Bakma konusu cok ilginc. Yani kimin kime nasil ve ne kadar bakmasi "normal," kulturden kulture cok degisiyor. Amerikali antropolog bir arkadasim ilk soylemisti bunu. Elestirel olarak da degil, bir gozlem olarak. Pek rahatsiz da olmuyordu hani. "Turkler bakiyor." O kadar. Ben de bazi bakislardan rahatsiz olurum, bazilari normal gelir, bazen de insanlarin hic bakmamasina sasiririm. Epeydir Amerika'da yasiyorum mesela, insanlar kalabalik yerlerde gayet dogal bir sekilde birbirlerine bakmamayi basariyor, anlamiyorum. Ben yapamiyorum. Cok caba sarf etmem gerekiyor! Ilk geldigim yil sokakta insanlar hep gulumseyip selam veriyordu. Neden dersiniz? Gozumu dikip bakiyordum herhalde! Mesela diyelim onlar icin gozu dikip bakmak belki 2 saniye. Biri daha uzun bakinca bir sey yapmak gerekiyor. Belki bizde uc saniye. Falan. Oyle iste. Ben epey ilerleme gosterdim bu konuda, ama yine de kalabalik bir metroda isim cok zor. Tavanlara mavanlara dikmeye calisiyorum gozumu.