yaşadıklarımı anlatmaya kalksam satırlar yetmez.. artık herşeyden bunalmış durumdayım...
uzun oloacak ama anlatayım. 23 yaşındayım. yaklaşık bir yıllık evliyim. evliliğim olaydı. eşim ortaokul ben lisans mezunuyum. ailem karşı çıkınca eşim beni zorla kaçırdı. bana olan sevgisine aldandım. kabullendim bende. bir yıldır tam bi işkence içindeyim. eşim hiç bana kendini tanıttığı gibi biri değil, meğer ne kadar aldanmışım.bir salak gibi kanmışım.pasif,tembel,cahil bi kocam var evet. ama herşeye rağmen aramızdaki sevgi bitmedi.günlerce saatlerce ağlasam. tartışsak kavgalarda etsek vazgeçemiyoruz birbirimizden.ya da ben vazgeçmekten korkuyorum..geri dönmek hayata sıfırdan başlamak..keşkeler..pişmanlıklar...
ondan çok şey istemiyorum aslında biraz sorumluluk ve birazda heves. ama maalesef yok onda. zaten davranışları canımı sıkıyo bi de bu miskinliği beni öldürecek. hele bi de işin içine alkol ve kendi bencillikleri girince hepten bitiyorum ben. herşey tamammış gibi bi de maddi imkansızlık. ikimizde çalışıyoruz çok şükür ama para geldiği gibi harcamlara gidiyor beyfendinin kredi kartları saolsun yarısını götürüyo..geri kalanda zaten kira faturalar vs.... ne işim istediğim iş ne de eşim.belki böyle söylemem yanlış eşim için ama işte hatayı ben en başında yapmışım meğer.tam memurluğa hazırlanırken beni kaçıran eşim hayatımı alt üst etti.hayattaki tüm hedeflerim ve hayallerim ailemle birlikte bi anda yok oldu.tüm psikolojim alt üst oldu.kendime bakıyorum da saf salak bişey oldum galiba. ailemden uzaklık,yanlızlık,olumsuz iş koşulları,maddi sıkıntılar ve evde huzursuzluk..hayatım resmen cehannem gibi.
yinede çok şükür halime deyip ne zaman kendimi motive etsem mutlaka bi yerden patlak veriyo.hayatta en çok istediğim şey bi bebek. ama sorumsuz kocacım bebek demek benim bi süre çalışmmam demek olduğunu ve tek başına evi geçindiremeyeceğini bildiğinden istemiyo.kendisi özel bi ştde güvenlik. 3 vardiya çalıştığından düxzenli bi aile hayatımız yok.işi çok rahat. ben 12 saat çalışırken o 8 saat çalışıyo özel servisi var. ama maaşı az işte.ama onuni için önemli olan rahatlık tabi. 8 ssat çalışır 3-4 saat uyanık 12 saat uyku. gezme yok eğlenme yok..hep tembellik..ooof çak sıkıldım..benim bu koşullarda bu anlaşmazlıklarla çocuk yapmam da mantıksızlık olur.. ama hayatta en çok istediğim şey.. ya gerçi hayatımda ne istediğim gibi ki.. napcam nasıl sürecek böyle bi ömür bilmiyorum..
hayattan bi tat almıyorum artık..
uzun oloacak ama anlatayım. 23 yaşındayım. yaklaşık bir yıllık evliyim. evliliğim olaydı. eşim ortaokul ben lisans mezunuyum. ailem karşı çıkınca eşim beni zorla kaçırdı. bana olan sevgisine aldandım. kabullendim bende. bir yıldır tam bi işkence içindeyim. eşim hiç bana kendini tanıttığı gibi biri değil, meğer ne kadar aldanmışım.bir salak gibi kanmışım.pasif,tembel,cahil bi kocam var evet. ama herşeye rağmen aramızdaki sevgi bitmedi.günlerce saatlerce ağlasam. tartışsak kavgalarda etsek vazgeçemiyoruz birbirimizden.ya da ben vazgeçmekten korkuyorum..geri dönmek hayata sıfırdan başlamak..keşkeler..pişmanlıklar...
ondan çok şey istemiyorum aslında biraz sorumluluk ve birazda heves. ama maalesef yok onda. zaten davranışları canımı sıkıyo bi de bu miskinliği beni öldürecek. hele bi de işin içine alkol ve kendi bencillikleri girince hepten bitiyorum ben. herşey tamammış gibi bi de maddi imkansızlık. ikimizde çalışıyoruz çok şükür ama para geldiği gibi harcamlara gidiyor beyfendinin kredi kartları saolsun yarısını götürüyo..geri kalanda zaten kira faturalar vs.... ne işim istediğim iş ne de eşim.belki böyle söylemem yanlış eşim için ama işte hatayı ben en başında yapmışım meğer.tam memurluğa hazırlanırken beni kaçıran eşim hayatımı alt üst etti.hayattaki tüm hedeflerim ve hayallerim ailemle birlikte bi anda yok oldu.tüm psikolojim alt üst oldu.kendime bakıyorum da saf salak bişey oldum galiba. ailemden uzaklık,yanlızlık,olumsuz iş koşulları,maddi sıkıntılar ve evde huzursuzluk..hayatım resmen cehannem gibi.
yinede çok şükür halime deyip ne zaman kendimi motive etsem mutlaka bi yerden patlak veriyo.hayatta en çok istediğim şey bi bebek. ama sorumsuz kocacım bebek demek benim bi süre çalışmmam demek olduğunu ve tek başına evi geçindiremeyeceğini bildiğinden istemiyo.kendisi özel bi ştde güvenlik. 3 vardiya çalıştığından düxzenli bi aile hayatımız yok.işi çok rahat. ben 12 saat çalışırken o 8 saat çalışıyo özel servisi var. ama maaşı az işte.ama onuni için önemli olan rahatlık tabi. 8 ssat çalışır 3-4 saat uyanık 12 saat uyku. gezme yok eğlenme yok..hep tembellik..ooof çak sıkıldım..benim bu koşullarda bu anlaşmazlıklarla çocuk yapmam da mantıksızlık olur.. ama hayatta en çok istediğim şey.. ya gerçi hayatımda ne istediğim gibi ki.. napcam nasıl sürecek böyle bi ömür bilmiyorum.. hayattan bi tat almıyorum artık..
