Değişim

puregardenia .!.:

Bunun için kendimi zorluyorum ama yok asla çıkmıyor ağzımdan söylemek istediğim şeyler ama gerçekten demeye çalışacağım artık kafamdan geçirmediğim tartışma biçimi kalmadı diyebilirim

Genişletmek için tıkla...

Secita_ .!.:

bi kere geçirince bağımlılık yapıyor bunu sakın unutma

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Zaten dilde borç olarak geçiyor ama ufukta onun geri ödemesi mümkün bile değil diyebilirim. Konumu çok açamadığım için çok iyi anlatamıyorum

Genişletmek için tıkla...

freudyenpsk .!.:

Bilemiyorum tabi detayları. Fakat insanın içini kemiren ve değişemediği durumlara odaklanmasindan ziyade olumlu durumlara odaklanmasını onu daha mutlu edeceğini düşünüyorum. Mesela altınlar olsaydı ne olurdu? Şuan durumunuz çok mu kötü? Peki sevgi saygı durumu? Altın olsaydı farklı olacak miydi? Veya gerçekten kötü niyet olmadan yapılmış bir durumdan dolayı hayatin kalanını berbat hissetmek mantıklı mi?

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Sanırım kriz yönetemiyorum ve sıkıntılarımla başa çıkamıyorum artık bir pskolojik rahatsızlığım mı var diye bile düşünmeye başladım

Genişletmek için tıkla...

Secita_ .!.:

yo öyle düşünme zaman zaman hepimizin oluyor zayıf dönemleri. Kendini mutlu edecek şeyler yapmayı denesen düşünmesen bu kadar eşinle güzel vakitler geçir kitap oku tvden müzik aç oyna zihninden çıkart negatif düşünceleri bi kaç gün dene en azından.

Genişletmek için tıkla...

Seuta .!.:

Bence suya bırakın kv den bir topluiğne görmedim düğüne bile gelmedi.ama şuan eşim affetse bnde saygı duyarım.benımde dediğim zamanlar oldu keşke olsaydı diye ama bunu çok fazla eşime yansıtmadım. Bırakın unutun geride kalsın daha mutlu olacaksınız emin olun

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Evet gerçekten artık kontrol edemiyorum sürekli biriler ile tartışma halindeyim kendi kendime başkaları ile yüzleşiyorum ama kimsenin yüzüne karşı tek kelime edemiyorım

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Merhabalar
Yaklaşık 1 senelik evliyim, eşim gayet iyi bir insandır. Severek ve anlaşarak evlendik. Ben eşimi tanıdığım sıralarda maddi durumu iyiydi fakat bazı sıkıntılardan ötürü kötüye gitti . Şu an da hala pek iyi sayılmaz. Yaşantımız yine de orta standartın üstünde sayılır. Ama eşim genel olarak benim için tüm şartları zorlar elinden geleni yapmaya çalışır. Fakat sorun şu ki ailesi tarafından bazı kötü niyetsiz haksızlıklar yaşandı. Bende karakter gereği haksızlığa tahammül edemeyen bir yapıdayım. Doğal olarak bu aramızda sıkıntılara yol açtı. Çözemedik ve ben konuyu açmadığım sürece sıkıntı yaşamıyoruz. Ama illa ki hayat şartlarımızdan ötürü karşımıza çıkıyor ve kavga ile neticeleniyor ailesine kızıyorum bazende asla hakarete varmayan kaba sayılabilecek kelimelerle kızgınlığımı belirtiyorum. Ailesi ile ortak işleri var ve benden düğün takılarım alındı tabii vaadlerle ama hiç biri karşılık bulmadı. Ben de doğal olarak her maddi sıkıntımızda onlar olsaydı demekten kendimi alamıyorum. Çünkü paramızın kullanılıpta para lazım olduğunda sıkıntı yaşamak konuları hep taze tutuyor. Artık takıntıya dönüştü diyebilirim sürekli kendi kendime zihnimle tartışma halindeyim nasıl verdim, nasıl yaptım bunu bana nasıl yaptılar , o böyle bu şöyle diye diye uykularım kaçıyor. Tabii olan oldu giden gitti ama artık vicdanımı kaybetmiş gibiyim biraz eşime çoğunlukla ailesine karşı. Eski iyi niyetimi kaybetmiş gibiyim eski ben değil gibiyim. Her zaman pozitif bakıp herkese karşı olumlu şeyleri gösteren ben artık daha acımasız yorumlarda bulunur oldum hem kendime hem arkadaşlarımın anlattığı kendi sıkıntılarına karşı. Nasıl düzelir ne yapılır bir bilinmezin içindeyim . Sizce de insanın yaşadığı haksızlıklara karşı ketumlaşması vicdanının azalması normal mi?

Genişletmek için tıkla...

