Merhaba arkadaşlar, forumları okuyup iyi mi kötü mü yaptım diye bakınırken kendimi burada buldum.
Babam 8 yıl önce vefat etti. Ben yaşlı hasta bir annemle yaşayan özel orta ölçekli bir inşaat firmasında mimarlık yapan biriyim. Daha önce üniversitede iyisiyle kötüsüyle 2.5 yıllık bir ilişkim oldu, sonunda çok toksik bir hal aldığı ve ona olan sevgimi yitirdiğim onun da bana olan saygısını yitirmesi neticesiyle ayrıldım. aynı sınıfta olduğumuzdan dolayı arkadaş olarak devam etmeye çalıştık, ilişki sürecinde bizi yalnızlaştırdığı için, birçok şeyimiz birikimimiz, harcamız vs. ortak olduğu için tamamen kopamadık ve projeler konusunda birbirimize muhtaç hale gelmiştik. Okul bittikten sonra bağlarımız da koptu.
Velhasıl asıl anlatacağım konu farklı. İnstagramdan yazan insanlar arada oluyordu, kimisiyle kısa konuşmalarım olmuştu. 5 ay önce şu an ayrıldığım sevgilim bir hikayeme yanıt verdi. Konuşmaya başladık çok iyi anlaşıyorduk, aynı anda aynı şeyleri söylüyor,benzer düşünceleri paylaşıyorduk. Bu çok hoşuma gitmişti. Yarı vejeteryan olduğum için ete dokunmak, kokusu vs. aşırı midemi bulandıran konular olduğundan onun da et yememesi bile bu ruh eşim mi acaba diye sormama neden oluyordu. Onun da 4-5 ilişkisi olmuş. Eski ilişkilerden de konuştuk yeni tanıştığımızda bu belki de hataydı. 1-2 hafta sonra bana niyetinin ciddi olduğunu sırf konuşmak için yazmadığını vs. çok ciddi konuştu bana bana da niyetin ciddiyse konuşmaya devam edelim gibi konuştu. Evlilik düşündüğünü 1-2 seneye falan söyledi. Ben de daha birbirimizi tanımadığımızı söyledim ama ısrarlarıyla bir de çok iyi anlaşıyoruz kaybetmek istemediğim için deneyelim dedim.
Uzak mesafe olduğu için hemen yüz yüze görüşmek istedi. Sevgili olduğumuz ama daha çok flört gibi başladığımız 3. hafta yüz yüze görüştük. Yine iyi anlaştık sevgili olamaya karar verdik.
Annem bir gece konuşmalarımızı duydu, görmek, ailesini kimdir, necidir öğrenmek istedi. Anlattım. Çocuk önlisans mezunu kendi alanından çalışmamıştı mağazalarda satış görevlisi olarak çalışmış 2 sene (benden 3 yaş büyük), askerliğini yapmış. Benimle tanıştığı sıra bir elektrik firmasında masa başı işe de başlamıştı.
Mezheplerimiz farklı bunu anneme söylemedim. Durumlarını sorduğunda anneme olanı anlattım yine; günlük yaşıyorlar olmaz, sen kimseyi çalışıp bakamazsın nasıl geçineceksin vs. dedi. Uzak olduğu için de seni bilmediğimiz birine nasıl vereyim, başka şehire nasıl göndereyim yine olmaz. Ayrıl seni ona vermem dedi.
Çocuğa da annemin düşüncelerini söyleyip baştan ayrılmak istedim ama annemin bencil düşündüğünü seviyorsak biz istersek ikna eder önemli olan bizim istememiz gibi konuştu. çok anlayışlı konuştuğu için tamam dedim devam ettim. bu süre zarfında 2 kere daha geldi.
Bu arada arada bazı konulardan tartışıyorduk ufak çaplı bir gün sonra falan yine devam ediyorduk. Genel hatlarıyla çocuk sigara, alkol kullanmıyor. namazında niyazında benim de başlamama vesile oldu bu tür dini konularda bana konuşamalar yapıyordu ki ben de kapalı bir kadınım zaten daha iyi müslüman olalım cennette de birbirimizin eşi olalım diyordu, burada sıkıntı yok.
