- 19 Ağustos 2010
- 4.604
- 3.550
- 448
Sadece dertleşmek istedim. Zira canım gerçekten sıkkın. Öğretmenim, 50 yaşlarında bir öğretmen arkadaşım bana birkaç hafta önce "her Türk annesi oğlu olsun ister, ben de iki kızım olduğu için başlarda çok üzüldüm, ağladım" falan demişti ( sonradan hatırladım bu konuşmaları) Ben de ona "bana göre hiçbir cinsiyet birbirinden üstün değil, her anne ikisine de sahip olmak isteyebilir, ama önemli olan hayırlı evlat olması " demiştim.
Dün iki arkadaş masada oturuyorlarmis, birisi ( iki oglu var) : Benim kocamdan kız çıkmıyor, bir tane daha olsa yine erkek olur demiş. Bu kadın da arkalarından geçiyormuş. "Siz benim yarama basmak için böyle konuşuyorsunuz, nerisona size aramızda geçen konuşmayı anlattı demek ki" demiş. Onlar da "nerisona bize bir şey söylemedi" demişler. Ben bunu hazmedemedim arkadaşlar. Yani ona göre ben arkadaşlarıma "şu kadının yarası bu, burdan vurun ha" diyecek karakterde aşağılık biriyim.
Dün iki arkadaş masada oturuyorlarmis, birisi ( iki oglu var) : Benim kocamdan kız çıkmıyor, bir tane daha olsa yine erkek olur demiş. Bu kadın da arkalarından geçiyormuş. "Siz benim yarama basmak için böyle konuşuyorsunuz, nerisona size aramızda geçen konuşmayı anlattı demek ki" demiş. Onlar da "nerisona bize bir şey söylemedi" demişler. Ben bunu hazmedemedim arkadaşlar. Yani ona göre ben arkadaşlarıma "şu kadının yarası bu, burdan vurun ha" diyecek karakterde aşağılık biriyim.
Neden hiç erkek çocuk özlemi çekmedim acaba? Bir kızım var, ikincisi de (önce sağlık tabi ama) kız olsa bırakın üzülmeyi havalara uçarım. Çok seviyorum kız çocuklarını. Bir öğretmen olarak böyle düşünen bir öğretmeni utanç verici buldum. 
