doğum da hissettiklerim

mlk5588 .!.:

eşimle 8ay hamile kalabilmemi bekledik doktor sonrası ilaçla hamile kaldım ve o mükemmel çift çizgiyi gördüm defalarca tek çizgiyle karşılaşıp çift çizgiyi görmek mucizeydi zaten pkoyum hamile kalmam hepten mucizeydi..9aylık hamilelik süreci ve son günlerimdi....ben hamile kaldığımı öğrendiğim ilk gün sezeryan la doğum yapıcam dedim ve öylede oldu ,herzaman korkmuşumdur normal doğumdan.doktıor son kontrolde "cuma günü bebeği alırız" diye randevüü verdi ve heyecanlı bekleyiş uykusuz geceler başladdı...doğumdan birgece önce annemler bize geldi sabah onlarla beraber gidicektik doğuma..onların yanımda olması bana güç verdi..gece herkez uyurken ben gözümü bile kırpmadım..inanılmaz bişey çünkü bu karnımdaki aylardır beklediğim bebeğim yarın sabah kucağımda olucaktı...ameliyat korkusuda vardı tabiki ilk defa ameliyathaneye gricektim....veee en önemliside merak...bebeğim kime benziyordu...tipi siması ,onu ilk görünceki vereceğim tepki? bunlar beni mükemmel derecede heyecanlandırmıştı sabah saat 08.00 da doğuma giricektim....saat 07 ve ben ayaklandım herkezi kaldırdımzaten hiç uyumamıştım ..annemler kahvaltı yaptı ben aç gidicektim veee hastaneye doğru yol aldık..ama bendeki ve eşimdeki heyecanı anlatamam titriyorum...işlemler yapıldı ve odaya aldılar beni sonta takıldı ameliyat kıyafetleri giydirildi hemşire geldi bebeğin kıyafetkerini istedi ve ayak ucuma koydu okadar tuhaftıki...bu giysiler dolu gelicekti..ve sedyede gidiyorum,ağlayarak...herkez orda kaynanamlar babamlar teyzeler eşim alnımdan öptü "bebeğimle gel bana " dedi :) o an bana bi güç geldi ..ve ameliyat masasındayım...okadar soğuktuki tirtirtitriyorum...görevliler soru soruyor cevaplayamıyorum üstümü örtün donuyorum diyorum sadece.....ben epidural sezeryan istedim belimden iğne yaptılar ve yatırdılar...o ara amel,yat önlüklerini giymiş hazırlanmış bir şekilde doktorum geldi "meraba nasılsın heyecan varmı" dedi eğilerek..."var olmazmı "derken ben karnıma soğuk bişey değdini hissettim ,telaşlandım ,hemşireye"karnıma bişe yapıyolar noluyo "dedim ve birden sarsılmaya başladım üç kişi tarafından "hemşire bişey yok onların işi var orda"derken gülerek birden ağlama sesi geldi ,,bu ses ne dedim "bebeğin" dedi hemşire:):) ne ara ya şimdi doktor bana nasılsın diye içeri girdi karnıma soğuk bişey değdi biraz hırplandım ve bebek sesi...bukadar kolaymıydı:) ben inanamadım .bebeğimi hemen getirler yanıma ve o mmuhteşem an:):):) aylardır tipini simasını merak etiğim bebeğim hemşirenin kucağında yanımda dudkalrını uzatmış ağlıyor sesi bile çıkmıyor doğru düzgün...işte o andan annelik duygusu geliyor insana ve hemen koruma içgüdüsü gelişiyor..onu gördükten sonra hemşireye dediğim ilk şey "burası çok soğuk güzel sarın onu üşümesin"di...sakinleştirici yapmalarını istedim ve saf saf etrafa bakıyodum doğumdan sonra ,,kapıdan sedyeyle çıkarıldım kapıda bir alkış:) bütün sülale orda ,okadar uyuşuğumki boş boş insanlara bakıyorum..odaya getirdiler yarım saat sonrada bebeğim geldi ,ayak ucumdaki kırmızı hastane çıkışlarının içi doluydu artık:) hemen emzirdim uzun süre bırakmadım yanımdan..ve arkadaşlar yine olsa yine epidural sezeryanla doğum yapardım herşeyi acısız an be an yaşadım.. ,,allahım isteyen herekze bu duyguyu tattıracaktır yeterki gönülden isteyin ve sabredin .pko hastasıyım mucizem gerçek oldu ..şimdi ise altı aylık.........allaha emanet olun:)