Annemin istememesi, ablam, arkadaşlarım vs. de karşı çıkıyordu. benim annemi bırakıp gidemeyecek olmam, aslında o hayatıma girmeden önce evlilik düşünmemem gibi konular kafama takılırken, (kendisi de çok temiz, titiz bir insan annesi daha da titiz bir kadın bana anlattığı, hatta ona sen evlendiğinde seninle yaşayacağım diyormuş. kendisi ailesinin tek oğlu bir de 6 yaşında kız kardeşi var mübarek onun sesinden evde durulmuyor benle telefonda konuşamıyor, abisini kıskanıyor ayrıl ondan falan diyormuş, çocukla yarışacak değilim de çocuk ailenin yansımasıdır diye düşündürüyordu beni) bir akşam konuşurken annesi odasına girdi bir şey için benimle konuştuğunu söylediğinde annesi bilerek seni çok seviyorum biliyorsun dimi dedi bana duyuracak şekilde birkaç kere öpücük falan attı çocuk da bende seni seviyorum tamam çık falan dedi. bir şey demedim.
Birlikte bir hayat düşündüğümüz için yurt dışı hayallerimden, özel sektör çalışma şartları zor ve erkek ağırlıklı olduğundan istemediği bu düşünceleri kabul edip vazgeçmiştim, kpss çalışmaya karar vermiştik birlikte daha rahat bir hayat için. özel sektörden devam edersem de kadın ve ofis ağırlıklı bir ortamda çalışacaktım evlenince diye de konuşmutuk. Bazen bana sen fedakarlık yapmıyorsun bu ilişki için kendi adına planların var, işini her şeyden önce tutuyorsun diyordu.
Çalıştığım yerler ofisle birlikte şantiyeler olduğu için, mühendis arkadaş, ustalar erkek olduğundan birebir onlarla yalnız kalmama, aynı araca binememe (ki şantiyeye gitmek için mecbur ya da işime geldiği durumlarda beni götürüyorlar) şeylere takılmaya başladı. Ben biraz daha dikkat etmeye çalıştım. iş dışında nasılsın dememe kadar onların yanındaysam yazmadıysam ona sohbet mi ediyordunuz diye de tartıştık. artık ne yapıyosun diye sorduğunda paronayaklaştığımı fark edip yanlış bir şey yapmadığımı ona kanıtlamaya çalışıyordum. Bu konu yüzünden de tartıştık ve kendi de daha anlayışlı olacağını söyledi ama yine buna benzer şeylerden ufak tefek tartışmaya devam ettik. Ben sevgisini sözcüklerle çok belli eden biri değilim o bir ara sen beni sevmiyorsun belli etmiyorsun da demişti bu konu da olay olmuştu aramızda. Tartıştığımız konuların bazılarında da ben sana iyi davrandığım için beni sevmiyorsun, eski sevgilin sana kötü davranmış bak uzun sürmüş diyordu.*
En son siyasi bir konudan konuşurken farklı düşüncelerde olduğumuzu aslında ailesi bize zıt bir düşünce yapısında kendisi değil biraz bu konuyu konuştuğumuzda aileler devreye girdiğinde bu bile bir sorun olabilecek gibi konuştum. oradan biraz uzadı konu ben 5 aylık süreçte 2 kere daha ayrılık konusunu dile getirmiştim bir tanesi biraz birbirimizi yıpratacak şekilde tartışılmıştı. Bu seferki konuşmada ben istemiyorum dedim. Evde olduğu için rahat konuşamadı ama, sen beni hiç sevmedin mi biz seviyorsak aşarız gibi konuştu, ben yine beni ikna etmemesi adına istemiyorum dedim fazla konuşmadım. hiç mi sevmedin dedi, yine daha kolay bırakması için sevmedim dedim. o laf ona dokundu sanırım nasıl biriyim ki hiç sevilmiyorum nasıl bir insanım ben falan dedi. Yine bir şey demedim. En son yine istemiyorum dedim, beni istemeyeni ben hiç istemiyorum dedi kendine iyi bak dedik birbirimize kapattık ama içime bir taş oturdu.
O günün akşamına kadar ne o engelledi ne ben, sanırım tekrar konuşup anlaşırız diye düşünüyordu, konuşursak barışırız diye engelledim. 2 gün oldu iki gündür ağlayıp onun için en iyisi olması için dua ediyorum Allah a. Biz ayrılmadan 2 hafta kadar önce işten çıkarılmıştı, cv sini güncelledik falan ve 1 gün önce de kasık fıtığı ameliyatı olmuştu. Eve geldiği gün ayrıldım.
Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki. en düşkün zamanında böyle bir şey yaptığım için çok üzgünüm. Ama ayrılmasaydım 10 gün kadar sonra o şehire gidecektim yıllık izninde annesi illaki eve davet edip tanışmak istiyordu. işler çıkılmaz bir hal mı alırdı? iyi mi yaptım, kötü mü? çok üzgünüm.
