Doğru mu yaptım?

dandanakan .!.:

Merhaba. Fikirlerinize ihtiyacım var.
4 yıllık bir ilişkim vardı ve dün ne yazık ki bitti. Ben İstanbul’da avukatım, erkek arkadaşım ise mağazacılık sektöründe çalışıyor benim için buraya taşındı. Lisans mezunu değil 6 yıldır okulunu bitirmeye çalışıyor ve askerliğini yapmadı. Herkes bu ilişkinin yürümeyeceğini söylese de hep birlikte olmaya devam ettim. Çünkü çalışkan biri.
Bir süredir problemlerimiz vardı. Ailesi çok dağınık ve yozlaşmış insanlar. Annesi ve kız kardeşi beni katiyen istemiyor çünkü erkek arkadaşımı onlardan çalmışım. Sürekli olarak iftira atıp problem çıkarıyorlar. İnsanlara benim çocuk aldırdığımı dahi söylemişler ki aslı astarı yok bunun ve asla şakaya gelmeyecek bir konu.
Bunu öğrendiğinde erkek arkadaşım neredeyse hiç tepki vermedi ve ben çok kırıldım fakat yine de ona şans verdim. Ailesine yemek yesek ayrıntısıyla anlatır.
Genel olarak bir yere bırakıp bir yerden almaz. Çok ilgili görünüp umursamaz. Karnım ağrır ilaç bulmaya gitmez. Gece hastalanırım abim hastaneye götürür o götürmez. Ama sürekli konuşuruz nefes alsa haber verir, hayatının merkezinde ben varım bir dediğimi de iki etmez. Beni asla aldatmayacağına adım gibi eminim örneğin. Bana hiç sesini yükseltmedi bugüne dek.
İnanılmaz cimridir. Donanım haber ölücüsü ayarında.
Araba tamirde, dün minibüsle bir yerden dönüyorduk zaten iftira mevzusundaki tepkisinden ötürü aramız limoni, elim ağırdı ve gece saat 12’ye geliyordu. Minibüsten ineceğim yer pek güvenli değil ve eve yürümem gerekiyor. Bana kendisi de yorgun olduğundan sanırım, elindekileri taşıyabilir misin dedi. Ben de taşırım diye zarf attım çünkü mevzu elimin ağır olması değil mevzu gece bana o yolu yalnız yürütmesi nazarımda. Minibüsü öderken ayrı iniş noktaları söyledi. Ben de, hiç centilmen olmadığını, nereden tutsam elimde kaldığını problemlerimizin çözülemeyeceğini vs söyleyerek ayrıldım. Çünkü ailem beni inanılmaz el üzerinde tutar.
Yani aslında ayrılmak için bu bir bahane değil ama ben bu kadar değersiz de değilim diye düşünüyorum. Doğru mu yaptım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

İş hayatında çalışkan olması ve sevilmesi, akademik olarak başarılı olmasını gerektirmez ki. İkisi farklı konular.

Genişletmek için tıkla...

Meyracc .!.:

Hediyeleri suprızlerı sende kendine yaparsın canım. Ama ıtekleyerek yurutmeye calısılan ılıskı cukura duser bır sure sonra. Okulu bitecek askerlik var cimrilik var aile istemiyor iftira var koruma ıstegı yok yani eksikler bukadar çok iken neden tatlı basını agrıtıyorsun . Bır sure isine ver kendini. zaman insana ılactır hemen gecmez uzuntun özlemin ama gun gectıkce azalıp bıtıcek . Yenı hayat senide yeniler evli degılsın hesap verıcem derdin olsun. Güzel günler kapında camı açıp gök yüzüne bakman yeterli

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Çok haklısın, adının konması değil de en azından ne zaman konabileceğinin belli olması çok önemli. Biz henüz üniversitede öğrenciyken başladık ilişkiye, ben mezun oldum, bir yıl staj yaptım, büro açtım o hala ikinci sınıf derslerini veremedi. İnşallah karşıma güzel insanlar çıkar şu an çok uzak bir fikir gibi geliyor bana ama