Genişletmek için tıkla...

mlk5588 .!.:

eşimle 8ay hamile kalabilmemi bekledik doktor sonrası ilaçla hamile kaldım ve o mükemmel çift çizgiyi gördüm defalarca tek çizgiyle karşılaşıp çift çizgiyi görmek mucizeydi zaten pkoyum hamile kalmam hepten mucizeydi..9aylık hamilelik süreci ve son günlerimdi....ben hamile kaldığımı öğrendiğim ilk gün sezeryan la doğum yapıcam dedim ve öylede oldu ,herzaman korkmuşumdur normal doğumdan.doktıor son kontrolde "cuma günü bebeği alırız" diye randevüü verdi ve heyecanlı bekleyiş uykusuz geceler başladdı...doğumdan birgece önce annemler bize geldi sabah onlarla beraber gidicektik doğuma..onların yanımda olması bana güç verdi..gece herkez uyurken ben gözümü bile kırpmadım..inanılmaz bişey çünkü bu karnımdaki aylardır beklediğim bebeğim yarın sabah kucağımda olucaktı...ameliyat korkusuda vardı tabiki ilk defa ameliyathaneye gricektim....veee en önemliside merak...bebeğim kime benziyordu...tipi siması ,onu ilk görünceki vereceğim tepki? bunlar beni mükemmel derecede heyecanlandırmıştı sabah saat 08.00 da doğuma giricektim....saat 07 ve ben ayaklandım herkezi kaldırdımzaten hiç uyumamıştım ..annemler kahvaltı yaptı ben aç gidicektim veee hastaneye doğru yol aldık..ama bendeki ve eşimdeki heyecanı anlatamam titriyorum...işlemler yapıldı ve odaya aldılar beni sonta takıldı ameliyat kıyafetleri giydirildi hemşire geldi bebeğin kıyafetkerini istedi ve ayak ucuma koydu okadar tuhaftıki...bu giysiler dolu gelicekti..ve sedyede gidiyorum,ağlayarak...herkez orda kaynanamlar babamlar teyzeler eşim alnımdan öptü "bebeğimle gel bana " dedi :) o an bana bi güç geldi ..ve ameliyat masasındayım...okadar soğuktuki tirtirtitriyorum...görevliler soru soruyor cevaplayamıyorum üstümü örtün donuyorum diyorum sadece.....ben epidural sezeryan istedim belimden iğne yaptılar ve yatırdılar...o ara amel,yat önlüklerini giymiş hazırlanmış bir şekilde doktorum geldi "meraba nasılsın heyecan varmı" dedi eğilerek..."var olmazmı "derken ben karnıma soğuk bişey değdini hissettim ,telaşlandım ,hemşireye"karnıma bişe yapıyolar noluyo "dedim ve birden sarsılmaya başladım üç kişi tarafından "hemşire bişey yok onların işi var orda"derken gülerek birden ağlama sesi geldi ,,bu ses ne dedim "bebeğin" dedi hemşire:):) ne ara ya şimdi doktor bana nasılsın diye içeri girdi karnıma soğuk bişey değdi biraz hırplandım ve bebek sesi...bukadar kolaymıydı:) ben inanamadım .bebeğimi hemen getirler yanıma ve o mmuhteşem an:):):) aylardır tipini simasını merak etiğim bebeğim hemşirenin kucağında yanımda dudkalrını uzatmış ağlıyor sesi bile çıkmıyor doğru düzgün...işte o andan annelik duygusu geliyor insana ve hemen koruma içgüdüsü gelişiyor..onu gördükten sonra hemşireye dediğim ilk şey "burası çok soğuk güzel sarın onu üşümesin"di...sakinleştirici yapmalarını istedim ve saf saf etrafa bakıyodum doğumdan sonra ,,kapıdan sedyeyle çıkarıldım kapıda bir alkış:) bütün sülale orda ,okadar uyuşuğumki boş boş insanlara bakıyorum..odaya getirdiler yarım saat sonrada bebeğim geldi ,ayak ucumdaki kırmızı hastane çıkışlarının içi doluydu artık:) hemen emzirdim uzun süre bırakmadım yanımdan..ve arkadaşlar yine olsa yine epidural sezeryanla doğum yapardım herşeyi acısız an be an yaşadım.. ,,allahım isteyen herekze bu duyguyu tattıracaktır yeterki gönülden isteyin ve sabredin .pko hastasıyım mucizem gerçek oldu ..şimdi ise altı aylık.........allaha emanet olun:)

Genişletmek için tıkla...