Merhaba; Diyet yapanların sık karşılaştığı sıkıntılardan biri de kararlılığını koruma konusunda hem kendi iradesiyle hem de çevresiyle savaş veriyor olmasıdır.
Yaz mevsiminin yaklaşmasıyla, hanımların çoğu için de incelme dönemi başlamış oluyor.
"Aman canım bir kereden bir şey olmaz, arada bir yapılan kaçamakla bir şey olmaz" tarzında sözler, bizim kararlılığımızı baltalıyor.
Aslında bu sözleri yakın çevremizden duyduğumuz için art niyet olmadığını biliyoruz. Ama! İyi niyetle bile olsa, bu tutumun bize gram gram geri dönüşü, olumsuz sonuçlanıyor ne yazık ki.
Zaten yemeye meyilli olan bünyelerimiz diyet psikolojisine girince iyiden iyiye zorlanmaya başlıyor, bırakın ısrarla "ye ye" denmesini, yalnızca teklif bile edilse, caymaya hazır oluyoruz çoğumuz.
Oysa "hmm sen incelmeye başladın, ha gayret" gibi motive edici, gaz verici sözlerle destek beklerken "diyeti çok ciddiye alıyorsun, abartıyorsun" şeklindeki yaklaşımlarla karşılaşınca kendimizi araya sıkışmış gibi hissediyoruz.
Sevdiğimiz insanları kırmamak adına, diyetimizi sekteye uğratıyoruz. Ki, bu öyle esnek bir şekilde uygulanacak bir durum da değil.
Örneğin ben, kayınvalidemi çok seviyorum (burayı okuma olasılığı yok, yani gerçekten seviyorum
Diyet sürecinde kendisini ziyaret ettiğimizde, "onu da ye kızım, bunu da ye kızım, biraz daha al kızım, şunu ister misin kızım" dediğinde, birine hayır, ikinci teklife de hayır ama eninde sonunda evet deme noktasına geliyorum. Çünkü hatunun eli lezzetli, yaptığını yerken keyif alıyorum. Kırmamak için bile kabul etmiş olsam, onun yaptığı şeyin lezzet oranının yüksek olduğunu bildiğim için, direncim fazla uzun sürmüyor
Haftada 1 ya da bazen 2 kere kayınvalideme gittiğimizi düşünürsek, işim zor yani....
Hem onu incitmeden hem de diyetimde sağlam yol almaya devam etmek için ne yapmalıyım sizce?
Bu konuda yaşanmışlığı olan, önerisi olan kızlar, hele bir el atın şu müşkülüme
Yaz mevsiminin yaklaşmasıyla, hanımların çoğu için de incelme dönemi başlamış oluyor.
"Aman canım bir kereden bir şey olmaz, arada bir yapılan kaçamakla bir şey olmaz" tarzında sözler, bizim kararlılığımızı baltalıyor.
Aslında bu sözleri yakın çevremizden duyduğumuz için art niyet olmadığını biliyoruz. Ama! İyi niyetle bile olsa, bu tutumun bize gram gram geri dönüşü, olumsuz sonuçlanıyor ne yazık ki.
Zaten yemeye meyilli olan bünyelerimiz diyet psikolojisine girince iyiden iyiye zorlanmaya başlıyor, bırakın ısrarla "ye ye" denmesini, yalnızca teklif bile edilse, caymaya hazır oluyoruz çoğumuz.
Oysa "hmm sen incelmeye başladın, ha gayret" gibi motive edici, gaz verici sözlerle destek beklerken "diyeti çok ciddiye alıyorsun, abartıyorsun" şeklindeki yaklaşımlarla karşılaşınca kendimizi araya sıkışmış gibi hissediyoruz.
Sevdiğimiz insanları kırmamak adına, diyetimizi sekteye uğratıyoruz. Ki, bu öyle esnek bir şekilde uygulanacak bir durum da değil.
Örneğin ben, kayınvalidemi çok seviyorum (burayı okuma olasılığı yok, yani gerçekten seviyorum
Diyet sürecinde kendisini ziyaret ettiğimizde, "onu da ye kızım, bunu da ye kızım, biraz daha al kızım, şunu ister misin kızım" dediğinde, birine hayır, ikinci teklife de hayır ama eninde sonunda evet deme noktasına geliyorum. Çünkü hatunun eli lezzetli, yaptığını yerken keyif alıyorum. Kırmamak için bile kabul etmiş olsam, onun yaptığı şeyin lezzet oranının yüksek olduğunu bildiğim için, direncim fazla uzun sürmüyor
Haftada 1 ya da bazen 2 kere kayınvalideme gittiğimizi düşünürsek, işim zor yani....
Hem onu incitmeden hem de diyetimde sağlam yol almaya devam etmek için ne yapmalıyım sizce?
Bu konuda yaşanmışlığı olan, önerisi olan kızlar, hele bir el atın şu müşkülüme