• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Derdim çok büyük sanırım ben anorexiayım!

Bence de iyi bir doktor ve belki daha sonra psikoloğa gitsen iyi olur.

Mide rahatsızlığın yoksa,iştah açıcı besinler deneyebilirsin.
Mesela baharatlar ve soslar iştah açar.Hardal da iştah açıcıdır.

Bir de mutlaka karışık vitamin takviyesi kullanmanı öneririm.
Vitaminler iştah açar ve zaten mutlaka vitamin eksikliğin vardır.

Kendine yiyecek alışverişi yapmak da faydalı olabilir.
Mesela pastaneden gözüne güzel gelen bir şey almak,büyük markette gıda reyonu gezmek gibi.:)
 
slm canım çok üzüldüm ama düzelmiycek bir problemin olduğunu düşünmüyorum elbet vardır bir çaresi hemen internetten araştırma yap(yapmışsın ama detaylı yap es geçme) yatmadan önce kesinlikle birşeyler yemeye çalış aktara git ve iştah açıcı otlar iste(iyisine git ama) sakın kendini yapamayacağına inandırma kuracağını bilsen de yemeyi bırakma.elbette ki kendini yıpratmadan ama biraz zorlaman gerekiyor bünyeni.eğer durumunda değişiklik olursa burdan bildir olur mu?kendine iyi bak bir an önce iyileş daha çok gençsin başa çıkabilirsin bunu sakın unutma..
 
konu sahibi arkadasım gecmiş olsun kendini sartlamadan yemek yemeye calıs yemek sırasında su icmemeye gayret et su yerine meyve sularından bıle tuketsen kilo alabilirsin bence aaah aaah kızlar oyle güzel yemekler saydınızki hepsi gözümde canlandı :) konu sahibi arkadasım yavas yavas mideni genişlet sora bu güzel dünya nımetlerinin tadını cıkar :) yemek yemeyen ve yiyemeyen insanların daha mutsuz oldugunu düsünürüm hep sahsen ben ne zaman diyete girsem psikolojım cöker yani sözün özü yemek candır :):9:
 
Canim sen kendini sonunda oldurmekmi istiyorsun? gercekden anorexia olduğunu düşünüyorsan, yardım alman gerekdiginide biliyor olmalısın.

Bende bir ara kendimi kaptıracagimda, ne kadar aptal davrandığımı farkettim ve senin gibi giyim ile problemlerim oldugunda hemen bu saçmalığı bırakdım. Biraz kilo aldığımda ( oysa hala zayıfım) kendimizi kilolu hissediyoruz, ama biliyorsunki beynimiz bizimle oyun oynuyor. Ben Zadece bir elma yerdim bütün gün, aksam yemegide tekrar girdiği yerden çıkardı. Suan kahfaltimi yaparim, 2 tabak yemek yiyorum, yiyorum, meyvemide yerim ve 34/36 beden giyorum. Kendimide cok seviyorum:)

Şuan bir tanıdığım birininde anorexia olduğunu düşünüyorum, okadar halsizki okula bile gidemiyormuş. Kendisi ile cok uğraşıyor, ama yanlış sekilde uğraştığını farketmiyor. Annesi sürekli üzüldüğünü ve hiç yemek yemediğini söyledi. Okulda sende sorun yaşaya bilirsin canım.

Yanlış davrandığının farkindasin, ozaman kendini kontrol altına almayı, ve vücudunu yavaş, yavaş alıştırmaya çalış yemeye. Allah korusun ılerde cocuğun bile olmaz. Geç olmadan kendini kabul edip bu davranışını duzelt canım . Ama psikolojik olarakda bunun doğru olmadığına inandır kendini.

