Derdime çare bulamadım, eminim benim gibi yoktur

laktozsuzsutt .!.:

Herkese merhaba,
Benim bir derdim var çocukluğumdan beri, tedavi edilemeyen bir durum, yakın zamanda doktorla da görüştüm tedavisi olmayan bir durum dedi. Sadece annem bilir bu sorunumu, kimseye anlatamam zaten. Gülünce altına kaçırma sorunu.
Bu kez beni tanımıyorsunuz diye rahatça yazabilirim. İlkokulda da vardı bu sorun, ortaokul ve lisede de. Arkadaşlarımla gülünce, eğlenirken baya baya kaçırıyordum, az da değil. Lisede önlemler almaya başladım ama onun öncesinde birkaç kere rezil olmuşluğum vardı arkadaşlara, akrabalar falan(10-11 yaşlarımda) şahit oldular yani. Travma olarak kalmıştır hatta o anılar benimle. Diğerlerinde farkedilmedi, lisede falan. Tedavi için birkaç kez doktora gittim küçükken de, testler yapıldı, mesanem falan herşey normal.
Şuan bir süre aradan sonra işe başladım, çalışma arkadaşlarım espri yapsalar aman gülerim diye korkar hale geldim, ve maalesef uzun zamandır olmayan durum yine başladı. Bir şekilde gizliyorum, idare ediyorum diyelim ama artık sosyal fobiye dönüşüyor, iş hayatını bırakmayı düşünüyorum hatta, eşim de bilmiyor ona da diyemem hiç. Yaşım da 30larda. Küçüklüğümden özgüvensizliğim de buradan geliyor. Bu sorunu yaşayan oldu mu? Bu konuda tedavi olan varsa duyan bilen lütfen yardımcı olun, eve kapatacağım kendimi sanırım çok utanıyorum neden benim böyle sorunum var diye kendi kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

laktozsuzsutt .!.:

Herkese merhaba,
Benim bir derdim var çocukluğumdan beri, tedavi edilemeyen bir durum, yakın zamanda doktorla da görüştüm tedavisi olmayan bir durum dedi. Sadece annem bilir bu sorunumu, kimseye anlatamam zaten. Gülünce altına kaçırma sorunu.
Bu kez beni tanımıyorsunuz diye rahatça yazabilirim. İlkokulda da vardı bu sorun, ortaokul ve lisede de. Arkadaşlarımla gülünce, eğlenirken baya baya kaçırıyordum, az da değil. Lisede önlemler almaya başladım ama onun öncesinde birkaç kere rezil olmuşluğum vardı arkadaşlara, akrabalar falan(10-11 yaşlarımda) şahit oldular yani. Travma olarak kalmıştır hatta o anılar benimle. Diğerlerinde farkedilmedi, lisede falan. Tedavi için birkaç kez doktora gittim küçükken de, testler yapıldı, herşey normal.
Şuan bir süre aradan sonra işe başladım, çalışma arkadaşlarım espri yapsalar aman gülerim diye korkar hale geldim, ve maalesef uzun zamandır olmayan durum yine başladı. Bir şekilde gizliyorum, idare ediyorum diyelim ama artık sosyal fobiye dönüşüyor, iş hayatını bırakmayı düşünüyorum hatta, eşim de bilmiyor ona da diyemem hiç. Yaşım da 30larda. Küçüklüğümden özgüvensizliğim de buradan geliyor. Bu sorunu yaşayan oldu mu? Bu konuda tedavi olan varsa duyan bilen lütfen yardımcı olun, eve kapatacağım kendimi sanırım çok utanıyorum neden benim böyle sorunum var diye kendi kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

laktozsuzsutt .!.:

Herkese merhaba,
Benim bir derdim var çocukluğumdan beri, tedavi edilemeyen bir durum, yakın zamanda doktorla da görüştüm tedavisi olmayan bir durum dedi. Sadece annem bilir bu sorunumu, kimseye anlatamam zaten. Gülünce altına kaçırma sorunu.
Bu kez beni tanımıyorsunuz diye rahatça yazabilirim. İlkokulda da vardı bu sorun, ortaokul ve lisede de. Arkadaşlarımla gülünce, eğlenirken baya baya kaçırıyordum, az da değil. Lisede önlemler almaya başladım ama onun öncesinde birkaç kere rezil olmuşluğum vardı arkadaşlara, akrabalar falan(10-11 yaşlarımda) şahit oldular yani. Travma olarak kalmıştır hatta o anılar benimle. Diğerlerinde farkedilmedi, lisede falan. Tedavi için birkaç kez doktora gittim küçükken de, testler yapıldı, mesanem falan herşey normal.
Şuan bir süre aradan sonra işe başladım, çalışma arkadaşlarım espri yapsalar aman gülerim diye korkar hale geldim, ve maalesef uzun zamandır olmayan durum yine başladı. Bir şekilde gizliyorum, idare ediyorum diyelim ama artık sosyal fobiye dönüşüyor, iş hayatını bırakmayı düşünüyorum hatta, eşim de bilmiyor ona da diyemem hiç. Yaşım da 30larda. Küçüklüğümden özgüvensizliğim de buradan geliyor. Bu sorunu yaşayan oldu mu? Bu konuda tedavi olan varsa duyan bilen lütfen yardımcı olun, eve kapatacağım kendimi sanırım çok utanıyorum neden benim böyle sorunum var diye kendi kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

laktozsuzsutt .!.:

