Benim yetiştiğim ailede biri vefat ederse annem babam sülaleyi gezerdi. Ölen kişinin çocuklarına tek tek gittikleri gibi, yeğenlerine bile amcası dayısı diye giderlerdi. Samimi olunmayan komşulara bile gidilirdi, ama onlar da bize gelirlerdi. Bana gelmeyi gerek görmemiş biri beni de beklememeli.
Ben de aramayı düşünmüyorum, eşim arayabilir, cenaze sahibi de benim gibi dışarıdan sülaleye girmiş biri, gidilmeli ama aynı konumdauyken bana niye gelinmedi diye düşünüyor insan. Dedemden önce olsaydı hiç düşünmez giderdim.
Teşekkür ederim, kararım belliydi ama tavsiyelerinize ihtiyacım vardı, abartıyor muyum, yoksa doğru mu düşünüyorum bilmek istedim. Çoğunluk da benimle aynı fikirde, eşime karşı vicdan yapmamam gerektiğini öğrendim bu sayede.Oldukça herşeyin farkında aklı başında birisin bizim tsvsiyelerimize ihtiyacın bile yokmuşbildiğini oku
Eşinizle sakince konusun ve gitmek istemediğinizi söyleyin. Siz gitsenizde onlarin hayatlarında onlara göre yine bişey degismicek.
1.5 sene olacak hala babannemin vefat ettiğini bildiklerini sanmıyorum. 
Yok zaten böyle şeylere prim veren biri değilim. Bana bir adım gelene anca bir adım giderim, koşmam. Eşim de bilir bu huyumu aslında, destekler de ama buna takıldı. Haklı olduğumu düşünse de ölüm üzerinden inatlaşma olmaz, o onların terbiyesizliği biz yapmayalım, insanlık bizde kalsın istiyor. Ben de bu güne kadar çizgimi korudum, bu meselede bozarsam sonrasında ipin ucu kaçar diye taviz vermek istemiyorum.
Bizim kv. ile teyze sürekli görüştükleri için onların da bizim de haberimiz oluyor. Ben bana gelmediler diye takmamıştım zaten, geçen bir senede beklentim de olmadı, onların da olmamalı.Eşimin kuzeninin eşinin babannesi kim ya. Bende bi karşılığı yok. Gitmem.
Benim de babannem vefat etti mesela, dıdının dıdısını geç eşimin kuzenleri dahi aramadı çünkü görüşmediğimiz için bilmiyor insanlar hem nasıl arayacaklar telefonlarımız da yok birbirimizde.
Benim için fazla yorucu akrabalıklar. Ne giderim ne gelsinler isterim. Eşiniz çok uzatmış gerçekten.
Aynı düşüncedeyiz, kendi kuzenim olsa da aynısını yapardım.
Yani gerçekten dıdısının dıdısı. O kişiyle hayatım boyunca karşılaşmış bile olamam biz akrabalarla çok sıkı fıkı değiliz ama bu kişi akraba bile değil muhtemelen haberim bile olmazdı o kişinin ölümünden. Eşim de gitmek istemezdi bu durumda ben de. Bence gitmeye gerek yok, gerekli bir yakınlık olsa onlar konu sahibinin dedesi öldüğünde gelirdi.Eşimin kuzeninin eşinin babannesi kim ya. Bende bi karşılığı yok. Gitmem.
Benim de babannem vefat etti mesela, dıdının dıdısını geç eşimin kuzenleri dahi aramadı çünkü görüşmediğimiz için bilmiyor insanlar hem nasıl arayacaklar telefonlarımız da yok birbirimizde.
Benim için fazla yorucu akrabalıklar. Ne giderim ne gelsinler isterim. Eşiniz çok uzatmış gerçekten.
şu mesajı ben yazdım sandım.Herkesin aile dinamikleri farklıdır.
Benim ailemde didisinin didisi bilinir görüşülür. Gidilir gelinir.
Eşimin dıdısı bile yok
Ablasıyla görüşmek aklına gelmez.
Şimdi düşününce ben eşim benimle her yere gelsin istiyorum, çünkü bizlerde öyle. Ben bir şeyi gerekli görüyorsam eşim buna tamam desin isterim.
Eşim ne gerek var ya off püf derse bozuluyorum mesela .
Kendisinin samimi ilişkileri yok diye benim samimi olduğum ilişkileri de köreltmesini, beni yalnız bırakmasını istemem.
Eşlik bazen hatır gönül bilmeli.
Eşim benden gidelim istiyorsa giderdim iki saat oturmakla kimse aşınmaz.
Mesela demişsiniz ya, daha önce insanlik bende kalsın dediğime pişman ettiler diye . Şimdi gitmezseniz eşiniz gözünde siz hatalisiniz. Ama gider de size bunu pişman ederlerse onlar hatalı olur .
Bin nasihat bir musibet kadar etmiyor ya hani bazen.
Şimdi siz de eşinize ne kadar anlatsanız örnek verseniz de anlamayacak ama gitseniz ve aksi bir durum yaşansa sen istedin sen sebep oldun demeye üste çıkmaya hakkınız olur
Aslında uzak sayılmaz, evine gideceğimiz kişi eşimin teyze kızı, ama uzaklığı yaratan onlar, bana gelme gereği görmediyse benim için de gerek olmadığı kanısındayım. Bir diğer teyzesinin kızıyla görüşüyoruz ona giderdim mesela.
Benim anne babam da herkese gider. Adını hiç duymadığımız köylümüze bile giderler. Aslında konu ölüm, ben de giderim ama durum ilişkilere döndü, bana kıymet verip beş dakika uğramayan insana neden gideyim diyorum. Çevremde de gördüğüm, herkesin her şeyine koşan insan değer görmüyor, ha eş sülalesi değerli görse ne, görmese ne, beni bir tek eşimin ailesi bağlar, o da bir yere kadar, bu benim kendime verdiğim değerle alakalı biraz da.
