiyorum aylardr aglayarak gittim intihar edicem dayanamiyorum diye insanlarin icine cikibca daha artiyordu ter basiyor çarpıntı vs sadece yyumak istiyodum berbat durumdaydim ve en kötüsü ben kndimde degildim sanki ben degilim esime sen gercek misin sanki hersey rüya sanki bunlari ben yasamiyorum birazdan uyanicam dedim heralde sizofren oluyorum dedim cok korktum doktor depersonalizasyon dedi arastir istersen yogun ankisiyete depresyon sonrasi olusan bi semptommus gecmesi zaman aliyomus.su an iyi gibiyim isime geliyrm depresyon ankisiyete minimum ama o depersonalizasyon azaldi ama tam gecmedi en son gecen oymus zaten.Sende ihmal etme mutlaka dr a git tedavi ol duzelen birsey.Ben haftaya ptof a randevu aldim terapiyede gitcem gelismeleri yazarim ayrintili konusrz ozelden yazabikirsin
- 24 Ocak 2017
- 138
- 49
- 18
- 35
Bu arada bu ben değilim ölüyorum lafini ben cok kullandim kriz gecirdim defalarca ama ölmüyosun canim iyi bi tedaviylr geciyo emin ol
Çok çok çok teşekkür ederim söylediklerinizi yaşar durumdayım ve cok zor geliyor sadece bunun geçeceğini bir sonunun olduğunu bilsem rahatliycam inanın sabırla bekliyorum geçmesini elimden geleni yapıyorum çok çok iyi olur sizinle iletişimde kalmak isterim. Sanıyorum ki beni ancak yaşadıklarımı yaşayan biri anlar
- 21 Mayıs 2014
- 408
- 402
- 313
- 30
Merhaba ruh ikizim..sende kendimi gordum resmen.ben senelerdir böyleyim nerdeyse ergenlikten beri.. Onceden yasadigim seyin adını koyamiyordum ben niye boyleyim karakterim bumu vs.. Diye dusunuyordum.buyudukce arastirdikca travmalar yasadiklarim sonucu bu hale gelmisim bunu farkettim. Farkettim ama onleminide alamiyorum. Bende depresyon sosyal fobi var.ve yasarken ölüyorum hergün,kimseyede anlatamiyorum anneme bile. Ne bileyim sanki anlatirsam bir daha kimsenin yuzune bakamam gibi hissediyorum gucsuz zayif gorunurmusum gibi .suan 22 yasindayim.ve sirf bu yuzden cok sey kaybettim.kaybettiklerimi dusununce kahroluyorum allahim niye ben diyorum hayatimda kurdugum en fazla kelime bu sanirsam. Neden?
Merhaba canım.. İnan yaşadıklarını çok çok iyi anlıyorum. Diyorum ya galiba en iyi ve sadece yaşayan anlar. Öyle zor ki, bazen yaşamaya alışıyorsun gibi. Kabullenmek zorunda kalıyorsun tüm bu olanları hissettiklerini. Beni en çok üzen şeylerin başında bu gelir. Alışıyorum ve bu hep böyle giderse. Bir sonu yoksa ne olur diye kendimi yiyip bitiriyorum bazen. Ben de 20 yaşıma gireceğim. Şuan yapmak istediğim en basit şeyleri bile sosyal fobiden dolayı yapamıyorum ve anksiyete seviyem çok yüksek. Bunalıyorum okula bile gitmek istemiyorum kendimi her şeyden geri çekmek istiyorum. Tamamen soyutlamıyorum elimden geleni yapıyorum ama sosyal ortamlarda çok mutsuz ve huzursuz hissediyorum. Okula gitmemeyi bile kendime ödül olarak görüyorum. Bu çok acı. Seni çok iyi anlıyorum. İstersen özelden yazarsan her zaman destek olmaya konuşmaya varım. Kendini asla yalnız hissetme. Diyorum ki ben ; Allahım ben seni çok seviyorum sen de beni seviyor olmalısın ki beni böyle zor bir sınavla sınıyorsun.. Hiçbir zaman isyan etme pes etme. Yağmur sonrası gök kuşağı gibi bizi de bulacak güzel günler, yeter ki sabredelim dimi?
Merhaba arkadaşlar bu yazdıklarınızın aynısını yaşadım yaşamaya da devam ediyorum cirpindikca batman bu olsa gerek duzelmek istiyorum zor şeyler yaşadığımda üzülürdm aglardim tamam ama duzelirdim yine o gunlerimi bile özlüyorum lütfen bana da yardımcı olun hiç duzelmiycekmisim gibi
Sabırla elimizden geleni yaparak atlatabiliriz. Korkma elbet bir sonu var bu yolun her derde bir çare var bu yol çıkmaz değil. İnanıyorum ben artık. Her zaman destek olabiliriz birbirimize..
İnşallah inşaallah bunu o kadar çok istiyorum ki bir çocuğumun olmasını o kadar isterken şimdi buna cesaretim yok iştahım kalmadı yemek yiyemiyorum bilmiyorum olalım birbirimize destek olalım Allah ın izniyle
- 11 Ağustos 2016
- 2.412
- 10.212
- 208
Onlara hicbirsey olmuyor biz kendimiz harab oluyoruz
- 11 Ağustos 2016
- 2.412
- 10.212
- 208
- 11 Ağustos 2016
- 2.412
- 10.212
- 208
Benzer Konular
- Kilitli