Herkese merhaba,
Benim bir derdim var çocukluğumdan beri, tedavi edilemeyen bir durum, yakın zamanda doktorla da görüştüm tedavisi olmayan bir durum dedi. Sadece annem bilir bu sorunumu, kimseye anlatamam zaten. Gülünce altına kaçırma sorunu.
Bu kez beni tanımıyorsunuz diye rahatça yazabilirim. İlkokulda da vardı bu sorun, ortaokul ve lisede de. Arkadaşlarımla gülünce, eğlenirken baya baya kaçırıyordum, az da değil. Lisede önlemler almaya başladım ama onun öncesinde birkaç kere rezil olmuşluğum vardı arkadaşlara, akrabalar falan(10-11 yaşlarımda) şahit oldular yani. Travma olarak kalmıştır hatta o anılar benimle. Diğerlerinde farkedilmedi, lisede falan. Tedavi için birkaç kez doktora gittim küçükken de, testler yapıldı, mesanem falan herşey normal.
Şuan bir süre aradan sonra işe başladım, çalışma arkadaşlarım espri yapsalar aman gülerim diye korkar hale geldim, ve maalesef uzun zamandır olmayan durum yine başladı. Bir şekilde gizliyorum, idare ediyorum diyelim ama artık sosyal fobiye dönüşüyor, iş hayatını bırakmayı düşünüyorum hatta, eşim de bilmiyor ona da diyemem hiç. Yaşım da 30larda. Küçüklüğümden özgüvensizliğim de buradan geliyor. Bu sorunu yaşayan oldu mu? Bu konuda tedavi olan varsa duyan bilen lütfen yardımcı olun, eve kapatacağım kendimi sanırım çok utanıyorum neden benim böyle sorunum var diye kendi kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

laktozsuzsutt .!.:

Herkese merhaba,
Benim bir derdim var çocukluğumdan beri, tedavi edilemeyen bir durum, yakın zamanda doktorla da görüştüm tedavisi olmayan bir durum dedi. Sadece annem bilir bu sorunumu, kimseye anlatamam zaten. Gülünce altına kaçırma sorunu.
Bu kez beni tanımıyorsunuz diye rahatça yazabilirim. İlkokulda da vardı bu sorun, ortaokul ve lisede de. Arkadaşlarımla gülünce, eğlenirken baya baya kaçırıyordum, az da değil. Lisede önlemler almaya başladım ama onun öncesinde birkaç kere rezil olmuşluğum vardı arkadaşlara, akrabalar falan(10-11 yaşlarımda) şahit oldular yani. Travma olarak kalmıştır hatta o anılar benimle. Diğerlerinde farkedilmedi, lisede falan. Tedavi için birkaç kez doktora gittim küçükken de, testler yapıldı, mesanem falan herşey normal.
Şuan bir süre aradan sonra işe başladım, çalışma arkadaşlarım espri yapsalar aman gülerim diye korkar hale geldim, ve maalesef uzun zamandır olmayan durum yine başladı. Bir şekilde gizliyorum, idare ediyorum diyelim ama artık sosyal fobiye dönüşüyor, iş hayatını bırakmayı düşünüyorum hatta, eşim de bilmiyor ona da diyemem hiç. Yaşım da 30larda. Küçüklüğümden özgüvensizliğim de buradan geliyor. Bu sorunu yaşayan oldu mu? Bu konuda tedavi olan varsa duyan bilen lütfen yardımcı olun, eve kapatacağım kendimi sanırım çok utanıyorum neden benim böyle sorunum var diye kendi kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

Amanita .!.:

Bu durumun tedavi edilemeyecek bir durumu yok idrar kaçırma ameliyati denen birşey var.
Instagramda dr. Gökçen Erdoğan var bi takip edin postlarini okuyun belki iletişime gecersiniz.
Bunun tedavisi var!

Genişletmek için tıkla...

Ebrulipapatya .!.:

Benimde bi tanıdığımda vardı kadındoğum Dr ü ameliyatla halletti şimdi yok.
İyi bir kadındoğum Dr una görünün derim
Ve tabiki kegel egzersiz

Genişletmek için tıkla...

laktozsuzsutt .!.:

Herkes kadın doğum demiş ama ürolojiyle alakalı olan bir şey değil mi? Ben yanlış yerde mi tedavi aramışım Yarın randevum vardı kadın doğumda tesadüfen iyi ki konu açmışım, normalde ona sormak aklıma gelmezdi ama soracağım, teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

Annemde de var aynı sorun gülerken altına kaçırınca daha çok gülüyoruz biz Yani hastalık olarak düşünmedik hiç. Onunda uzun zamandır var hemen tuvalete koşar kahkahayı basınca :)) Benim çocukluğumda hatta ortaokula kadar altına kaçırma sorunum vardı neyse ki doktorun verdiği hapla geçmişti bu çoğu çocuğun yaşadığı bi şey gerçi de. Sizin durumunuz psikolojik olabilir.

Genişletmek için tıkla...