kızlar öncelikle bunu okuduğunuzda bu da dert mi diyenleriniz olabilir ama benim hayatımı aşırı derecede olumsuz etkiliyor. bu benim canımı çok sıkıyor. nereden başlayacağımı bile bilmiyorum. uzun süren işsizlik dönemim beni eve kilitledi gibi bir şey. yani artık dışarı çıkmak istemiyorum çıkınca herkes bana bakıyormuş gibi geliyor ve hemen midem bulanıyor. hele bir kafede oturmaya başlasam hemen midem bulanıyor sanki o kafedekiler bana bakıyormuş gibi geliyor aslında biliyorum bakmıyorlar ama beynim ona şartlıyor. artık arkadaşlarım arayıp buluşalım dediğinde her seferinde erteliyorum böyle ertelediğim için de ne kadar evde oturursam kendimi o kadar kapatacağım kötü yapacağım bunu da biliyorum fakat dışarı çıkarsam midem bulanırsa arkadaşlarıma rahatsızlık veririm düşüncesiyle de çıkmak istemiyorum. mesela beni uzun yolda otobüs falan da tutar. ve oturduğum yerden uzakta buluşma ayarlandığında midem bulanmayacak olsa bile buna şartlıyorum ve kendi kendime bunu yapıyorum. bir de yaşım gereği arkadaşlarımın çevremin falan ya sevgilileri var ya nişanlı ya evliler. artık bana da hadi sende yok mu tarzı sorular soruyorlar ve sanki bende mecburmuşum gibi hissediyorum ve artık erkeklere hep böyle alıcı gözüyle bakmaya başlıyorum ama buda benim daha çok insan içine çıkmamam için bir neden oluyor
valla böyle bir duruma geleceğimi hiç tahmin etmezdim etrafımda kız olsun erkek olsun arkadaşlarım çok ama artık onlarla bile buluşamıyorum
benim gibi durumda olan var mı? veya önerisi olan böyle içimi rahatlatacak olan sanırım biraz da ona ihtiyacım var :/