Siteyi yıllardır takip eder, insanların dertlerini okurdum hep. Buraya kendi sıkıntımı yazmak için gireceğimi hiç düşünmezdim
Konuya hemen giriş yapıyordum.Benim sorunum kaynanamla birlikte yaşamak. Eşimle çok severek evlendik o beni ben onu çok seviyoruz. Yenide anne oldum hem 3 aylık güzel bir kızımız var. Eşim iş kazası geçirmiş biz tanışmadan önce bir kolu yok. Biz birbirimizi hep tamamladık. Çok sevdik birbirimizi. Ben kendi halinde biriyim. Çevrem pek yoktur. Bir arkadaşım birde çekirdek bir ailem var. Evlenmeden önce eşim benimle konuştu annemle yaşarmısın dedi ben de hiç düşünmeden kabul ettim. Babasını 10 yaşında kaybetmiş eşim. Ben hayatını bildiğimden hep bi merhametle yaklaştım ona karşı. Evlendiğimde 20 yaşındaydım düşüncesiz hareket ettim hep. Şimdi de annesiyle yaşamak çok zor geliyor. İstemiyorum hatta. Kayın validem tek yaşamaktan korkan bir insan biz mecburiyetten onunla yaşıyoruz. Aslında onun evinde kalıyoruz. Eşiminde kendine ait güzel bir evi var ama onda abisi yaşıyor. Onların kendi bahçeleri var onu satıp kendilerine ev alırsalar inşallah ( beni ayrı üzen bir konu bu fazla uzun yazıpta sizi sıkmak istemem )bizde kayın validemle oraya taşıncaz. Ben kayınvalidemle birlikte oraya geçmek istemiyorum kendime ayrı bir hayat kurmak istiyorum. Kendi küçük ailem olsun istiyorum. Kayınvalidem biraz düşüncesiz insan ama çok iyi birisi. Benim birde elitim var akrabaları var bizi hep bir arada olalım istiyor. Ama ben istemiyorum. Akrabaları garipler biraz. İyi gibi gözüküp verip veriştirirler hep. Kayınvalidemle yaşadığım için hiç sosyalleşemedim arkadaş edinemedim. Hep evde olup temizlik ev işeriyle uğraştım. Kendi ailemi bile davet ederken çekinerek hareket ediyorum. Onun kardeşleri yiğenleri yatıya bile gelir kalmaya. Ben fazla titizimdir beni çok zorluyor bu tarz durumlar. İlk evlendiğimiz zamanlar bile eve misafir gelirdi. Bana hiç sormazlardı. Herşeyi hep içime attım. Eşime dırdır yapan birisi olarak gözükmek istemedim. Bazı geceler ağladığımı bilirim. Yanlız kalmış gibi hissediyorum. Evlendiğimden beri bir çöpüm bile yeni olmadı hep kaynanamın eşyalarını kullandım. Eşimin kuzenlerinin evine gider hep özenirdim içim giderdi. Tek olmaktan keyif alan birisiyimdir. Kaynanamın gezmeye gitmesini beklerdim kardeşlerine falan şimdi çocuk olunca gitmiyor bir yere . Hayattan hiç keyif alamıyorum. Kayınvalidem bebek seven birisi. Çocuğum oldu doğduğunda küvezde yattı öpmesini istemedim. En azından biraz büyüsün istedim. Büyük bir çocuğu öper gibi öpüyor herşeye karmak istemiyorum der siz gençsiniz falan der ama hep karışır. Ev de yaptığım işten Çocuğuma giydireçeğim kıyafete kadar. Sıkıldım artık. Eşimle de konuştum. Anneme söyle aşkım hepsini konuş anlat söyle diyor ama hangi birini söyleyim kırmak istemem onuda. Hep başkalarını düşünmekten bıktım artık. Ben aslında sinirli biriyimdir. Sakin değilimdir. Karakterimi dizginlemeye çalışıyorum hep bi şekilde, ama yoruldum. Evime geçip kendi düzenimi kurmak istiyorum. Bunaldım artık derdimi anlatmak istedim burda. Tavsiylerinize de ihtiyacım var.