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Merhaba. Fikirlerinize ihtiyacım var.
4 yıllık bir ilişkim vardı ve dün ne yazık ki bitti. Ben İstanbul’da avukatım, erkek arkadaşım ise mağazacılık sektöründe çalışıyor benim için buraya taşındı. Lisans mezunu değil 6 yıldır okulunu bitirmeye çalışıyor ve askerliğini yapmadı. Herkes bu ilişkinin yürümeyeceğini söylese de hep birlikte olmaya devam ettim. Çünkü çalışkan biri.
Bir süredir problemlerimiz vardı. Ailesi çok dağınık ve yozlaşmış insanlar. Annesi ve kız kardeşi beni katiyen istemiyor çünkü erkek arkadaşımı onlardan çalmışım. Sürekli olarak iftira atıp problem çıkarıyorlar. İnsanlara benim çocuk aldırdığımı dahi söylemişler ki aslı astarı yok bunun ve asla şakaya gelmeyecek bir konu.
Bunu öğrendiğinde erkek arkadaşım neredeyse hiç tepki vermedi ve ben çok kırıldım fakat yine de ona şans verdim. Ailesine yemek yesek ayrıntısıyla anlatır.
Genel olarak bir yere bırakıp bir yerden almaz. Çok ilgili görünüp umursamaz. Karnım ağrır ilaç bulmaya gitmez. Gece hastalanırım abim hastaneye götürür o götürmez. Ama sürekli konuşuruz nefes alsa haber verir, hayatının merkezinde ben varım bir dediğimi de iki etmez. Beni asla aldatmayacağına adım gibi eminim örneğin. Bana hiç sesini yükseltmedi bugüne dek.
İnanılmaz cimridir. Donanım haber ölücüsü ayarında.
Araba tamirde, dün minibüsle bir yerden dönüyorduk zaten iftira mevzusundaki tepkisinden ötürü aramız limoni, elim ağırdı ve gece saat 12’ye geliyordu. Minibüsten ineceğim yer pek güvenli değil ve eve yürümem gerekiyor. Bana kendisi de yorgun olduğundan sanırım, elindekileri taşıyabilir misin dedi. Ben de taşırım diye zarf attım çünkü mevzu elimin ağır olması değil mevzu gece bana o yolu yalnız yürütmesi nazarımda. Minibüsü öderken ayrı iniş noktaları söyledi. Ben de, hiç centilmen olmadığını, nereden tutsam elimde kaldığını problemlerimizin çözülemeyeceğini vs söyleyerek ayrıldım. Çünkü ailem beni inanılmaz el üzerinde tutar.
Yani aslında ayrılmak için bu bir bahane değil ama ben bu kadar değersiz de değilim diye düşünüyorum. Doğru mu yaptım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sonbiryolculuk .!.:

Herşeyi geç, diğer herşey çözülür, okulda biter askerlikte, kaldıki sen okudun o okumadı diye ondan üstün falan değilsin.
Buradaki asıl problem karakter meselesi. Sana en iğrencinden bir iftira atılıyor, hani bir iftira skalası çıkarsak bu en ağırlarından birisi olur yani, fakat sevgilin bu konuda sessiz kalıyor, bu olacak iş değil. Elbette ailesi ile kanlı bıçaklı olamaz ama bu iftirayada sessiz kalmayıp en başta kendisine saygı duydurmalıydı.
Kısacası ayrılmakla iyi yapmışsın. Geri dönme sakın.

Genişletmek için tıkla...

Fukkacumi .!.:

Kesinlikle doğru yapmışsınız. Bahsettiğiniz şey az buz bir mesele değil. Gece sizi o saatte bırakmış olması zaten adamlıktan nasibini almamış olması anlamına geliyor. Sizinde dediğiniz gibi, bu kadar değersiz olamazsınız. Kendinize saygınız varsa tüm bu bize anlattıklarınızı içinizde büyütün, dağ yapın, kinlenin hatta ve bu adamdan bir an önce kurtulmaya bakın.

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Çook teşekkür ederim yanıtınız için. Hayatımdan çıktı, aklımdan da yakında çıkar umarım, kötü şeyleri düşünüp duruyorum üzülmemek için.

