Depresyon mu, Boşluk mu

Herkese tekrar merhaba..
Belki önceki konumu bilenleriniz vardır nişana 3 gün kala ayrılmıştım 2 yıllık erkek arkadaşımla bana ve aileme yaptığı terbiyesizlikten dolayı.

Üstünden 1 ay geçti. Asla iletişime geçmiyorum, geçmem de. Sildim attım. Zaten derdim de o değil. Ben aptal gibi her şeyi kafamda planladığım durumlara göre ayarladığım ve ayrılığı hesaba katmadığım için şuan boşluğa düşmüş hissediyorum. Pandeminin de etkisi var tabi malum evde olunca ve sosyal bir aktivite olmayınca insan sürekli düşünüyor.

Gelecekle ilgili ne yapacağım bilmiyorum. Yaşım 29. Bazen diyorum ki işe girip ayrı eve çıkayım, kendi hayatımı kurayım. Bir güç doğuyor içime ‘yapabilirim’ diyorum sonra bir an geliyor ki kendimi yine sorgularken buluyorum. Sanki bundan sonra hep mutsuz olacakmışım hissine kapılıyorum.

Diğer taraftan şimdiden benimle görüşmek isteyenler vs var ama bir şey hissetmiyorum sonuçta daha 1 ay oldu ilişkim biteli. Ki ayrıldığım insan demeye bin şahit isteyen kişi çoktan başka kadınlara yazdı bile. Ben de diyorum ki zaten yaşım küçük değil tanışayım şans isteyenlerden biriyle ama içimden gelmiyor yahu. Ben istiyorum ki olacaksa bile kalbim atsın ‘iyi ki’ diyeyim.

Yani çok karışığım.. depresyon mu yoksa sadece boşluk mu içimdeki çözemiyorum.. sadece dertleşmek istedim.. geç mi kaldım ben hayata..

Niye geç kalasın benden bir yaş büyüksün vesselam içinden ne geliyorsa onu yap şu an depresyon değil boşluktasın gelecekle ilgili ilişkilerle ilgili tamamiyle. Herlşeyden önce herkesin bir şansı olacağını unutma,umutta her zaman var peki öyleyse sen niye hayatını zindan edesin? Pandemi sürecinde olabiliriz oturup evde kurgu filmi yapacağına otur sahil kenarında ya da yürü ormanda? Önce kendin bunu unutma (!) Sen herşeyden değerlisin bu hayatta,başkasın mı koy gitsin yiaaa

Şuan kendinize en büyük iyilik ilişkisel olmuş olacak ve olabilirleri bi rafa kaldırın.
Sadece motivasyon artırıcı şeylere yönelin, mücadele içeren bişey daha da yorar sizi.
Sevdiğiniz insanlara, hobi ve uğraşlara yönelin.
Onu takibi de bırakın.
Toprağını üstüne sıkıca atın.
Yolunuza bakın.

Hem uzun bir ilişkiden çıkmış olmanızın, hem de pandemi döneminin etkilerinin sizi bu yönde hissettirdiğini düşünüyorum, tabi bu kadar bilgiyle net bir şey söylemek mümkün olmaz bilemem ama depresyonun yarattığı etkiler daha farklı oluyor genelde (benim başımdan geçtiğinden çokça bilimsel araştırma yapmıştım), bu nedenle kendinize iyi gelecek şeyler yapmanızın modunuz ve hayata bakışınıza oldukça faydalı olabileceğini düşünüyorum. İlişki konusunda belki bir süre yalnız kalıp kendinize, geleceğinize odaklanmak daha sağlıklı olabilir tabi size kalmış. İçinizden gelmiyorsa zaten zorlamanın anlamı da yok, böyle hissettiğinizde karşınıza sevebileceğiniz biri de çıksa potansiyel bir ilişkiye zarar verilmiş olur yalnızca. Yaşınızdan dolayı da kendinizi biriyle tanışmak zorunda hissetmeyin çünkü gençsiniz :) 29 yaş hiçbir şey için geç değil. Tavsiyem yapmaktan hoşlandığınız ve modunuzu yükselten aktivitelerle meşgul olup eğer gelecek planı yapmak ya da hayatınızda bir değişiklik yapmak istiyorsanız bunlarla ilgilenmeniz. Yeni bir sayfa açmak ve kendinize odaklanmak için güzel bir zaman, istediğiniz takdirde her şeyi başarabileceğinizi bilin, sevgilerr :)

buse85769 .!.:

Hem uzun bir ilişkiden çıkmış olmanızın, hem de pandemi döneminin etkilerinin sizi bu yönde hissettirdiğini düşünüyorum, tabi bu kadar bilgiyle net bir şey söylemek mümkün olmaz bilemem ama depresyonun yarattığı etkiler daha farklı oluyor genelde (benim başımdan geçtiğinden çokça bilimsel araştırma yapmıştım), bu nedenle kendinize iyi gelecek şeyler yapmanızın modunuz ve hayata bakışınıza oldukça faydalı olabileceğini düşünüyorum. İlişki konusunda belki bir süre yalnız kalıp kendinize, geleceğinize odaklanmak daha sağlıklı olabilir tabi size kalmış. İçinizden gelmiyorsa zaten zorlamanın anlamı da yok, böyle hissettiğinizde karşınıza sevebileceğiniz biri de çıksa potansiyel bir ilişkiye zarar verilmiş olur yalnızca. Yaşınızdan dolayı da kendinizi biriyle tanışmak zorunda hissetmeyin çünkü gençsiniz :) 29 yaş hiçbir şey için geç değil. Tavsiyem yapmaktan hoşlandığınız ve modunuzu yükselten aktivitelerle meşgul olup eğer gelecek planı yapmak ya da hayatınızda bir değişiklik yapmak istiyorsanız bunlarla ilgilenmeniz. Yeni bir sayfa açmak ve kendinize odaklanmak için güzel bir zaman, istediğiniz takdirde her şeyi başarabileceğinizi bilin, sevgilerr :)

Genişletmek için tıkla...