Bu arada söyle yapa bilirsin: istediğin bir kilo belirle, mesella 50 ile 55 ( boyun kaç bilmiyorum ama ona göre tart bunu) ve bu kiloya kadar elinden geleni, ama sağlıklı bir sekilde yap, ve miydeni alıştıra, alıştıra:) senin icinde 34/36 cok guzel bir beden olabilir. Bu beden seni mutsuz etmeyecek, eminim:)
 
madem dr. bisey dememis ozaman eczanede satilan cocuklar icin istah suruplari var, icinde vitaminlerde var.
onu deneyin zarari olmaz.
ve diger konuda bayanlarin aksam yatmadan sütün icine bebe bisküvileri atip kilo aldigini okudum. biri bu sekilde 1 ay icinde 3 kilo almis.

bebe bisküvileri gercekten kilo aldiriyor ve tadida kötü degil.
 
23 yaşımda birara bende anorexianın kıyısından geçmiş birisiyim.36 beden pantolon popomdan düşüp,elimle 2 bedene yakın şekilde büke büke çarşıda yürüyüp eve geldiğimde tartıda 46 kiloyu görünce aklım başıma gelmişti,üstelik yediğimide çıkartır hale gelmiştim.
sonra verdim kendimi cips,çikolata,kolaya:1:şaka bir yana yemek yemeye zorluyordum kendimi ve kan yapıcı şurup içmiştim o zaman,acayip iştah yapıyor tavsiye ederim.
zaten birsüre sonra kilo alınca iştahında artıyor,sorunda ortadan kayboluyor,şimdi 33 yaşındayım ve 66 kiloyum,bu seferde fazla kilo derdim var,hayat böyle işte.

sana tavsiyem bir diyetisyene gidip kilo almak istediğini söyleyerek başla işe,illa özel olmasına gerek yok devlet hastaneside olur,ve kan yapan şurupları sor doktoruna,zaten verir gibime geliyor,işte ne varsa o minik şişenin içinde gizli,bana 2 ayda 8 kilo aldırmıştı.
 
Anoreksiya değilsiniz öncelikle burda netleşin kendinizle çünkü anoreksiyalı kişiler kendilerini kilolu olarak görürüler ve sürekli zayıflama çabaları vardır yemek yemezler.
Sizdeki durum tam tersi kilo almak istiyor ama alamıyorsunuz.
Pisikolog yardımı almanızda fayda var.
 
madem dr. bisey dememis ozaman eczanede satilan cocuklar icin istah suruplari var, icinde vitaminlerde var.
onu deneyin zarari olmaz.
ve diger konuda bayanlarin aksam yatmadan sütün icine bebe bisküvileri atip kilo aldigini okudum. biri bu sekilde 1 ay icinde 3 kilo almis.

bebe bisküvileri gercekten kilo aldiriyor ve tadida kötü degil.
Bebek bisküvisinin kilo aldirdigi cok doğru!
Ben 1 ay yaklaşık sıcak sütun icine ezip yiyordum ve aşırı, hızlı bir şekilde kilo almaya başlamışdim. Birde Rus salatasını, ama oda cok iyirenç oluyor belirli bir süreden sonra:) bebek bisküvisi cok harika ama nezaman bırakman gerektiğini iyi bilmen gerekiyor yoksa, bu severde aşırı kilolardan şikayetçi olabilirsiniz:d
 
Anoreksiya değilsiniz öncelikle burda netleşin kendinizle çünkü anoreksiyalı kişiler kendilerini kilolu olarak görürüler ve sürekli zayıflama çabaları vardır yemek yemezler.
Sizdeki durum tam tersi kilo almak istiyor ama alamıyorsunuz.
Pisikolog yardımı almanızda fayda var.
Anorexia da olabilir! Birde bütün yediklerini kusup çıkartma alışkanlığa giderse kendini mahveder!
Eyer yemek yemiyor, bunu alışkanlık haline getirmiş ve 1 kilo almakdan bile korkuyorsa anorextia olarak kabul edebiliriz. Bu arkadas ne yaptığının farkında ama bence kiloda almayı istemiyor. Anorexia olan biride farklı şekillerde tedavi değilde, terapi almaları mümkün.
 
