Doğum Korkusu !

Bebeğimi çok seviyorum. Hamile olmak her ne kadar zor bir hamilelik geçirsem de çok güzel. Hele ki kavuşma zamanı...

Ama o kadar çok stresliyim ki. Ya bişey olursa korkusu, bende mi var yoksa herkes yaşıyor mu bunu? Doktoruma dedim gece doğurursam gelecek misin diye, nöbetçi olmadığım sürece hayır dedi, gün aşırı nöbete kalıyor kendisi. Bir de astım hastasıyım, nefesim daraldığı zamanlar, düşünüyorum ; yahu sancı odasına gitsem mesala, annemler eşim arkada kalacak, ben orda tek başıma olucam, ebe beni anlayacak mı? Doktor diyelim ki benim doktorum denk gelmedi, nefesim benim iyi değil dediğim zaman, başına buyruk mu davranacak yoksa bana gerçekten değer verip, beni yormadan gerekeni yapacak mı? Kısacası, ebeler, ilgililer,doktor beni dinleyecek mi orda? Yoksa dur bakalım, bunu yapman gerekiyor yapacaksın edeceksin sabret diye çok da umursamadan mı davranacaklar? Yalnız başıma orda olmaktan çok korkuyorum, eşim yanımda olamayacak, dışarıda onlar merak edicek beni, annem babam çok merak edicek, ben iyi olduğumu ya da ne durumda olduğumu onlara diyemeyeceğim. İletişim kopuk olucak, saatler geçerse orda, saatlerce bu duruum devam edecek. Ki hadi sezaryen yapacaklar nefesim olmadığı için, ben asla bayılmak istemiyorum, yine bu isteğimi dinleyecekler mi? Spinal ya da epidural yapılması gerektiğini. Aman be sende deyip geçmeyecek di mi ebeler de. Of ya of. Üstelik ben Allaha çok güveniyorken, neden böyle stres içindeyim anlamıyorum ki, geceleri uykum kaçıyor, aklıma geldikçe...

ayyy kıyamammmm..
öncelikle rabbim bebeğini sağlıcakla vee çooook kolay bi doğumla kucağına almayı nasip etsin canım.. Allah korkularınla karşılaştırmasın seni ben hamileliğim boyunca hep böle dua ettim kendime darısı başına.
bu korku sadece sende yok merak etme bütün hamilelerde hatta zamanı daralanlarda illa ki oluyo. ben varya acaip korkakardım normalde canım çok tatlıdır senin düşündüklerini hep düşündüm ama ben özel dr a gittim ve doğumuma onun girceni başından beri kararlaştırmıştım ola ki erken doğum felan olur şansa bırakmadım yani. Sezeryanda zaten genelde bayıltmayı tercih etmiolar mecburi kalırsan sölersin. Ben sezeryan oldum 37. haftamda karar verdim çünkü myomum vardı zaten olmasada normal yapamazdım çok korkuyodum myomda bahanem oldu. Çok da memnun kaldım. Drumdan hastaneden çalışanlardan.. genelde herkes doğumunu kötü hatırlar ve doğum yaptığı hastanenin önünden geçmek istemez ben taburcu oldum yarın gel desinler yine giderdim doğuma o kadar yani. böle olcanı bilseyim hamileliğimin tadını çıkartırdım korkuyla harcamak yerine.
İnşallah seninde böle olur bol dua et Allah bi yoluna koyar merak etme.

emin ol aklından geçenleri,ihtimalleri,cevapsız soruları bende yaşıyorum.benim drde sancı gece olursa gelemeyeceğini söylüyor,ordaki nöbetçi dr ve ebelere kalıyo işimiz birde sancıyı sancı odasında çekiyormuşun ve kimseyi almıyorlar.en mantıklısı bu durumda sezeryan ama sebep yokken bıçak altına yatmakda doğru değil ama doktorum sezeryan olursa ancak birşeyler yaparım diyor onun dışında hastaneyi ararım hastam geliyor diye dedi.
7.ayımdayım gece sancılandım muayenehanesine gittim hastaneye çıkın tahlik vs. dedi gittim ameliyathanede nöbetçi dr odasının yanında sancı odası var beni oraya aldılar nst bağladılar,kimse yok yanımda ayrıca ebe hemşirede diğer odada dizi izliyo eşim dışarda ağlay aağlaya canım çıktı biran önce çıkmak istedim birazda tersdi bi tanesi kramp ağrı oldukça bacağımı hareket etttirdim geldi azarladı hereket etme demedim mi diye,ama çok çok iyi ebelerde var tabii oda bana denk gelmedi işte,tek nefeste çıktım hastaneden doğum için il dışında özel hastanede yapmaya karar verdim ben.astım hastası olduğun için spinal olabilirsin bölece doktorunda yanında olur.tek sen değilsin steres yaşayan allah yardımcımız olsun

valla artık iyiiiice kafama yatmaya başladı, doktor ver günümü yap spinali geç, hiç uğraştırma beni, beni duygularla da bertaraf ettirme diye. Çünkü o kadar çok stres yapıyorum ki, bunu kimseye söyleyemiyorum da. Çünkü herkes üzülür bu sefer. Ama nasıl ki fiziksel engeller varsa normal doğum yapmak için, bence psikolojik engeller de var ; ve ben bu psikolojik engeli yaşıyorum. Ya beni anlamazlarsa, ya kafalarında olan biteni bana uygularlarsa diye. Benim nefesim daralır da söylediğimde sancı odasında ebeye " dur bakalım geçer belki" der giderse, ya da yeterli umursamayı gösteermezse, daha ben orda mahvolurum. Çünkü bu durumu benden başka birisi anlayamaz ve benim yerime karar veremez, yıllarca takibinde olduğum göğüs doktorum bile, ilacımı ayarlarken benim kararıma benim kendi durumumu değerlendirmeme bakarak karar veriyor. Evet özel hastanede doğum yapıyorum, ama göğüs doktoru yok, iç hastalıkları doktoru var. Onlar da benim ciğer sesimi, astım gelişimimi bilmiyorlar, yanlış kararlar vermeleri çok doğal olabilir. Korktuğum nokta doğumun kendisi değil, ebelerin ya da doktorların benim dediklerimi kaale almamaları, beni dinlememeleri. Normal bir gebe normal bir doğummuş gibi davranmaları... Hayır değil, ben normal bir kadın gibi, saatlerce acı çekemeyebilirim, sezaryen olmak istiyorum galiba ben, sancı odasında vakit geçirmek istemiyorum. Tek başıma olmak istemiyorum.

konu ilgili başlığa taşınmıştır bilginize