• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Değersizlik duygum ile başa çıkamıyorum

Merhaba arkadaşlar, 27 yaşındayım, çok güzel olduğumu düşünmesem de çevrem tarafından beğenilen ve iltifat alan, iyi eğitim almış birisiyim ancak ikili ilişkilerinde çok sıkıntılıyım yani şöyle şimdiye kadar ki hayatıma giren erkekleri düşünüyorum resmen hepsinin hayatına zorla girmişim bir tane bile benim ayrıldığım veya karşımdaki erkek benden ayrılmak istediğinde bunu olgunlukla karşılamışmışım yok hep ağlayıp yalvarıyorum türlü fedakarlıklar yapıyorum, resmen zorla kendimi sevdirmeye çalışıyorum genellikle de karşı taraf bu çabalı görünce ya bu kız iyi bi kız beni de çok seviyor moduna giriyor ve ilişki bir süre daha devam ediyor kendimi değersiz ve yıpranmış hissediyorum defalarca psikologlara da gittim ancak yok yani değişemiyorum :KK43:
kendinizi sevdirmeye çalışmanız ,fazla fedakarlık göstermeniz yeterince sevgi ilgi görülmediğinde ortaya çıkar maalesef :( ailenizle ilişkiniz nasıldı? kime olması gerekenden fazla fedakarlık gösterirseniz kimden çok ilgi beklerseniz bilinki ya gider ya da sizin ilgi sevgi isteyen halinizi kullanır kendi egosunu tatmin etmek için

bunu aşmak adına size bir uzman kanalı linki bırakmak istedim belki aa evet ben buyum bu hataları yapıyorum dediğiniz bir video görür uzmanın bu konuda nelere dikkat etmeniz gerek kısmından fayda alabilirsiniz



 
Aslında ailem küçükken beni hiç eleştirmezdi sadece evimizde fiziksel ve duygusal şiddet vardı bunun etkisi varmıdır bilmiyorum
Vardır emin ol.Sen yapmasanda bilinç altın yapıyor.Hak etmediğini düşünüyorsun resmen çırpınıyorsun görülmek için anlaşılmak için sevilmek için.Salak saçma bı durumun içine girmiştim ben de.Nasil cirpinmisim nasıl ağda balık gibi.Simdi ne oldu biliyormusun o hallerini düşünüp kendime merhamet ediyorum.Resmen küçük bir kız çocuğu farkedilmek istemiş.Ama olmasa da olur gerçekten olmasa da olur.Kendinizi sevin merhamet edin.
 
Çok haklısınız maalesef ki bazı şeyleri seçemiyoruz mesela ailemizi bilmiyorum belki de boşa çabalıyorum daha fazla hayatıma kimseyi sokmamalıyım bu duyguları üzerimde taşıdığım sürece aile olmak, çocuk sahibi olmak hiç akıllıca değil çünkü benim gibi mutsuz nesiller yetişsin istemiyorum
Karalar bağlamayın bence.
Sadece bu durumun farkında olun ve ‘ben çok değerliyim’ bilimcinde olun lütfen.
 
Merhaba arkadaşlar, 27 yaşındayım, çok güzel olduğumu düşünmesem de çevrem tarafından beğenilen ve iltifat alan, iyi eğitim almış birisiyim ancak ikili ilişkilerinde çok sıkıntılıyım yani şöyle şimdiye kadar ki hayatıma giren erkekleri düşünüyorum resmen hepsinin hayatına zorla girmişim bir tane bile benim ayrıldığım veya karşımdaki erkek benden ayrılmak istediğinde bunu olgunlukla karşılamışmışım yok hep ağlayıp yalvarıyorum türlü fedakarlıklar yapıyorum, resmen zorla kendimi sevdirmeye çalışıyorum genellikle de karşı taraf bu çabalı görünce ya bu kız iyi bi kız beni de çok seviyor moduna giriyor ve ilişki bir süre daha devam ediyor kendimi değersiz ve yıpranmış hissediyorum defalarca psikologlara da gittim ancak yok yani değişemiyorum :KK43:
Off bu bana bir yerlerden tanıdık geldi 😑 Karşımdaki beni sevsin diye çabalamaktan yıldım, Feriha gibi bayılma seviyesine gelmeme az kalmıştı ki ayrıldık. Şimdi akıllandığımı düşünüyorum, bu akıllılık yeni bir ilişkiye kadar sürmez umarım 🥲
 
