Sadece yazmak ve paylaşmak istedim. Neden herzaman aynı şeyler olur. Sanki bi kısır döngü içindeymiş gibi. Gençliğe adım attığımdan beri aynı kısır döngü içinde dönüyorum. Ne zaman hayatıma gerçekten birini almaya kalksam hep aynı döngü. Bugün bunları buraya yazıyorum çünkü bağıramıyorum. O kadar çok haykırmak isterdim ki... Dağlara ve ovalara karşı. Ama naparsam yapayım isyan etsemde etmesem de değişmiyor değişmiycek değişmez. Kader mi sebep ben miyim yoksa bu dünya mı? Kime suçu atayım bilmiyorum. Bir suçlu varmı onu da bilmiyorum. Nerden başlamalıyım ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım hele hiç bilmiyorum. Takıldım kaldım sanırım ya da tıkandım kaldım. Gitmiyor gidemiyorum. Hep aynı hep aynı herzaman aynı. Çok çaba harcıyorum sadece mutlu olmak için hem de sebepsiz mutlu olmak için. Bırakıyorum vazgeçiyorum olmuyor. Seneler geçiyor sonra tekrar başlıyorum yine aynı. Kabus ama uyanamadığım bir kabus. Zaman geçiyor tanıdığım herkes hep benden sonra daha mutlu. Hapishanedeyim bu bedenin içinde hapisteyim. Çıkamıyorum bi türlü. Zorluyorum tüm sınırlarımı ama her zaman olduğu gibi ruhumun isyanına bedenim yenik düşüyor. Sonra bedenim için uğraş veriyorum ve al bakalım sana gene bir kısırdöngü. Doğruda davransam doğruda yapsam doğruda yaşasam yanlışda davransam yanlışda yapsam yok.... yine aynı noktadayım. Gelmesin hiç kimse hayatıma. Ya da gelsin ama kalmasın. Kalırsa da donsun, öylece kalsın ömür boyu.
Tüm bunları yazmamın sebebi o değil.. Onlar ve onlar gibiler.. Daha çok yolum var.. Herkes yarılamışken ben başlamadım bile.......
Tüm bunları yazmamın sebebi o değil.. Onlar ve onlar gibiler.. Daha çok yolum var.. Herkes yarılamışken ben başlamadım bile.......
