Depresyonda mıyım? Bu durumdan nasıl kurtulurum?

pozitifkiz59

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Aralık 2017
377
121
23
Merhaba herkese iyi aksamlar. Hayatımda 3 senedir düzgün giden bir şey yok. Arkadaş kazığı da yedim. Sevdiğim çocuk başkasıyla çıktı. Çok calismama ragmen universiteyi kazanamadim. Mezuna kaldim istemeyerek. Sene basinda en kotu Bogazici Uluslararasi Ticaret'i kazanirim diyordum simdi neresi olursa olsun diyorum. Eskiden ders calismayi cok seviyordum simdi kitap gormek bile istemiyorum :( 3 sene once hayatim cok iyi degildi ama mutluydum. Panik atak okb anksiyete yuzunden hayatim mahvoldu. Olumden, uzaydan asansore ve ucaga binmekten cok korkuyorum. Banyoya girince bunaiyorum. Ozellikle baskalarinin banyosuna girince... Akrabalarim rol yaptigimi dusunuyorlar :( Hafta sonu otobuste eski sevdigim cocugu gordum. Ailem yanimda oldugu icin benimle dalga gecemedi. Ama icten ice gecmistir :( Onu gorunce kotu oldum. 2 gundur agliyorum gozlerim sisti aglamaktan. Her seye ragmen onu cok sevdim onun icin cok mucadele ettim. O ise baskasina gitti. Kendimi guzel bulmuyordum bana yaptiklarindan sonra kendimi iyice cirkin hissetmeye basladim. Ne giysem yakistiramiyorum ustume :( Akrabalarimdan nefret ediyorum. Simdi yuzlerine guluyorum ama okuyup evlendikten sonra hic birisinin yuzune bile bakmayacagim.
Gelecegmden cok endiseliyim. Istedigim liseyi kazanamadim psikolojim bozuldu ya istedigim universiteyi de kazanamazsam? Ya sevmedigim biriyle evlenmem icin zorlarlarsa? Yurtdisina cikmak istiyorum ama ucaga hic binmedim korkuyorum :( Eskisi gibi mutlu olmak icin elimden geleni yapiyorum ama olmuyor. Sizce ne yapmaliyim?
 
Öncelikle korkuların ve anksiyeten için hemen bir uzmana görün.
Ardından doktorun ne derse onu yapmaya başlayıp,bir yandan da güzelce ders çalış.Kafandan o çocuğu bir süre daha atamayacaksın bunu biliyorum ama güçlü olup odaklanmalısın.Üniversite kazanıp gittikten sonra lise falan aklında kalmıyor.Benim de çooooook sevdiğim bir çocuk vardı lisede,o da böyle platonikti.Ölüp biterdim o zaman onun için,arkasından da çok ağlamıştım.Şimdi açıkçası çocuğu bile doğru dürüst hatırlayamıyorum.Bu yaşlarda böyle yoğun duygular olabiliyor,ama çok daha önemli bir hedefin var şu an,sen ona odaklanmaya çalış.Çalışma düzeni oturdukça çalışmayı daha da çok seveceksin ayrıca.Akrabalarını da takma,onlar hep sorar,konuşur dururlar :KK53:
Sen emek ver derslerin için,karşılığını alacaksın :KK200:
 
Önceliklere korkuların ve anksiyeten için hemen bir uzmana görün.
Ardından doktorun ne derse onu yapmaya başlayıp,bir yandan da güzelce ders çalış.Kafandan o çocuğu bir süre daha atamayacaksın bunu biliyorum ama güçlü olup odaklanmalısın.Üniversite kazanıp gittikten sonra lise falan aklında kalmıyor.Benim de çooooook sevdiğim bir çocuk vardı lisede,o da böyle platonikti.Ölüp biterdim o zaman onun için,arkasından da çok ağlamıştım.Şimdi açıkçası çocuğu bile doğru dürüst hatırlayamıyorum.Bu yaşlarda böyle yoğun duygular olabiliyor,ama çok daha önemli bir hedefin var şu an,sen ona odaklanmaya çalış.Çalışma düzeni oturdukça çalışmayı daha da çok seveceksin ayrıca.Akrabalarını da takma,onlar hep sorar,konuşur dururlar :KK53:
Sen emek ver derslerin için,karşılığını alacaksın :KK200:

