Doğru sandığımız yanlışlar

havali-

Ömür sanıldığı kadar uzun değil...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
23 Ekim 2020
1.026
5.971
73
30
Kendinin prensesi😉
Hep bu yüzden değil mi tüm yaptığımız hatalar?
Mutsuzluklar.
Kac kişi farkında olmadan bu yüzden kendi kendine zarar vermedi mi ?

Bana bunu söylettiren şeyi anlatim daha açık olsun.
Hayatım eşim çocuklarım üzerine kurulu. Onların mutluluklarını kendi mutluluklarım bilmisim.
Bugün sordum kendime peki ben ne kadar mutluyum bir kac arkadaşımla dertleştim.
Senin doğru sandığın aslında yanlış.
İnsan önce kendini mutlu etmeli dedi.
Uzun bir süre düşündüm.
Kendime özür borcluyum ben daha kendimi tanımıyormuşum ki.
Bu yaşıma yaşıma kadar hep karşımdakini tanımaya çalışmışım onları mutlu edecek yollar aramışım.
Ama kendimi hiç dinlememisim.
Yorulsam da kendimi mecbur hissetmiş dinlenmemisim nazlanmamisim.
Bugün doğru sandığım yanlisimla yuzlestim.
 
Son düzenleme:
Yanlısta oldugumu anladıgım an keserim bileti hiç umrum olmaz
 
sadece yazmak istedim insan yazınca da rahatlıyor. Anlaşılmak değil gayem kendimi anlamaya çalışmak...
 
Mesela kendi isteklerinden hayallerinden vazgeçmemek
Kendini unutmamak hayat karmasasinda
Başlığa istinaden kendim mutlu degilsem başkalarını mutlu edemem ki 👍
Sende çok birikim var. Bana da anlatır mısın?
Bazen insan mutlu olmak ister ama fenere ihtiyacı vardır bazen
 
Sende çok birikim var. Bana da anlatır mısın?
Bazen insan mutlu olmak ister ama fenere ihtiyacı vardır bazen
Estağfurullah 😶
Ben hayatta hep fedakarlik yapan insanlarn feda ettiğini diger tarafın ise hep kar ettiğini gördüm
Fazla fedakarlık hep vefasizlik getirir
Cevremde var kendini düşünmeden hep aile arkadas akraba icin kendini unutanlar.
Ve sonra hep pisman olanlar...
Oyuzden ben fazla verici olmamayı tercih edenlerdenim
Tabiki bunlar hep tecrube 😉
 
Hep bu yüzden değil mi tüm yaptığımız hatalar?
Mutsuzluklar.
Kac kişi farkında olmadan bu yüzden kendi kendine zarar vermedi mi ?

Bana bunu söylettiren şeyi anlatim daha açık olsun.
Hayatım eşim çocuklarım üzerine kurulu. Onların mutluluklarını kendi mutluluklarım bilmisim.
Bugün sordum kendime peki ben ne kadar mutluyum bir kac arkadaşımla dertleştim.
Senin doğru sandığın aslında yanlış.
İnsan önce kendini mutlu etmeli dedi.
Uzun bir süre düşündüm.
Kendime özür borcluyum ben daha kendimi tanımıyormuşum ki.
Bu yaşıma yaşıma kadar hep karşımdakini tanımaya çalışmışım onları mutlu edecek yollar aramışım.
Ama kendimi hiç dinlememisim.
Yorulsam da kendimi mecbur hissetmiş dinlenmemisim nazlanmamisim.
Bugün doğru sandığım yanlisimla yuzlestim.

Kesinlikle arkadaşın haklı. Ben bunu çok acı tecrübeyle öğrendim maalesef .. tavsiyem şu senin kalbinin gülmediği bir yerde insanların yüzünü güldüremezsin. Enerji içten gelir..

Önce sen sonra herkes. Bunu uygula. Hayat çok güzel bir yer oluyor emin ol. Sen mutluysan çevrendeki insanlar bile bundan etkileniyor
 
