- 19 Haziran 2023
- 7
- 8
- 26
- Konu Sahibi MoonLighto09
- #1
Ben 25 yaşında, 6 yaşında bı kızı olan genç bir anneyim.
Yaklaşık 1 yıl önce metamfetamin bağımlısı eşimden boşandım.
1.5 yıldır bir fabrikada çalışıyorum, ailemle köyde yaşıyorum. Üniversite sınavına girdim.
Sertifikalar, kurslar derken baya dolu ve yorucu bir yıl yaşadım.
Boşandım diye hiç üzülmedim ben nerdeyse hiç gözyaşı dahi dokmedim. Ama şu 1 haftadır öyle çok üzgünüm öyle çok yorgunum ki . Hayatıma son verebilsem keşke demekten kendimi alikoyamiyorum.her zaman enerjik olan her zaman güler yüzlü olup , guclu duran vücudum pes etmek üzere.. hele zihnim..
Çok ağır seyler yaşadım erken yaşta evlendim, alkolik, bağımlı, dayakçı bı kocayla tam 6.5 yıl kaybettim maalesef. Boşandıktan sonra kendi kendime bir karar verdim; 2 yıl içinde kendini gelistirebildigin kadar geliştiriceksin kızım dedim. Ama çok yoruldum. Kendimi paramparça ettiğimin farkına vardım. Bu arada Elimden geldiğince gezip tozuyorum da.kizima vakit ayırıyorum ama çok kisitli işim bana 11.5 saat kaybettiriyor. Uykudan uyanamiyorum, ayilamiyorum, kendime gelemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum.İsimi değiştirmek istiyorum, bugün görüştüm bir kız yurdunda görevli olarak calisacagim ama kendime şuan için hiç guvenmiyorum. Normalde özgüveni yüksek birisiyimdir.Yarına psikiyatri randevusu aldım ama ağır ilaçlar kullanıp eski enerjimi kazanamayacagimi düşünüyorum.Bilemiyorum bana yardım eder misiniz?
Yaklaşık 1 yıl önce metamfetamin bağımlısı eşimden boşandım.
1.5 yıldır bir fabrikada çalışıyorum, ailemle köyde yaşıyorum. Üniversite sınavına girdim.
Sertifikalar, kurslar derken baya dolu ve yorucu bir yıl yaşadım.
Boşandım diye hiç üzülmedim ben nerdeyse hiç gözyaşı dahi dokmedim. Ama şu 1 haftadır öyle çok üzgünüm öyle çok yorgunum ki . Hayatıma son verebilsem keşke demekten kendimi alikoyamiyorum.her zaman enerjik olan her zaman güler yüzlü olup , guclu duran vücudum pes etmek üzere.. hele zihnim..
Çok ağır seyler yaşadım erken yaşta evlendim, alkolik, bağımlı, dayakçı bı kocayla tam 6.5 yıl kaybettim maalesef. Boşandıktan sonra kendi kendime bir karar verdim; 2 yıl içinde kendini gelistirebildigin kadar geliştiriceksin kızım dedim. Ama çok yoruldum. Kendimi paramparça ettiğimin farkına vardım. Bu arada Elimden geldiğince gezip tozuyorum da.kizima vakit ayırıyorum ama çok kisitli işim bana 11.5 saat kaybettiriyor. Uykudan uyanamiyorum, ayilamiyorum, kendime gelemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum.İsimi değiştirmek istiyorum, bugün görüştüm bir kız yurdunda görevli olarak calisacagim ama kendime şuan için hiç guvenmiyorum. Normalde özgüveni yüksek birisiyimdir.Yarına psikiyatri randevusu aldım ama ağır ilaçlar kullanıp eski enerjimi kazanamayacagimi düşünüyorum.Bilemiyorum bana yardım eder misiniz?
çok çok teşekkür ederim, olması gerekenin bu olduğunu düşünüyorum ve pes etmeden yoluma devam etmek istiyorum 