Anoreksiya değilsiniz öncelikle burda netleşin kendinizle çünkü anoreksiyalı kişiler kendilerini kilolu olarak görürüler ve sürekli zayıflama çabaları vardır yemek yemezler.
Sizdeki durum tam tersi kilo almak istiyor ama alamıyorsunuz.
Pisikolog yardımı almanızda fayda var.
katılıyorum. onlar bile bile yemezler. bir tanıdığım öyleydi. çöp gibiymiş bacakları. ve hala aynanın karşna geçip bacaklarım ne kalın diyormuş. o rresimlerini göstermişti. sırf kemikti. ve bu resimlere bakıp hala ne kadar kiloluyum dermiş. tedavi olduktan sonra tanışmştım. kilosu normale dönmüştü..sizin sorununuz farklı...anoreksiya değil.. bir psikiyatriste gitmelisiniz bir an evvel.
 

Çok geçmiş olsun
Bu boyutta olmasa da bende de zaman zaman iştahsızlık oluyo
Ama ben kendimi zorluyorum
Sağlığın ne derece önemli olduğunu yaşayarak öğrenenlerdenim çünkü

Sende çok geç olmadan, sevdiğin tatlardan yemeye bak
Önce azar azar yersin git gide alıştıkça çoğaltırsın
Mesela patates kızartması sevmeyen yoktur herhalde
Bir de kuruyemiş geldi aklıma ; fındık,fıstık, badem, ceviz ye iyi gelir
 
Anorexia da olabilir! Birde bütün yediklerini kusup çıkartma alışkanlığa giderse kendini mahveder!
Eyer yemek yemiyor, bunu alışkanlık haline getirmiş ve 1 kilo almakdan bile korkuyorsa anorextia olarak kabul edebiliriz. Bu arkadas ne yaptığının farkında ama bence kiloda almayı istemiyor. Anorexia olan biride farklı şekillerde tedavi değilde, terapi almaları mümkün.

Kendi anlatımına göre anaroksiya olması mümkün değil çünkü bu kişi kendisini kilolu olarak görmüyor bunu kendiside belirtmiş bir yeme bozukluğu var bu kişide.Ayrıca söylemiştim pisikolog yardımı almalı diye.
 
Son düzenleme:
sana güzel bir haberim var.
anoreksik değilsin
çünkü anoreksikler ne kadar zayıf olsa da kendilerini kilolu görürler.
senin derdin psikolojik değil daha çok üşengeçliğin var bence yemeğe karşı.
nerde yaşıyorsun? yurtta fln mı?
öğrenciysen maddi durumun da kısıtlıysa yurt-okul yemekleri hiç de iştah açıcı olmuyor bunu kabul edelim.
doktora gitmişsin iyi güzel demir hapı zaten karnın kazınır gibi olur içince, istemesen de acıkırsın.
demir ve b12 kullan allah korusun gerçekten ölümcül olabilecek şeylere sebep olabilir kansızlık hafife alma.
onun dışında neden yemek yemeyi sevmiyorsun onu düşün?
yapması mı zor geliyor, damak tadına mı uymuyor? vs vs
elbet sevdiğin birkaç yiyecek vardır, şöyle aklına gelince canının çekeceği türden.
arkadaşların var mı bilmiyorum ama bikaç erkek arkadaş edin akılları fikirleri yemek oluyor onların onlar iştahla yerken senin canının çekmemesi mümkün değil.
dediğim gibi kendini zorlamadan hoşuna gidebilecek yiyecekler bulmaya çalış, bir de multivitamin al supradyne gibi yeme düzenin alışana kadar zaten bu da seni acıktıracak.
hiç olmadı bir parça tavuk al at ocağa üstüne baharatlar yağlar salçalar ohh mis gibi olur yanına da ufak bir pilav yoğurt yani canının çekmemesi mümkün değil yemeği yaparken insanın canı çekiyor zaten.
sütlü tatlılara da yönelebilirsin, hem tadları güzeldir.
bir de tiroid hormonları, karaciğer fonksiyonları (zayıflarda yağlanma olabilir) açısından dahiliye doktoruna başvur derim.
eğer hiçbirşey çare olmazsa psikiyatri uzmanına danışabilirsin bu problemin ile ilgili belki ummadığın bir sebep çıkabilir altından, iştah açıcı hap yazabilir vs ;)
 