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Merhaba. Fikirlerinize ihtiyacım var.
4 yıllık bir ilişkim vardı ve dün ne yazık ki bitti. Ben İstanbul’da avukatım, erkek arkadaşım ise mağazacılık sektöründe çalışıyor benim için buraya taşındı. Lisans mezunu değil 6 yıldır okulunu bitirmeye çalışıyor ve askerliğini yapmadı. Herkes bu ilişkinin yürümeyeceğini söylese de hep birlikte olmaya devam ettim. Çünkü çalışkan biri.
Bir süredir problemlerimiz vardı. Ailesi çok dağınık ve yozlaşmış insanlar. Annesi ve kız kardeşi beni katiyen istemiyor çünkü erkek arkadaşımı onlardan çalmışım. Sürekli olarak iftira atıp problem çıkarıyorlar. İnsanlara benim çocuk aldırdığımı dahi söylemişler ki aslı astarı yok bunun ve asla şakaya gelmeyecek bir konu.
Bunu öğrendiğinde erkek arkadaşım neredeyse hiç tepki vermedi ve ben çok kırıldım fakat yine de ona şans verdim. Ailesine yemek yesek ayrıntısıyla anlatır.
Genel olarak bir yere bırakıp bir yerden almaz. Çok ilgili görünüp umursamaz. Karnım ağrır ilaç bulmaya gitmez. Gece hastalanırım abim hastaneye götürür o götürmez. Ama sürekli konuşuruz nefes alsa haber verir, hayatının merkezinde ben varım bir dediğimi de iki etmez. Beni asla aldatmayacağına adım gibi eminim örneğin. Bana hiç sesini yükseltmedi bugüne dek.
İnanılmaz cimridir. Donanım haber ölücüsü ayarında.
Araba tamirde, dün minibüsle bir yerden dönüyorduk zaten iftira mevzusundaki tepkisinden ötürü aramız limoni, elim ağırdı ve gece saat 12’ye geliyordu. Minibüsten ineceğim yer pek güvenli değil ve eve yürümem gerekiyor. Bana kendisi de yorgun olduğundan sanırım, elindekileri taşıyabilir misin dedi. Ben de taşırım diye zarf attım çünkü mevzu elimin ağır olması değil mevzu gece bana o yolu yalnız yürütmesi nazarımda. Minibüsü öderken ayrı iniş noktaları söyledi. Ben de, hiç centilmen olmadığını, nereden tutsam elimde kaldığını problemlerimizin çözülemeyeceğini vs söyleyerek ayrıldım. Çünkü ailem beni inanılmaz el üzerinde tutar.
Yani aslında ayrılmak için bu bir bahane değil ama ben bu kadar değersiz de değilim diye düşünüyorum. Doğru mu yaptım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Merhaba. Fikirlerinize ihtiyacım var.
4 yıllık bir ilişkim vardı ve dün ne yazık ki bitti. Ben İstanbul’da avukatım, erkek arkadaşım ise mağazacılık sektöründe çalışıyor benim için buraya taşındı. Lisans mezunu değil 6 yıldır okulunu bitirmeye çalışıyor ve askerliğini yapmadı. Herkes bu ilişkinin yürümeyeceğini söylese de hep birlikte olmaya devam ettim. Çünkü çalışkan biri.
Bir süredir problemlerimiz vardı. Ailesi çok dağınık ve yozlaşmış insanlar. Annesi ve kız kardeşi beni katiyen istemiyor çünkü erkek arkadaşımı onlardan çalmışım. Sürekli olarak iftira atıp problem çıkarıyorlar. İnsanlara benim çocuk aldırdığımı dahi söylemişler ki aslı astarı yok bunun ve asla şakaya gelmeyecek bir konu.
Bunu öğrendiğinde erkek arkadaşım neredeyse hiç tepki vermedi ve ben çok kırıldım fakat yine de ona şans verdim. Ailesine yemek yesek ayrıntısıyla anlatır.
Genel olarak bir yere bırakıp bir yerden almaz. Çok ilgili görünüp umursamaz. Karnım ağrır ilaç bulmaya gitmez. Gece hastalanırım abim hastaneye götürür o götürmez. Ama sürekli konuşuruz nefes alsa haber verir, hayatının merkezinde ben varım bir dediğimi de iki etmez. Beni asla aldatmayacağına adım gibi eminim örneğin. Bana hiç sesini yükseltmedi bugüne dek.
İnanılmaz cimridir. Donanım haber ölücüsü ayarında.
Araba tamirde, dün minibüsle bir yerden dönüyorduk zaten iftira mevzusundaki tepkisinden ötürü aramız limoni, elim ağırdı ve gece saat 12’ye geliyordu. Minibüsten ineceğim yer pek güvenli değil ve eve yürümem gerekiyor. Bana kendisi de yorgun olduğundan sanırım, elindekileri taşıyabilir misin dedi. Ben de taşırım diye zarf attım çünkü mevzu elimin ağır olması değil mevzu gece bana o yolu yalnız yürütmesi nazarımda. Minibüsü öderken ayrı iniş noktaları söyledi. Ben de, hiç centilmen olmadığını, nereden tutsam elimde kaldığını problemlerimizin çözülemeyeceğini vs söyleyerek ayrıldım. Çünkü ailem beni inanılmaz el üzerinde tutar.
Yani aslında ayrılmak için bu bir bahane değil ama ben bu kadar değersiz de değilim diye düşünüyorum. Doğru mu yaptım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

