Diyorum diyorum ben hatırlıyorum bu üyeyi bir yerlerden.
Sizinle baya sıkı tartışmıştık. Ayrıntılara girmeyeyim, boş verelim.
Halinizi anlıyorum, zordur, anlaşılmaya, anlatmaya ihtiyacınız olan bir süreçtesiniz ve fakat takat de yok, tat da yok, istek de yok.
Majör depresyon tecrübesi olan birisi olarak söyleyebilirim ki lütfen içinde bulunduğunuz durum daha da ilerlemeden ilaçlı destek için bir psikiyatr randevusu alın, kendinizi tedavisiz bırakmayın. Ardından terapi desteği gelsin.
İlaçların tam etki göstermesi, bünyenize göre bazen 1 ay, 2 ayı bulabilir bu yüzden düzenli kullanın bir süre, hemen "İşe yaramadı" diye düşünmemeye çalışın. Baktınız şikayetlerinizde bir değişim yok, doktorunuzla alternatif ilaçları değerlendiririrsiniz sonrasında.
Anlıyorum ki (Zaten depresyon insanı yere seriyor) hareket etmeniz zor; yaşadım. Ancak ilaçlar tamamen mucizevi değiller, sizin de gayret göstermeniz gerekecek. Zevk almasanız da, amaç bulamasanız da sadece yürümek için yürüyün. Bedeninize doğal dopamini hatırlatın bu sayede. Her şeyin sıktığı, hiçbir şeyin keyif vermediği ve dahi bomboş hissettiğiniz bu süreçte, bir şeyler yapmak için iyi hissetmeyi beklememeniz gerekiyor, nihayetinde tekrar iyi hissedebilmeniz için başlangıçta bazı şeyleri yapmak için yapacaksınız sadece. (Tabii bu ilaçlarla ve terapilerle desteklenirken olacak.
Sosyalleşin, istemeseniz de kabuğunuzda çok kalmayın. Arkadaşlarınızı görün, çok da zorlamadan 30 dklık buluşmalar belki.. Sadece öylesine, buluşmak için buluşmak, yürümek için yürümek vb... Ve yineliyorum, ilaçlı destekle ve sonrasında eklenen terapilerle tabii ki.
Geçmiş olsun ve evet, geçecektir de.