Umarim alabilirim gecen sene alamamistim :(
 
Umarim alabilirim gecen sene alamamistim :KK43:

Bazen şanssızlıklar olabiliyor.O sabah moralin bozuk olması bile sınavın kötü geçmesi için bir etken aslında,ben bunu kendi sınavımda yaşamıştım.YGS sabahı çok stresli ve kötü kalkmıştım,sinirliydim baya,sınavda da modum hep düşüktü,sınav sonrası yapabileceğim bir sürü soruyu yapamadığımı fark ettim.Şimdi bakınca ne gerek vardı ki diyorum.Bir sınav sonuçta,evet hedeflerin için çok önemli bir adım ama dünyanın sonu değil.Ondan sonra kaç bin tane sınava daha giriyorsun,hatta daha kötülerine :KK53: Moralini yüksek tutunca cidden etkisini fark ediyorsun.Kafana çok takmamaya çalış,gözünde büyütme :KK49:
 
Merhaba herkese iyi aksamlar. Hayatımda 3 senedir düzgün giden bir şey yok. Arkadaş kazığı da yedim. Sevdiğim çocuk başkasıyla çıktı. Çok calismama ragmen universiteyi kazanamadim. Mezuna kaldim istemeyerek. Sene basinda en kotu Bogazici Uluslararasi Ticaret'i kazanirim diyordum simdi neresi olursa olsun diyorum. Eskiden ders calismayi cok seviyordum simdi kitap gormek bile istemiyorum :( 3 sene once hayatim cok iyi degildi ama mutluydum. Panik atak okb anksiyete yuzunden hayatim mahvoldu. Olumden, uzaydan asansore ve ucaga binmekten cok korkuyorum. Banyoya girince bunaiyorum. Ozellikle baskalarinin banyosuna girince... Akrabalarim rol yaptigimi dusunuyorlar :( Hafta sonu otobuste eski sevdigim cocugu gordum. Ailem yanimda oldugu icin benimle dalga gecemedi. Ama icten ice gecmistir :( Onu gorunce kotu oldum. 2 gundur agliyorum gozlerim sisti aglamaktan. Her seye ragmen onu cok sevdim onun icin cok mucadele ettim. O ise baskasina gitti. Kendimi guzel bulmuyordum bana yaptiklarindan sonra kendimi iyice cirkin hissetmeye basladim. Ne giysem yakistiramiyorum ustume :( Akrabalarimdan nefret ediyorum. Simdi yuzlerine guluyorum ama okuyup evlendikten sonra hic birisinin yuzune bile bakmayacagim.
Gelecegmden cok endiseliyim. Istedigim liseyi kazanamadim psikolojim bozuldu ya istedigim universiteyi de kazanamazsam? Ya sevmedigim biriyle evlenmem icin zorlarlarsa? Yurtdisina cikmak istiyorum ama ucaga hic binmedim korkuyorum :( Eskisi gibi mutlu olmak icin elimden geleni yapiyorum ama olmuyor. Sizce ne yapmaliyim?
Ne oluyor bu genclere ya?
Konuyu okuyunca 5 cocukla ortada kalmış, en yakinlarını kaybetmiş, amansız hastaliklarla mucadele etmiş biri gibi hissettim.
Yahu gencecik kızsın, herseyin caresi var. Profesyonel bi destek al, sacma sapan insanları unut, spor yap, gelecegin için emek harca.
Mesela yurt dışına gitmek isteyip de dilin yoksa olmaz. Sınavlar calışmadan kazanilmaz. Kendini geliştirmeden dogru insanlar secilmez.
32 yasındayim hala geceleri haril haril ders calisiyorum, arti ikinci dil ögreniyorum, bi yandan da özel bi sirkette calisiyorum.
Yapmayın Allah askina, sacma sapan insanlar yüzünden hayata mı küsülür? Küssen ne olacak? Hayat devam edecek ve sen geç kaldığinla kalacaksın.
Lütfen silkelen ve bi yerden başla
 
