Değersizlik, hiç sevilmemiş olma hissiyle nasıl başa çıkıyorsunuz?

Güzel güzel. Biraz sinir vursun başına da kendine gel güzel kardeşim. Çok gençsin hayata katil. Emekli baba parasıyla yasanilmaz.
 
Çok teşekkür ederim umarım
 
Yapılamaz değil zaten. Haklısın ama sen yapamazsın bu güçsüzlük ile. İyi geceler
 
Güzel güzel. Biraz sinir vursun başına da kendine gel güzel kardeşim. Çok gençsin hayata katil. Emekli baba parasıyla yasanilmaz.
Ben baba parasıyla yaşamayı planlıyorum, maddi sorunlarım var diye yazmadım zaten hanımefendi. okuduğunuzu anlamıyorsunuz sanırım. Hepimiz insanız inişli çıkışlı ruh halleri yaşıyoruz. Derdim para değil. Açım demedim ki?
 
Neden böyle duygulara kapiliyorsunuz siz özelsiniz herkesin bir imtihani var dünyada bu sizin imtihaniniz sabir edin Rabbimiz icin kimseninde sevgisine muhtac degilsiniz kendinizi sevin bir baskalarindan sevgi beklerseniz mutsuz olursunuz önemli olan kendinize iyi davaranip sevmek cünki sizden bir baska daha yok anliyorum babanizi sevdiginiz insani kayip etsiniz bende kayip ettim ailemi ama güclü olmak mecburundayim sizde öyle cünki hayat devam ediyor babaniz sizi böyle halinizi görse üzülmes mi sizce ?? Bir ise girin Hobby edinin kurslara katilin hic sevdiginiz kurs yok mu mesela ? Spora gidin Yapicak cok seyler var istedikten sonra sadece kalkmaniz yeterli gerisi gelir Rabbimin iziniyle in sha Allah
 
Sizin gibi bir tanıdığım var halası tarafından büyütülen ama annesi doğumdan sonra ölmüş halanın da çocuğu olmamış öyle gelişmiş olaylar üzücü.
Ama o iyiydi bilmiyorum bakarsanız da biyolojik aile dışında kendi çocuğu gibi sevilmek başka bir his bence.
İnsan bakınca çünkü seni doğuran her türlü sever gibi geliyor biyolojik ya.
Ama tanıdığım-ki sizin de öyleymiş- kendisi olduğu için ailesi onu büyüttüğü için sevildi.
Bu da çok büyük bir şey.
Biyolojik ailenin yaptığından ziyade sizi siz olduğunuz için seven insanlar olduğunu bilmek daha güzel bile olabilir.
Olumsuza odaklanmak yerine oraya odaklanmak diğer tarafı yok saymak daha mantıklı bence.
Diyorsunuz ki insanı doğunca anne,babasından başka kim sever doğal olarak?
Ee doğalı bu kendi taşımış sever.
Ama sizi gösteremese de seven bir anneniz ve fazlasıyla gösteren babanız varmış ve doğal olarak kendileri doğurdukları için değil aranızdaki oluşan bağla sevmişler.
Oraya odaklanın bence çok değerli,çok özel.
Olumluya odaklanınca kendiliğinden düzelir bence her şey iş hayatınız da olur.
Çalışırsanız her türlü babanızdan gelen maaştan iyi kazanırsınız zamanla ayrı eve çıkacak bir deneyim ile yükselirsiniz de.
Ama evde oturup maaş kesilir şu bu diye beklerseniz hiçbir şey değişmez.
Benim bildiğim maaşın çoğu da annenize gidiyordur size kalan azdır
 
Çok teşekkür ederim bunlar benim imtihanım biliyorum, sabretmeye çalışıyorum. ama bazen gücüm yetmiyor, dibe batıyorum. Zihnimdekiler biraz boşalsın diye yazdım işte
Kuzum hiç birimiz doğarken yaşayacağımız hayatı ve ebeveynlerimizi seçemiyoruz.Evet,bu da senin hayatla olan imtihanın ama sen değersiz değilsin.Bu dünyaya geldiysen mutlaka bir amaç için geldin.Anne ve baban için yorum yapmak istemiyorum,herkes olamıyor malesef.Daha çok gençsin ve önünde koca bir hayat var, istediğin ve kafaya koyduğun her şeyi yapabilecek güçtesin ama bu psikolojiden sıyrılman lazım.Yanımda olsaysın,kocaman sarılmak isterdim sana.İnşallah hayatın yaşayamadığın bütün güzellikleri getirir sana,bunu tüm kalbimle diliyorum.
 
Benim derdim maaş değil. Yanlış anlaşıldım sanırım. Tüm bunları yapacak gücü kendimde bulamıyorum. Hayata karşı umudum yok, ayağa kalkamıyorum. Maaş elbette kesilecek, kesilsin. Çok cüzi bir miktar zaten. Ben mücadele etmeye değer bir hayatım olduğunu görmüyorum. Bu hissi aşamıyorum benim derdim bu.
 
Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için
Ben de öyle olmasını umuyorum, bunu çok istiyorum. İnşallah olur
 
Neden aşamıyorsunuz sizce?
 
Neden aşamıyorsunuz sizce?
Zaten sevilmiyorsun, değersizsin neye çabalıyorsun diyorum. Aslında demek istemiyorum ama içimdeki sesleri susturamıyorum. Ne zaman bir şeye niyetlensem adım atsam bir kaygı çöküyor bünyeme. Başarısız olacaksın, yapamayacaksın, herkes yargılayacak hissi geliyor. Çok eleştirildim büyürken. Onaylanmadım hiç. Neyin sebep olduğunu bilmiyorum ama aşamıyorum bir türlü.
 
Bence psikolojik destek al iyi gelir hepimizin zaman zaman inişli çıkışlı dönemleri oluyor. Ben hayatımı anlatsam arabesk bir türk filmi dersin. Hepimizin hayatı güllük gülistanlık değil acılar ve sıkıntılarla dolu ama hayat devam ediyor. Sen kendine değer vermezsen kimse vermez bunu sakın unutma.
 
Elbette öyle ben yine sokakta ya da farklı yerlerde olmadığım için şükrediyorum rabbime. Burada kimseyle acı yarıştırmıyorum. İmtihan dünyası ve bunlar benim sınavım. Böyle böyle olgunlaşacağım biliyorum. Bu hissi bir çok kişi yaşamıştır nasıl başa çıktıklarını öğrenmek istedim.
 
Dediğim gibi imkanın varsa psikolojik destek alabilirsin yada kendini meskul edecek bir şeyler bulmalısın çünkü boşta kalınca hep düşünürsün düşündükçe hep daha dibe batarsin.İnsan bı kere o olumsuz düşüncelere kapildimi dipsiz kuyu gibi sürekli debelenip durursun. Senin kurtarıcın Kendinsin kimse seni bu durumdan kurtaramaz sen istemedikten sonra .
 
Daha önce profesyonel destek aldın mı bilmiyorum...maddi olarak seni zorlayacaksa belediyelerin vs psikologları oluyor, başlayıp nasıl ilerlediğini görürsün en azından.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…