Aslında ben de depresyon olduğunu pek düşünmüyorum.. sadece gel gitler yaşıyorum belki de.. yaş etmeni de gözümde büyüyor haklısınız. Çok teşekkür ederim yorumunuz için

Yaşın da bir şey yok ama giden kişi için sakın hayata küsme.
Bende bir dönem böyle olmuştum.
Ayrıldığım kişi hayatını kurdu, evlendi, çocuğu falan oldu.
Bende hayata küstüğümle kaldım.
Salakmışım diyorum şuan kendime.
3 gün ağla üzül ama 4.gün yeni bir hayata başla.
Git görüş seninle görüşmek isteyenlerle sonucunda ucunda ölüm yok.
3 günlük dünya boş geçirmeye değmez bence.
Yolun açık olsun

Geç kalmadın.
Çivi çiviyi söker demişler.
Birileriyle görüş biraz şans ver. Hem karşındakine hem kendine.
Tanışmakla ne kaybedersin.
Biraz motivasyon heyecan iyi gelir.

SinirliBiri .!.:

Herkese tekrar merhaba..
Belki önceki konumu bilenleriniz vardır nişana 3 ay kala ayrılmıştım 2 yıllık erkek arkadaşımla bana ve aileme yaptığı terbiyesizlikten dolayı.

Üstünden 1 ay geçti. Asla iletişime geçmedim, geçmem de. Sildim attım. Zaten derdim de o değil. Ben aptal gibi her şeyi kafamda planladığım durumlara göre ayarladığım ve ayrılığı hesaba katmadığım için şuan boşluğa düşmüş hissediyorum. Pandeminin de etkisi var tabi malum evde olunca ve sosyal bir aktivite olmayınca insan sürekli düşünüyor.

Gelecekle ilgili ne yapacağım bilmiyorum. Yaşım 29. Bazen diyorum ki işe girip ayrı eve çıkayım, kendi hayatımı kurayım. Bir güç doğuyor içime ‘yapabilirim’ diyorum sonra bir an geliyor ki kendimi yine sorgularken buluyorum. Sanki bundan sonra hep mutsuz olacakmışım hissine kapılıyorum.

Diğer taraftan şimdiden benimle görüşmek isteyenler vs var ama bir şey hissetmiyorum sonuçta daha 1 ay oldu ilişkim biteli. Ki ayrıldığım insan demeye bin şahit isteyen kişi çoktan başka kadınlara yazdı bile. Ben de diyorum ki zaten yaşım küçük değil tanışayım şans isteyenlerden biriyle ama içimden gelmiyor yahu. Ben istiyorum ki olacaksa bile kalbim atsın ‘iyi ki’ diyeyim.

Yani çok karışığım.. depresyon mu yoksa sadece boşluk mu içimdeki çözemiyorum.. sadece dertleşmek istedim.. geç mi kaldım ben hayata..

Genişletmek için tıkla...

bu anlattıkların tamamen tembellik.
bi silkinip kendine gelmen lazım.
29 yaşındasın ve çalışmayıp ailenin eline bakıyorsan ve onlarla yaşıyorsan burda büyük hatalar var demektir. Erkek arkadaşınla evlenmesen ne olacaktı? evlenip evinin kadını mı olmaktı niyetin?
ne mezunusun bilmiyorum ama ne iş olursa olsun muhakkak çalışmalı ve kendi ayaklarının üzerinde durmalısın.. üzerindeki ölü toprağından tez zamanda ancak çalışarak kurtulabilirsin..

Çivi çiviyi söker. Evlenmene ciddi düşünmene gerek yok, birileriyle takıl görüş flört et maksat kafan dağılsın bu olanları düşünme.

nefesalnefesver .!.:

bu anlattıkların tamamen tembellik.
bi silkinip kendine gelmen lazım.
29 yaşındasın ve çalışmayıp ailenin eline bakıyorsan ve onlarla yaşıyorsan burda büyük hatalar var demektir. Erkek arkadaşınla evlenmesen ne olacaktı? evlenip evinin kadını mı olmaktı niyetin?
ne mezunusun bilmiyorum ama ne iş olursa olsun muhakkak çalışmalı ve kendi ayaklarının üzerinde durmalısın.. üzerindeki ölü toprağından tez zamanda ancak çalışarak kurtulabilirsin..

Genişletmek için tıkla...

Ailemin eline bakmıyorum aslında yani çalışmasam da sabit bir miktar gelirim var ama tabi ayrı eve çıkmaya yetmez.. onun için çalışmam gerekir ve ayrıca size katılıyorum ölü toprağından kurtulmam lazım.. tek başıma bir hayat kurmalıyım ancak bu şekilde kendime gelebileceğim sanırım

valla 31 yasında eşimle tanıstım 34 yasında evlendim. hiçte geç değil. aynaya bakın silkelenin kendizie gelin yeni adaylarla görusun eğlenın deneyin. kısmet bu işler kendinizi karartmayın ..