Fast Food ile deneyebilirsin. Ben bir ara hergün McDonald's a gidiyordum en az 2 kilo aldım :27: Orada yiyince en fazla 2 saat tok oluyorum, sonra yine gidip yiyesim geliyo. Geçen 1 gün içinde 3 defa gittik arkadaşlarla, napiim dayanamıyorum :27:
 
Ben de çok zayıf biriydim. Çocukluğumuz annemin bize yemek yemeyi hatırlatması ile
geçti hep. Yemek seçmezdim ama asla büyük aşkla yemek yemezdim. Bana göre çok
yesem de kilo almazdım. Hatta senin aksine annemin bitmez tükenmez çabalarıyla
biz düzenli de beslenirdik. Ama iştah denen şeye dair bir emare yoktu. Halk arasında
iştah açıcı diye nitelenen her şey üzerimizde denendi ve sonuç hep fiyasko oldu.

Hatta o dönemin anısı olarak pekmezden, kokusundan hiç mi hiç hazzetmem ben.

Özellikle lise yıllarım ki ergenliğin ve beğenilme arzusunun doruğu olan yıllardır, hep
ağlayarak geçti. Dışarı çıkmaktan bile kaçar olmuştum, karşılaştığım biri 'zayıf' kelimesini
cümle içinde kullanır diye. Sonra okuduğum bazı kitapların da yardımıyla yendim bu psikolojiyi.
O kısmı takmamayı öğrendim ama içten içe kilo alabilme baskısını yine yapıyordum kendime.
Ne yapsam olmuyordu, nafile kürek çekmekti resmen benimki.

Üniversiteye ilk gittiğim yıl yurttaydım ve yemekleri kaçırınca yemeden yattığım bile oldu.
Sonra saç dökülmeleri, yorgunluk vb gibi durumlar yaşamaya başlayınca durum görüntüden
çıkıp benim çok önem verdiğim bir konuya 'sağlığa' dönmeye başladı. Burada artık iştahsızlığı
kendime mazeret olmaktan çıkarttım. Kusana kadar zorladığım oldu kendimi. Mesela balığı
severim ben, önce ton balığını aldım sade yedim. Zamanla o ekmek arası ton balığına, sonra
da ton balıklı soğuk sandviçe döndü. Giderek dozunu arttırdım. Sonra yemek yemeyi sevmeye
adadım zamanımı. Mesela yemeğin ilk lokmasını ağzıma atıp içeriği tahmin etmeye, her lezzeti
ayrı ayrı almaya çalıştım. Böyle yaparak sevdiğim tatları keşfettim. Sonra sevdiğim tatları
biraraya getirip yedim. Böylece iştah denen şey oluştu bende. Bir de ben çok yavaş yerdim
yemeğimi. Bu nedenle beyin tokluk sinyallerini yollardı bir süre sonra mideme ve yemek bitmeden
doymuş olurdum. arkadaşlarımın etkisi ile biraz daha hızlı yemeye başlayınca iyi oldu. ( Ama asla
sağlıksız hızlanma olmadı bu. )

Bir de içecekleri yemekle birlikte değil, yemekten sonra içmeye başladım. Hem yemeğin lezzetini
daha iyi alıyorum hem de midemi doldurmuyorum.

Üniversite biterken artık bildiğin ayva göbek sahibi biri olmuştum. Şimdi hala öyleyim. Hatta
artık yediklerime bile dikkat ediyorum kilo almamak adına.