dandanakan .!.:

Merhaba. Fikirlerinize ihtiyacım var.
4 yıllık bir ilişkim vardı ve dün ne yazık ki bitti. Ben İstanbul’da avukatım, erkek arkadaşım ise mağazacılık sektöründe çalışıyor benim için buraya taşındı. Lisans mezunu değil 6 yıldır okulunu bitirmeye çalışıyor ve askerliğini yapmadı. Herkes bu ilişkinin yürümeyeceğini söylese de hep birlikte olmaya devam ettim. Çünkü çalışkan biri.
Bir süredir problemlerimiz vardı. Ailesi çok dağınık ve yozlaşmış insanlar. Annesi ve kız kardeşi beni katiyen istemiyor çünkü erkek arkadaşımı onlardan çalmışım. Sürekli olarak iftira atıp problem çıkarıyorlar. İnsanlara benim çocuk aldırdığımı dahi söylemişler ki aslı astarı yok bunun ve asla şakaya gelmeyecek bir konu.
Bunu öğrendiğinde erkek arkadaşım neredeyse hiç tepki vermedi ve ben çok kırıldım fakat yine de ona şans verdim. Ailesine yemek yesek ayrıntısıyla anlatır.
Genel olarak bir yere bırakıp bir yerden almaz. Çok ilgili görünüp umursamaz. Karnım ağrır ilaç bulmaya gitmez. Gece hastalanırım abim hastaneye götürür o götürmez. Ama sürekli konuşuruz nefes alsa haber verir, hayatının merkezinde ben varım bir dediğimi de iki etmez. Beni asla aldatmayacağına adım gibi eminim örneğin. Bana hiç sesini yükseltmedi bugüne dek.
İnanılmaz cimridir. Donanım haber ölücüsü ayarında.
Araba tamirde, dün minibüsle bir yerden dönüyorduk zaten iftira mevzusundaki tepkisinden ötürü aramız limoni, elim ağırdı ve gece saat 12’ye geliyordu. Minibüsten ineceğim yer pek güvenli değil ve eve yürümem gerekiyor. Bana kendisi de yorgun olduğundan sanırım, elindekileri taşıyabilir misin dedi. Ben de taşırım diye zarf attım çünkü mevzu elimin ağır olması değil mevzu gece bana o yolu yalnız yürütmesi nazarımda. Minibüsü öderken ayrı iniş noktaları söyledi. Ben de, hiç centilmen olmadığını, nereden tutsam elimde kaldığını problemlerimizin çözülemeyeceğini vs söyleyerek ayrıldım. Çünkü ailem beni inanılmaz el üzerinde tutar.
Yani aslında ayrılmak için bu bir bahane değil ama ben bu kadar değersiz de değilim diye düşünüyorum. Doğru mu yaptım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...