Benim bi arkadaşımın (aynı zamanda uzaktan akraba şu annenin teyzesinin kocasının kardeşinin kızı muhabbetleri) annesi vardı,eşinden ayrılmıştı kadının 2 çocuğu vardı ama umrunda değildi resmen..Her şeyde ilk önceliği kendiydi.Sabahları kahvaltı falan hazırlamayı bırakın kalkmazdı bile,çocuklar tepesine gidince “gidin kendinize iki yumurta kırın yiyin” der geri yatardı.Gönlünce gezer tozardı eve istediği saatte dönerdi,onu gören biri asla demezdi iki ergen çocuğu var diye öyle bir hayat sürerdi..Hiç unutmam suçiçeği çıkartmışlardı diye çocukları annesine bırakıp bi arkadaşına gitmişti kalmaya.Telefonla sormuştu sadece nasıl oldunuz diye... Taa o zamanlar inanamazdım kadındaki bu rahatlığa...Annem en ufak bir şeyde tepesi atınca “Keşke onun gibi olsaydım en iyisini o yaptı canının kıymetini bildi ben sizler için şunu yaptım bunu yaptım saçımı süpürge ettim” muhabbeti yapardı :işsiz:
 
Merhaba,
Malesef kadinlar cogunlukla bu yaniltan düsünceye sahip. Benimde cocugum var ve ne demek istediginizi anliyorum. Insan kendini herseyini feda ediyor ailesine Yavrusuna hatta esine bile. Onlar iyi olsjn, onlara zarar gelmesin, onlar hayallerini gerceklestirsin felan. Cocuk büyütene kadar uykusuz, kendimizden gecmis hayattan zevk alamicak duruma gelmisizdir. Aman iyi olsun, aman kocam calissin gelsin keYfi yerinde olsun biz ev icinde islerle bogusalim cirpinalim , kendimizden taviz verelim felan. Sonra belki o koca birakir gider veya anlasamayiz, cocuk büyür gider... veeee büyük sok. Yapayalniz hdefsiz kalmisiz. Cünkü biz onlar icin yasiyorukya? Kendimize bile yabanci olacak bi hal almisiz. Neyi severiz? Ne bizi mutlu eder? Biz kimiz? Hayallerimiz neydi bizim? O an anlariz ki tüm yillaeimiz gemcligimiz gitmis. Ve öfke patlamasi yasariz.öfkeliyizdir herkese.
Iste bunu önlemek icin kendimizi feda etmiicez. Aile olacagiz anne es olacagiz evlat olacagiz ama kendimizden asla ve asla vazgecmeyecegiz. Bizi bizyapandan vazgecmicez.
size bu yönde kesinliiiiikle tülay kök hanimi tavsiye ediyorum lütfen dinleyin. Piskolog kendisi ve youtube üzere yüzlerce videosu mevcut üstelik ücretsizzz. Tam da sizin konunuzu isledi bi kac gün önce. Kesinlikle ne olur kendinize iyilik yapmak istiyorsaniz sakin bi arada dinleyin eminim rahatlicaksiniz ve ne yapmaniz gerektigini anlayaxaksiniz.
kanalindaki en son video " aldatilmak ihabete ugramak, evlilik ugruna kendini feda etmek ve kronik öfke" adli videosu.
 
Bence toplumumuzda buyuzden cok ailevi problemler oluyor. Bir kadin mesela kisiligini sadece cocuklari uzerine kuruyorsa bir anne olarak. Bu cocuk evlenince gidince zorlanma oluyor. Keske kadinlarimizinda kendi hayalleri ilgi alanlari ve benzeri olsa. Bence bu zamanla degisecek ama. Su an asiri genelliyorum herkes böyle degil tabi.
 
sadece yazmak istedim insan yazınca da rahatlıyor. Anlaşılmak değil gayem kendimi anlamaya çalışmak...

Ah bu psikolojik diziler akımı ahh...
İşin uzmanı arkadaşlar vardır mutlak ama ucundan kıyısından yıllardır okuyan biri olarak diyebilirim ki psikolojiye böyle tepeden girilmez. İnsan aidiyet duygusu ile yaşar, bu olmadan boşluğa düşer. Herkes hayatındaki insanlara emek vermeli, onlarda size vermeli. Şımartmanın ya da fedakarlığın dozu kaçarsa yorulur insan bu ayarı yapmak lazım. Tek başına sürekli mutlu olunamaz; insanla, hayvanla, bitkiyle sürekli iletişim içindeyiz yaşarken. O yüzden önce kendimi düşüneceğim diye bir kural yok benim için, tabi ki zarar görmek istemem ama mutluluk avuntusuyla da yaşayamam. Zaten mutluluk duygusu insan ömründe o kadar az ki, hayatın her anı bir mücadele o yüzden paylaştıklarınızla doğru iletişim, doğru duygu alış verişi bana daha mantıklı geliyor. Kendine yetmek, kendini geliştirmek konusu biraz yanlış anlaşılıyor bence
 
Back
X