Unuttuğum bir şey daha var, ben asla tatlı yemezdim. Yani bırak tatlı olarak geçen şeyleri,
çikolata, dondurma bile kırk yıl yemesem aklıma gelmezdi. Şekerli sakız bile çiğnemezdim.
Şimdi dozunda olmak kaydıyla sütlü tatlı yiyorum. Mesela tiramisu gibi. 2 haftada bir ancak
yiyorum ama olsun.
 
canım ben seni çok iyi anlıyorum. çünkü aynı şeyleri ben de yaşıyorum.
öncelikle anoreksia değilsin büyük ihtimalle çünkü sen de kendini zayıf buluyorsun yani durumun farkındasın. anoreksikler bunu algılayamaz.
öncelikle ben şu anda 1.53 boyunda ve 39 kiloyum. yani zayıfım.
ama bundan iki yıl önce 35 kiloydum. hem de liseye gidiyordum.. düşün ilkokul çocuğu gibiydim.
daha sonra bi sevgilim oldu. ve ona yakışmadığımı düşünerek kilo almam gerektiğini düşündüm.
daha önce hiç kilo almaya çalışmak gibi bi düşünce yoktu kafamda çünkü asla başaramayacağımı düşünüyordum.

ben de yemek yemeyi olabildiğinde erteliyordum. mecbur olmasam yemek yemek aklıma bile gelmiyordu.
ama annem üzülmesin diye yemeye çalışıyordum, tabi tabaktakileri bitiremiyordum bile.
nefret ediyordum yemek yemekten.

neyse, 35 kiloyken bi ara doktora gitmiştim, hiçbir sorunum yoktu. kansızlık bile yoktu. diyetisyen bana bi liste verdi.
iki hafta kadar uyguladım bıraktım. 1 kilo almıştım.
neyse aylar sonra sevgilim oldu. onun için kendimi zorlamaya başladım.

midem ağrıyana kadar ne bulursam yiyordum. canım hiç istemiyordu ama yiyordum zorla.
sabahları kahvaltımı yapıyordum. kahvaltıdan sonra kuru yemiş, cips, kek vesaire yiyordum.
öğle yemeklerinde mutlaka 3 dilim ekmek, sulu yemek ya da çorba ve pilav ya da makarna + meyve suyu şeklinde yemeye başladım.
yemeğin hemen ardından da bir tane muz yiyordum ara vermeden.

daha sonra fındık, ceviz, ya da o an elimin altında ne varsa onu yiyordum.
akşam yemeğinde de öğle yemeğindeki aynı şeyleri tüketiyordum.
ve kısa süre içinde midem çok genişledi. artık yemekleri saldırır gibi yemeye başlamıştım. annem çok şaşırıyor ve seviniyordu.
gören herkes kilo almışsın diyordu, 25 gün gibi bir süre içinde. o zamanlar tartılmadım ama 40 kilo olmuşumdur.

kilo alınca yüzüm doldu, normalde yanaklarım çok çöküktü.. daha güzel oldum. normalde oturunca bacaklarıma baktığımda ne kadar az yer kaplıyorum
diye düşünürdüm ama kilo alınca sanki yer yüzündeki varlığım da arttı :) sırtım genişledi, omuzlarım.. bacaklarım kalınlaştı. popom büyüdü.
biraz bol olan kıyafetler tam, tam olanlar dar geldi. :) herkes çok şaşırdı beni görünce, çok sevdi yeni halimi. kışın sömestr tatilinde almıştım kiloyu.

okul zamanında da devam ettirmeye çalıştım.. yazın da aldım birkaç kilo daha. 42'ye kadar geldim. ama ne zamanki dershane başladı..
yavaş yavaş vermeye başladım.. ygs/lys zamanı yine 38 kilolardaydım.