Ahududuk .!.:

Ben de aylarca uykusuz kalıp kendi kendimi yerdim herkesin çoktan unuttuğu konularda. Zaten planlayarak olmuyor düşündükçe farkında olmadan kendi kendini dolduruyorsun ve bir gün tak tak söylüyorsun
Önce pişmanlık oluyor çok mu sertti diyorsun ama sonra ben uyuyamıyorsam kimse uyuyamasın diyorsun. Hatta bir yerden sonra haksızlık olmasa da düşündüklerini olduğu gibi söylüyorsun. Sırf bunları yaşadığım için işyerimde fikirlerimin daha değerli olduğunu bile gördüm

Genişletmek için tıkla...

mamamio .!.:

Benimde düğün takılarımın yarisi borca gitti. Geri kalan taki setim günlük kullandigim kolyem kupem alyansim ve 2 bilezigim de evimden calindi. Eşimin ailesinden birinden şüpheleniyorum ama kanitlayamiyorum malesef. Ilk başlarda bende kafama çok taktım ama hayatımın dönüm noktası olan sezeryan doğumdan sonra hiçbirşeyi ozellikle maddi olarak ve moralimi bozan insanlara karsi yok onu dersem kirilimis onu dersem uzulurmis hiç birşeyi kafaya takmamaya kendime söz verdim. Saglik ve candan daha kıymetli hiç birşey yokmuş şu hayatta. Doğum sonrası narkozdan çıktıktan sonra o kadar iyi anladım ki.
Söyle düşün takıların sende olsaydı illaki bir borcunuzu kapatacaktiniz ama o takilarda bitecekti sonunda.

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Gerçekten bu kafadan istiyorum tebrik ederim keşke bende öyle olabilsem

Genişletmek için tıkla...

puregardenia .!.:

Merhabalar
Yaklaşık 1 senelik evliyim, eşim gayet iyi bir insandır. Severek ve anlaşarak evlendik. Ben eşimi tanıdığım sıralarda maddi durumu iyiydi fakat bazı sıkıntılardan ötürü kötüye gitti . Şu an da hala pek iyi sayılmaz. Yaşantımız yine de orta standartın üstünde sayılır. Ama eşim genel olarak benim için tüm şartları zorlar elinden geleni yapmaya çalışır. Fakat sorun şu ki ailesi tarafından bazı kötü niyetsiz haksızlıklar yaşandı. Bende karakter gereği haksızlığa tahammül edemeyen bir yapıdayım. Doğal olarak bu aramızda sıkıntılara yol açtı. Çözemedik ve ben konuyu açmadığım sürece sıkıntı yaşamıyoruz. Ama illa ki hayat şartlarımızdan ötürü karşımıza çıkıyor ve kavga ile neticeleniyor ailesine kızıyorum bazende asla hakarete varmayan kaba sayılabilecek kelimelerle kızgınlığımı belirtiyorum. Ailesi ile ortak işleri var ve benden düğün takılarım alındı tabii vaadlerle ama hiç biri karşılık bulmadı. Ben de doğal olarak her maddi sıkıntımızda onlar olsaydı demekten kendimi alamıyorum. Çünkü paramızın kullanılıpta para lazım olduğunda sıkıntı yaşamak konuları hep taze tutuyor. Artık takıntıya dönüştü diyebilirim sürekli kendi kendime zihnimle tartışma halindeyim nasıl verdim, nasıl yaptım bunu bana nasıl yaptılar , o böyle bu şöyle diye diye uykularım kaçıyor. Tabii olan oldu giden gitti ama artık vicdanımı kaybetmiş gibiyim biraz eşime çoğunlukla ailesine karşı. Eski iyi niyetimi kaybetmiş gibiyim eski ben değil gibiyim. Her zaman pozitif bakıp herkese karşı olumlu şeyleri gösteren ben artık daha acımasız yorumlarda bulunur oldum hem kendime hem arkadaşlarımın anlattığı kendi sıkıntılarına karşı. Nasıl düzelir ne yapılır bir bilinmezin içindeyim . Sizce de insanın yaşadığı haksızlıklara karşı ketumlaşması vicdanının azalması normal mi?

Genişletmek için tıkla...

notdefteri2_ .!.:

Benim de takılarımı borç diye aldılar, üstelik ben vermedim, onlar akrabalarına söylemiş direk bize getirin diye. Bana düğünde sadece kendi tarafım taktı :) onlardan da sadece 2 kişi taktı. Yani sülalesi annesine getirmiş takıları. Borç olarakmış verecekmişmiş. Tabi ki vermedi, ben eşim işsiz kaldığında, tek maaşla aylarca geçinmeye (kiradayız) çalışırken, iste annenden ihtiyacımız var dediğimde adım paragöz oldu :) eşim çok iyi bir insandır ama ilk kez gözümden düşmüştü o an ve saygım kalmamıştı. Kv o altınlarla ikinci evini aldı şu an :) biz de paramız her bittiğinde, eşim her işten çıktığında ısıtıp bu konu yüzünden tartışıyoruz. Seni çok iyi anlıyorum, benim de içim sönmüyor bir türlü. Kısmet ne diyim.

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Esinizin maddi durumu cok iyiyken ve hala standartlarin uzerinde yasiyorken altinlarinizin alinmasina takildim. Sanirim sizi uzen mevzu da burada basliyor, yani sizin fikriniz alinmadan kararlar alinmasi. Empati yaptim ne hissederdim diye sanirim esime olan saygimi yitirirdim. Aile ile ortak kararlar aliniyor peki siz bu ailenin tam olarak neresindesiniz?

Genişletmek için tıkla...