Allah'ım sinirimden saatlerdir ağlıyorum....
cümleye bakıldığında takacak sinirlenecek hiçbirşey yok,
cümle: ''çocugunuz bana benzeyecek'', ''bana benzesin'', ''benım bebeklıgım gıbı olur ıns.'', ''sulalede en guzel benim'', ''hergun dua edıyorum kız olsun aynı halasına benzesın diye'', ''ama emınım bana benzeyecek, abımde bana benzıyor,bizim genimiz baskın'',''bana benzerse dünyanın en guzel bebegı olur, ee baba da guzel''...........görümcemden daha niceleri her seferde....
daha benı tanıdıgı gun (artık evlenıcegım kız dıye tanıstırmıstı eşim),mody cıgım kızınız bana benzese bozulur musun? dediğinde anlamalıydım, hafıf gulumsedım o gun , sonra birkaç daha konusu nişanlandıktan sonra sordugnda (görümcem çok güzeldir Allah için), ben de: ee benzeyebilir, benzerse de nıye rahatsız olayım senin gibi güzel olur demiştim...
sonra zaman gectı rahatsız oldugumu anladı, abarttıkca abarttı... ben rahatsız oldukca mutlu oldu.....
çok sert çıkısmadım, lafımı yemek zorunda kalabılırım dıye.....
ben bu kadar ufak seylerı goren umursayan bırı degıldım......
sırf bu cumleler yuzunden başka muhabbet olmadıgını anladım, en ufak bır pürüzde aylardır konusmayacak sekılde yolları ayırdık (gecici olarak tabı.) valla cok rahattım, bu duygularımda gitmişti.....
yine aradı eşimi ve beni istedi, özür diledi affettim (baska konu ıcın), ve kapatırkende rüyasında görmüş kızımız oluyormus aynı görümcemmiş.........
Allah'ım affet........ çok basıt cumle ama çin işkencesi gibi düşüne düşüne.....sağlıklı olsunda dıyecegıme, ona benzemesin diye dua ediyorum......
baş edemiyorum artık, sadece anlatmak istedim, sinirden çok karısık yazdım........
ve ben boyle dusundukce istemediğim ot burnumda bıtecek gıbı gelıyor........