merhaba arkadaslar,
şuaralar bi uçurumun kenarındayım sanki.hayattan zevk alamıyorum.sürekli uyumak istiyorum.
Eşimle akrabalr aracılıgıyla tanıstık.onu ilk gördüğümde çokda beegnmemiştim ama şevkati sevgisi namslu bir erkek olusu etkilemişti beni.sonralarda aşık oldum ona evet ama ben ona değil verdiği güven duygusuna vicdanına dürüstlüğüne aşık olmusum
evlenmeye karar verdk birazda evden uzaklasmak icin evliliği seçtm galiba.ailem çok sorunluydu.kavgasız dövüşssüz günümüz geçmiyodu.aşırı kuralcı aşırı sıkan kısıtlayan bir aile yapımmız var.neyse...
1,5 sene sonra evlendk herşey güzel gidiyordu.1,5 sene sonra bi kızımız oldu.ondan sonra hayatlarımız değişti.eşimin her dediği batar oldu evde her dakika bagrısma oluyodu.çok zıt karakterlerdeydik zaten.hiçbirkonuda uyum sağlayamadık birbirimize.bu böyle sürdü gitti bu zamana kadar.ama neoldysa artık ben doldum doldum tastım son zamanlarda.artık sabredemez oldum eşime yaklasamaz oldum sogudum ondan.önceden aksam olsada eve gelse diye bakardım simdi ise aksam hiç olmaısn istiyrum.eskiden çok severdm yemek yapmayı değişik tatları denemeyi.inanın şimdi hiçbişey içimden gelmiyo yaptıgım zamnda güzel olmuyo.ne elimin lezzeti kaldı ne mutluluk.çok bunalıyorum daralıyorum.O okadar üşengeç vurdumduymaz ben ise tam aksi dakik ve dikkatli.
Belki diceksiniz bunlarda sorunmu insanlar ne sorunlarla yürütüyolar evliliklerini.
Ama ben yapamıyıorum.Eşimi seviyomuyum bilmiyorum.Hatta onu sevdmmi onuda bilmiyorum.buaralar sürekli konusuyouz bu duygularımı onada söyledim.
dediği tek sey senn sevgin bitsede benm sana olan sevgm hiçbir zaman bitmeyecek.beni sevmiyorsan aynı evde yasamak zorunda değilsin.cezalandıraamam seni...
çok üzülüyorum onu üzdüğüm kırdıgım için ama olmuyo yapamıyorum.ona yaklasmaya calısıyorum sevmeye calsııyorum olmuyo.içimden gelmiyo.
boşanmak istiyorum ama yapamam korkuorum aile baskısından.ve onu tamamen kaybetmekten.
boşnmasam nerye kadar böyle gidicek bilmiyorum
neolur bi akıl verin
şuaralar bi uçurumun kenarındayım sanki.hayattan zevk alamıyorum.sürekli uyumak istiyorum.
Eşimle akrabalr aracılıgıyla tanıstık.onu ilk gördüğümde çokda beegnmemiştim ama şevkati sevgisi namslu bir erkek olusu etkilemişti beni.sonralarda aşık oldum ona evet ama ben ona değil verdiği güven duygusuna vicdanına dürüstlüğüne aşık olmusum
evlenmeye karar verdk birazda evden uzaklasmak icin evliliği seçtm galiba.ailem çok sorunluydu.kavgasız dövüşssüz günümüz geçmiyodu.aşırı kuralcı aşırı sıkan kısıtlayan bir aile yapımmız var.neyse...1,5 sene sonra evlendk herşey güzel gidiyordu.1,5 sene sonra bi kızımız oldu.ondan sonra hayatlarımız değişti.eşimin her dediği batar oldu evde her dakika bagrısma oluyodu.çok zıt karakterlerdeydik zaten.hiçbirkonuda uyum sağlayamadık birbirimize.bu böyle sürdü gitti bu zamana kadar.ama neoldysa artık ben doldum doldum tastım son zamanlarda.artık sabredemez oldum eşime yaklasamaz oldum sogudum ondan.önceden aksam olsada eve gelse diye bakardım simdi ise aksam hiç olmaısn istiyrum.eskiden çok severdm yemek yapmayı değişik tatları denemeyi.inanın şimdi hiçbişey içimden gelmiyo yaptıgım zamnda güzel olmuyo.ne elimin lezzeti kaldı ne mutluluk.çok bunalıyorum daralıyorum.O okadar üşengeç vurdumduymaz ben ise tam aksi dakik ve dikkatli.
Belki diceksiniz bunlarda sorunmu insanlar ne sorunlarla yürütüyolar evliliklerini.
Ama ben yapamıyıorum.Eşimi seviyomuyum bilmiyorum.Hatta onu sevdmmi onuda bilmiyorum.buaralar sürekli konusuyouz bu duygularımı onada söyledim.
dediği tek sey senn sevgin bitsede benm sana olan sevgm hiçbir zaman bitmeyecek.beni sevmiyorsan aynı evde yasamak zorunda değilsin.cezalandıraamam seni...
çok üzülüyorum onu üzdüğüm kırdıgım için ama olmuyo yapamıyorum.ona yaklasmaya calısıyorum sevmeye calsııyorum olmuyo.içimden gelmiyo.
boşanmak istiyorum ama yapamam korkuorum aile baskısından.ve onu tamamen kaybetmekten.
boşnmasam nerye kadar böyle gidicek bilmiyorum
neolur bi akıl verin