Merhaba arkadaşlar, 27 yaşındayım, çok güzel olduğumu düşünmesem de çevrem tarafından beğenilen ve iltifat alan, iyi eğitim almış birisiyim ancak ikili ilişkilerinde çok sıkıntılıyım yani şöyle şimdiye kadar ki hayatıma giren erkekleri düşünüyorum resmen hepsinin hayatına zorla girmişim bir tane bile benim ayrıldığım veya karşımdaki erkek benden ayrılmak istediğinde bunu olgunlukla karşılamışmışım yok hep ağlayıp yalvarıyorum türlü fedakarlıklar yapıyorum, resmen zorla kendimi sevdirmeye çalışıyorum genellikle de karşı taraf bu çabalı görünce ya bu kız iyi bi kız beni de çok seviyor moduna giriyor ve ilişki bir süre daha devam ediyor kendimi değersiz ve yıpranmış hissediyorum defalarca psikologlara da gittim ancak yok yani değişemiyorum :KK43:
Niye yalvarıyorsunuz ki aşkınızdan da ölseniz bitirmişse kafasında bitmiştir sizin ağlamanızla kalacaksa hiç kalmasın zaten.
 
Psikologun bunu cozebilmesi lazim. Daha onceden gittiginiz psikologlar iyi degilmis demek ki. Cok hoslanmadiginiz ama sizden cok hoslanan bir erkekle sevgili olursaniz sorun otomatik cozulur. Burdaki kadinlarin cogunun iliskisi o sekilde yuruyor.
 
Bende de benzer duygular var, insanların istediklerini yapmayınca, onların huyuna gitmeyince, yumuşak başlı olup her dediklerini kabul etmeyince kabul görmeyeceğimi, reddedileceğimi, sevilmeyeceğimi, eleştirileceğimi düşünüp karşımdaki kişiyi kaybetmemek için kendimden tavizler veriyorum.Sonrasında pişman olacağımı bildiğim şeyleri tekrar tekrar yapıyorum, bağımlı kişilik de geliştirdim, kopamadım, yalvardım, onurumu gururumu ayaklar altına aldım. Son iki yıldaki İlişkilerimde hep verici oldum, seçmedim seçildim, ilgi ve alaka dilenip kendimi değersizleştirdim. Bir erkeğin istediklerini istediği anda yapmayınca sevilmeyeceğimi düşündüm hep.

Kendi çabamla biraz ilerleme kaydettim, halen daha tam çözemedim bu sorunlarımı, hayır diyemiyorum insanlara, dersem yalnız kalırım, dışlanırım korkum devam ediyor.Eskiye göre iyileşme gösterdiklerim var ama hala zorlanıyorum.

Kendimi mesleğimde ispat ettim, kariyer elde ettim halen daha özgüven problemi yaşıyorum. Küçükken aşırı mükemmeliyetçilikle yetiştirildim. Başarısız olmama tahamülleri yoktu ailemin. Eleştirildim, salak, sünepe, beceriksiz, aklı havada gibi lafları çok duydum. Bu travmalar şuan hala etkisini devam ettiriyor.
Kendi değerimi bilme konusunda hala çok yol katetmem gerekiyor. Terapiye ara verdim psikologla enerjiyi tutturamadık, yeniden üzerinde çalışmam gerek.

Çocukluğuma inmeli terapiye ihtiyacım var sanırım. Kendi kendime bi yere kadar gidiyor ve sonra tıkanıyor.Çözemiyorum.
Bende aynı durumları yaşadım çocukluk travmalarını o küçük masum çocuğu affedemiyorum
 
Fark ettiyseniz bence düzelebilir bazı şeyler. Aynı şekilde güzel olunca tanışmak isteyen ilk başta çok oluyor. Bende bir dönem bunların hepsini kabul ediyodum gidip tanışıyordum sonrası bir bakıyorum benimle tanışmaya can atan insan bana neden böylesin diye sormaya başlıyor, fazla sessizdim yani dışardan daha havalı görüyorlarmış birisi de demişti hatta göründüğün gibi değilsin diye, bir de üstüne ben kendimi zorluyordum, onlar için , kendimi suçluyordum. şimdiki aklım olsa asla yapmazdım, farkındalık önemli
Benimde dışardan çok havalı burnu havada çok aktif bir insan olduğumu söylerler ama ikili ilişkilerde pekte öyle olmuyor ilgiye sevgiye çok açım galiba insanlardan ilgi dilenmek alakalı olmalarını kalp kırınca telafi etmesini istemek ve çaba göstermiyor karşımdaki halbuki çok kırılgan çok duygusalim alınganim küçük şeylerden mutlu olabilen biriyim ama dışardan insanlar burnu havada diye yargılıyor sürekli herşeyin sorumlusu hatalisi olarak görülüyorum ben sessiz biri olunca ailem beni savunmaya geçiyor ailemi arkamda görünce arkasına bakmadan terk ediliyorum
 
Back
X