konuya nerden nasil baslicam bilemyiorum.anlatmak istedim okadar cok sey varki. ya ben ailemle ayni cati altini yasamaya artik dayanamiyorum. ne annemle nede babamla anlasabiliyoruz:S hic bir zaman ayni fikirlere sahip olmadik.sorun bu degil, herkesin kendine göre fikirleri, düsünceleri, bakis acilari vardir tabi. sorun onlarin bana ve benim düsüncelerime saygi göstermemeleri. beni oldum gibi hic kabul etmediler. babam cok sinirli, stresli hemen aninda bagirip cagiran birisidir. bu durumdan etkilenen annemde fazlasiyla sinirli. kücüklükten buyana hep bi baskiyla büyüdük kardesim ve ben. ben suan 20 yasindayim ,erkek kardesimde 13. babamin yaninda hep diken üzerindeyim. biraz yüksek sesle adimi cagirsin hemem icim bi tuhaf oluyo,kalbim yerinden cikcakmis gibi atiyo.sanki birsey yaptimda suclu gibiyim. gün gecmiyoki bu evde firca yemeyim. bu yasima kadar onlari ne utandircak, ne üzücek birsey yaptim.bi yandan üniverstede okuyorum, bi yandan calisip onlara yük olmamaya calisiyorum. onlar görürlerde güvenlerini kaybederler diye ne bi erkek arkadasim var nede adam akilli sürekli görüstüm arkadaslarim. yani attim adimlarda hep onlari düsündüm .hep onlarin istedi gibi hareket ettim ama bitürlü yaranamadim. annem en ufak sey icin hemen bagirip cagriyo.kardesim kücük diye kiyamiyo, babama karsi cesareti yok. neolursa olsun benden cikariyo sinirini. bi gün olsun nasilsin, bi derdin varmi diye sormadilar. annem kendi arkadaslarina sürekli akil veren rolünde. onlarla saatlerce konusur, dertlerini dinler ama bana bikere bile sormadi iyimisin diye. kardesimle arasinda farkli bi bag var.kucaklasirlar,öpücükler,sohbetler... anliyamiyorum. ben biraz cvp veren bi tipim.kardesimde tam tersim sessiz bi cocuktur. neymis o cok masum, sessiz ve icinie attan bi cocukmus. ama benim hakkimdan kim gelebilirmiski.
bana karsi hep bi güvensizlik icindeler,daha cok annem öyle.sürekli bi arastirma icinde.sürekli beni hic dogru olmayan seylere sucluyo.ben kendime bakmayi seven bi kizim.makyajimi yapar ve bakimli bi sekilde okuluma giderim. kapidan cikarken hemen lafi soku verir. bu tiple okula gittine beni inadirdinimi zannediyosun felan diye. yada ben sanki senin erkek arkadasinin oldunu bilmiyorummu. ben onlarin korkusuna okuldan bile erkeklerle görüsmezken böyle seyleri duymak cok zoruma gidiyo.
beni hep kotrol altinda tutmaya calisiyolar. cocuklumdan buyana yasaklarla büyüdm. dinlerine bagli olduklarindanda bu konuda cok baski gördüm.zorla namaz kildirmalar,kuran okutmalar. kiyafetimi kisitladilar. say say bitmez...
ben bi adim attim ama onlar bana hic yaklasmadi hep daha fazlasini istiyolar. annem 4 aydir calisiyo,o yoruluyo yetisemiyo diye evi silip süpürüyorum,ardesimle ilgileniyorum, yemekten tutun alisverise kadar herseyi yapiyorum ama eve geldinde hala bütün gün evdeydin insan bi cöpleri cikarar,insan bi sunu yapar bunu yapar diyo. cevap verincede bagriyo cagriyo. onlarla konusamiyorum. önce bagriyolar, sonra baktilar susmuyorum üzerimi yürüyüp korkutuyolar.seni gebertirim, defol git elimde kalirsin. 20 yasinda koca kiza annesi kafasina parfüm sisesi firlatim, sacma sapan birsey icin kendinden zorla nefret etiriyosun diye bagrirmi?
(
beni özgür bi birey olarak kabul etmiyolar....
kizlar siz söyleyin napim???
ayri eve cikmak istiyorum ama söylemeye cesaret edemiyorum anneme citlattim biraz,oda tabi bizim yanimizda istenin gibi yiyip icip afederiniz s*camiyosun, her halti yiyemiyosun ya dedi. annem bu evden anca evlenirsen cikarsin diyo...ama benim simdilk öyle bi düsüncem yok,ama artik dayanamiyorum
sürekli mutsuz oldunuz, odanizdan cikmak istemediniz,cikmaya cesaret edemdiniz bi evde hayat gecmiyo...
bana karsi hep bi güvensizlik icindeler,daha cok annem öyle.sürekli bi arastirma icinde.sürekli beni hic dogru olmayan seylere sucluyo.ben kendime bakmayi seven bi kizim.makyajimi yapar ve bakimli bi sekilde okuluma giderim. kapidan cikarken hemen lafi soku verir. bu tiple okula gittine beni inadirdinimi zannediyosun felan diye. yada ben sanki senin erkek arkadasinin oldunu bilmiyorummu. ben onlarin korkusuna okuldan bile erkeklerle görüsmezken böyle seyleri duymak cok zoruma gidiyo.
beni hep kotrol altinda tutmaya calisiyolar. cocuklumdan buyana yasaklarla büyüdm. dinlerine bagli olduklarindanda bu konuda cok baski gördüm.zorla namaz kildirmalar,kuran okutmalar. kiyafetimi kisitladilar. say say bitmez...
ben bi adim attim ama onlar bana hic yaklasmadi hep daha fazlasini istiyolar. annem 4 aydir calisiyo,o yoruluyo yetisemiyo diye evi silip süpürüyorum,ardesimle ilgileniyorum, yemekten tutun alisverise kadar herseyi yapiyorum ama eve geldinde hala bütün gün evdeydin insan bi cöpleri cikarar,insan bi sunu yapar bunu yapar diyo. cevap verincede bagriyo cagriyo. onlarla konusamiyorum. önce bagriyolar, sonra baktilar susmuyorum üzerimi yürüyüp korkutuyolar.seni gebertirim, defol git elimde kalirsin. 20 yasinda koca kiza annesi kafasina parfüm sisesi firlatim, sacma sapan birsey icin kendinden zorla nefret etiriyosun diye bagrirmi?
(beni özgür bi birey olarak kabul etmiyolar....
kizlar siz söyleyin napim???
ayri eve cikmak istiyorum ama söylemeye cesaret edemiyorum
anneme citlattim biraz,oda tabi bizim yanimizda istenin gibi yiyip icip afederiniz s*camiyosun, her halti yiyemiyosun ya dedi. annem bu evden anca evlenirsen cikarsin diyo...ama benim simdilk öyle bi düsüncem yok,ama artik dayanamiyorumsürekli mutsuz oldunuz, odanizdan cikmak istemediniz,cikmaya cesaret edemdiniz bi evde hayat gecmiyo...