üniversiteye 39 kiloyla başladım. ama yurt ortamında ne himetse kilo alamadım.. 1.5 hafta önce buraya döndüğümde 37.4 kiloydum.
geldiğimden beri kilo almaya çabalıyorum. şu 1-2 gündür moralim bozuk o yüzden dikkat edemiyorum ama 39.7 kiloya çıktım 1.5 haftada aynı zorlama yöntemleriyle.
aynı zamanda bir de bebe bisküvisi yiyorum. gece 10-15 bisküviyi süte banıp yiyorum ardından sütü içip yatıyorum.
yavaş yavaş bacaklarımın arası kapanmaya, yüzüm dolmaya başladı. tabi hala memnun değilim tam :)

kısa zamanda hemen değişelim istiyoruz, istediğimiz olmayınca da olmuyor deyip bırakıyoruz. ama sabır etmek gerekiyor..
şimdi eski 35 kilo olduğum fotoğraflarıma bakıyorum, bakamıyorum bile o kadar kötü bir görüntü ki..
resmen ölüden farkım yokmuş. gözerimin, cildimin, saçlarımın hiç ışıltısı yok.. yüzüm çökmüş, çenem sipsivri.. burnum kocaman.
kemikler fırlamış.. bakıyorum o fotoğrafa.. insanların bana tepki göstermesinin, acımasının, dalga geçmesinin, ciddiye almamasının tek sebebim BENİM.
ben kendim kendimi bu hale getirdim, kendim bu kötülüğü kendime yaptım diyorum.

zayıfken insanlar sizi ciddiye almıyor, genç bi kız olarak görünmüyosunuz.. giydikleriniz yakışmıyor. çok kötü bi durum.
mesela ben dersaneye aynada baktığımda zayıflığımdan dolayı çok kötü göründüğüm için gitmediğim zamanlar oldu.
neden gelmiyosun diyen arkadaşlarıma yanıt veremedim.

zayıfken hayatı erteliyorum.. dışarı çıkmıyorum, okula gitmek istemiyorum, arkadaşlarımla olmak istemiyorum, sevdiğim insanla olmak istemiyorum..
hayatımı hep kilo aldıktan sonraya erteliyorum... bu sene okulumu bazı sebeplerden dolayı yarı dönem dondurdum..
ve bu 9 ayı iyi değerlendirmem gerekiyor eylüle kadar.. 55 kilo olmam gerekiyor.. başka şansım yok..
daha fazla hayatımı ertelemek, mutluluğu ertelemek istemiyorum.

yazım biraz uzun oldu kusura bakma canım ama sana demek istediğim, KENDİNİ ZORLA. miden ağrıyana kadar, patlayana kadar ye..
 
Sekerim anorexia psikolojik bir rahatsizliktir, psikologa gorun derim. 41 kilo gercekten cok az, sagligini kaybedersin.
Hafiften spor yapmaya baslasan olur mu, kendini halsiz hissediyor musun ? Soyle tempolu yarim saat bir yuruyus yaptiktan sonra karnin mutlaka kazinir. Her gun yaparsan hem kendini daha dinamik hissedersin, hem de istahin acilir.
Yemek yemekten nefret etmeni de esefle kiniyorum, kebap, pide, lahmacun, tantuni, raki-balik, meze, zeytinyaglilar, yaprak sarmasi, icli kofte, cig kofte...insan bunlardan nefret eder mi kuzum :)

Diyetisyene ve ic hastaliklari uzmanina gorunmeyi de unutma kuzum, saglikli kilo alman icin diyetisyen onerisine uyman dogru olacaktir. Asiri zayiflik midene ve yemek boruna zarar vermis olabilir, umarim vermemistir. Cok gec olmadan doktora kos derim :)
 
Canım gecmis olsun ama sen arkadaslarınında dediği gıbı anorexia değilsin. Sen zayıf oldugunun farkında ve bu durumdan rahatsızsın. Belkide midenle ilgili bir problem vardır . Sen istahsızsın istahsizlığında birçok sebebi var nedeni iyice arastırılmalı. Check up yaptırabilirsin. İlle bi sebebi vardır. Cunku insan dogası acıkmayı ve yemeyi gerektirir. Aynı nefes alıp vermek gıbı.
 
Back
X