Anladım, siz kadınla ilişkisi olup olmaması kısmından kaybetmiş görünüyorsunuz ama "Bana yalan söylemeseydin böyle düşünmek zorunda kalmazdım. Beni böyle düşünmeye iterek nasıl kalbimi acıttın ve beni yıktın, o kadın bu yalana değer miydi, arkadaşın beni karşına almaya değer miydi? Bak bir öfkeyle bana seni boşarım diyebiliyorsun, senin yalanın karşısında ben nasıl düşünecektim ha?!" diye çok güzel üste çıkabilirdiniz. Şahsen üste çıkardım da ezerdim de öyle adamı ki bir daha ayarını bilsin.
Durum saçma, eşiniz yanlışta zaten, kadınla ilişkisi olup olmaması değil; böyle çarpık bir birlikteliğin yanında durabilmesi, bunun uğruna size yalan söylemesi ve boşanma lafını telaffuz edebilmesi kallavi bi yanlış zaten, dahasına ne hacet. Önce kendini aklaması lazımken karşınızda, bağırıp çağırıp böyle demesi esas daha dikkat çekmez mi, sanki bir şey gizliyormuş gibi? Bunu hiç mi düşünemiyor bu adam? Arkadaşının yediği bkun kendi ailesine mal olabileceğinden hiç mi çekinmemiş? Bunları bi konuşun uygun zamanda, bi çıkın üstüne. Yoksa devamı gelir ve her seferinde siz susturulan taraf olursunuz "Bana o gün de güvenmemiştin yazık sana" diye diye bildiğini okumaya devam eder. Bunu böylece yutmayın yani, bir daha iletişime geçmesin onlarla, şarta bağlayın.