Uzman birinden yardım almanızda fayda var. Ayrıca ben 3 kere girdim üniversite sınavına (ikinci girişim de kazandım gittim üniversiteye ama tam bir hayal kırıklığıydı ve korku filmi gibiydi) ayrıca ben depresyona girip 35 kilo aldım. Şimdi ki aklım olsa hemen giderdim bir psikolağa. Ayrıca geçmişi geçmişte bırakın,ben de birkaç yıl önce sizin gibiydim ama şimdi daha güçlü olduğumu hissediyorum.
 
Bende anksiyete hastayim
Gecmise bakinca pismanliklarimla dolu. Sen yolun daha basindasin. Elbette simdi aldigin kararlarla 25 yasindaki kararlar ayni olmayacak.

Birincisi bende cok asiktim deli gibi plotonikti hemde. Baskasina asik olamam sanmistim. Sonra ismini bile unuttum. Senin yaşanmişligin vardir. Birde yaşayamadiklarina merakin. Ama hayirlisi buymuş diyebilirsin. Ya nişanliyken, evliyken seni biraksaydi?

İkincisi istemedigin bir okula gidip istemedigin meslege sahip olma. Gerekirse bir kez daha hazirlan sinava. İstemeyerek ticaret meslege gittim, lisede muhasebe okudum. Unide muhasebe sevmiyorum deyip dis ticaret sectim. Sonucunda ikisi de yarim kaldi. Mezun olunca ön muhasebe de calistim. Duzgun isler bulamadim. Cocugumda olunca suan iş bulamiyorum ve biraktim.
Ama sevdigim bir meslegim olsaydi, okula giderken de daha farkli olabilirdi. Bos bos gidip gelmez sadece diploma almis olmazdim.

Mezun olmadan ufak işlerde calismak iyi gelebilir. Kendine guvenin artar, ugraşın olur.

Anksiyete yaşamayan bilmez. Bir donem banyo kapimda annem beklemeden yikanamazdim. Odamda gece lambası açık, kapım açık ve kapiya dönük uyurdum. Başka türlü uyuyamazdım.

Anksiyete ömürlük birsey bunu kabul etmek gerekiyor.ama etkilerini azaltmak bizim elimizde. İns.da esra oras takip etmeni oneririm. İmkanin varsa ilac ve terapi tedavisi almanı öneririm
 
32 yaşındayım 2 küçük evladim var sağlık sorunlarıyla bogusuyorum bu aralar ve üniversite sinavina girip cocuk gelisimi okumak icin elimden geleni yapicam ayrica benimde sorunlarım var tikandigim noktada yardım almaya başladım bence aldığım en dogru kararlardan biriydi. Çok ama cok tatlı bir terapistim var bana çok iyi gelen sana da tavsiyem kendine acımayı bırak karar ver yardim al ve hayatının geri kalanınıni mutlu geçir
 
32 yaşındayım 2 küçük evladim var sağlık sorunlarıyla bogusuyorum bu aralar ve üniversite sinavina girip cocuk gelisimi okumak icin elimden geleni yapicam ayrica benimde sorunlarım var tikandigim noktada yardım almaya başladım bence aldığım en dogru kararlardan biriydi. Çok ama cok tatlı bir terapistim var bana çok iyi gelen sana da tavsiyem kendine acımayı bırak karar ver yardim al ve hayatının geri kalanınıni mutlu geçir

Ben de ilac kullanmak istemiyorum ama terapiler cok pahali geliyor :(
 
Back
X