Doğumdan sonra geçmeyen depresyon bitmeyen anksiyeteler .. Aynı durumu yaşayan anneler var mı?

Prizma00

Nirvana
Kayıtlı Üye
28 Eylül 2009
1.933
2.044
Arkadaşlar doğum yapalı neredeyse 16 ay olcak depresyon geçmek yerine daha da artıyor Allah'a binlerce şükür çok güzel bir bebeğim var sağlıklı akıllı ama benim yaşadığım anksiyeteler... Kontrolden çıktı 36 yaşında anne olmanın verdiği bir zorluktan mi çıktı onuda bilmiyorum. Balkona oturuyorum kırk kere büyüdü çocuğum tirmanirmi buraya gözden kaçar Allah korusun düşermi .. yok işte ağzina pil atarmi düşer kafasını vurur mu..klasik korkular ama ben briaz abartı yaşıyorum sanırım . Aşırı neşeli bir insanken elim ayağım tutmuyor bir gram halim yok. Tüm vitamin değerlerim iyi çıktı buna rağmen takviyelere devam ediyorum.cocugumu tek büyütüyorum bulunduğum şehirde ailelerimiz yok. Bir kac ay daha emzirip psikolojik tedavi görmek istiyorum;( depresyon bu kadar surermi ya😪
 
Arkadaşlar doğum yapalı neredeyse 16 ay olcak depresyon geçmek yerine daha da artıyor Allah'a binlerce şükür çok güzel bir bebeğim var sağlıklı akıllı ama benim yaşadığım anksiyeteler... Kontrolden çıktı 36 yaşında anne olmanın verdiği bir zorluktan mi çıktı onuda bilmiyorum. Balkona oturuyorum kırk kere büyüdü çocuğum tirmanirmi buraya gözden kaçar Allah korusun düşermi .. yok işte ağzina pil atarmi düşer kafasını vurur mu..klasik korkular ama ben briaz abartı yaşıyorum sanırım . Aşırı neşeli bir insanken elim ayağım tutmuyor bir gram halim yok. Tüm vitamin değerlerim iyi çıktı buna rağmen takviyelere devam ediyorum.cocugumu tek büyütüyorum bulunduğum şehirde ailelerimiz yok. Bir kac ay daha emzirip psikolojik tedavi görmek istiyorum;( depresyon bu kadar surermi ya😪
Merhaba, muhtemelen OKB teşhisi konulacak. Çünkü aynısı bende de var sürekli bi felaket senaryosu beynimde. Gittim psikiyatriste OKB dedi kaybı bozukluğu yani. Ama emzirirken ilaç olmuyor tabi. Bebeğiniz 16 aylık olmuş dediğiniz gibi 2-3 ay sonra ilaca başlayabilirsiniz doktora gidip. Benim bebeğim 7 aylık doğdu yoğun bakımda kaldı çok şükür şimdi iyi ama o dönem işte bozdu bütün psikolojimi.
 
Merhaba, muhtemelen OKB teşhisi konulacak. Çünkü aynısı bende de var sürekli bi felaket senaryosu beynimde. Gittim psikiyatriste OKB dedi kaybı bozukluğu yani. Ama emzirirken ilaç olmuyor tabi. Bebeğiniz 16 aylık olmuş dediğiniz gibi 2-3 ay sonra ilaca başlayabilirsiniz doktora gidip. Benim bebeğim 7 aylık doğdu yoğun bakımda kaldı çok şükür şimdi iyi ama o dönem işte bozdu bütün psikolojimi.
Emzirme dönemi bitince hemen baslicam bir de aşırı dişlerimi sikiyorum hepsi birbiri ile bağlantılı tabi
 
Merhaba, muhtemelen OKB teşhisi konulacak. Çünkü aynısı bende de var sürekli bi felaket senaryosu beynimde. Gittim psikiyatriste OKB dedi kaybı bozukluğu yani. Ama emzirirken ilaç olmuyor tabi. Bebeğiniz 16 aylık olmuş dediğiniz gibi 2-3 ay sonra ilaca başlayabilirsiniz doktora gidip. Benim bebeğim 7 aylık doğdu yoğun bakımda kaldı çok şükür şimdi iyi ama o dönem işte bozdu bütün psikolojimi.
Aynı durumdayım bebeğim artık 5 aylık çok şükür sağlıklı ama atlatamıyorum eşimle çevremle herkesle savaş halindeyim geçmiyor nasıl atlattınız?
 
Aynı durumdayım bebeğim artık 5 aylık çok şükür sağlıklı ama atlatamıyorum eşimle çevremle herkesle savaş halindeyim geçmiyor nasıl atlattınız?
Atlattım diyemem ama kendimi törpüledim diyebilirim. Kendi kendimi telkin ettim. Bebeğimin sağlıklı olduğunu,ailemin bana ne kadar destek olduğunu şanslı olduğumu söyledim kendime. Ayrıca mümkün olduğunda sosyalleşmeye çalıştım. Eğer bebeğinizi 1-2 saat bırakma şansınız varsa kendinize haftada 1-2 kere vakit ayırın. İmkanınız varsa psikoterapi alabilirsiniz bana ücreti fazla geldi gitmedim,psikiyatrist tavsiye etmişti aslında
 
Büyüttün bebeğini. Kendine eziyet etme. Maşallah o kadar zaman almış anne sütünü. Ama iyiyim diyorsan o ayrı.
Malesef iyi değilim uzamış bir depresyon benim ki evladına aşığım aşırı seviyorum ama anne halimi kabul edemedim sanırım
 
Bende aynı şeyleri yapayorum, bebeğim yeni doğanda 3 defa yattı çok şükür suan sağlıklı ama depresyondan çıkamıyorum, acaba hastalanır mı acaba bu olur mu neden böyle neden yemek yemedi neden kakasını cıvık yaptı neden bugün kaka yapmadı neden yüzü kabardı vs vs derken 9 ayda 10 yıl yaşlandım resmen.
 
Arkadaşlar doğum yapalı neredeyse 16 ay olcak depresyon geçmek yerine daha da artıyor Allah'a binlerce şükür çok güzel bir bebeğim var sağlıklı akıllı ama benim yaşadığım anksiyeteler... Kontrolden çıktı 36 yaşında anne olmanın verdiği bir zorluktan mi çıktı onuda bilmiyorum. Balkona oturuyorum kırk kere büyüdü çocuğum tirmanirmi buraya gözden kaçar Allah korusun düşermi .. yok işte ağzina pil atarmi düşer kafasını vurur mu..klasik korkular ama ben briaz abartı yaşıyorum sanırım . Aşırı neşeli bir insanken elim ayağım tutmuyor bir gram halim yok. Tüm vitamin değerlerim iyi çıktı buna rağmen takviyelere devam ediyorum.cocugumu tek büyütüyorum bulunduğum şehirde ailelerimiz yok. Bir kac ay daha emzirip psikolojik tedavi görmek istiyorum;( depresyon bu kadar surermi ya😪
Bence bu çok doğal annelik bu bence ben anne olmadan önce de böyle hep düşünürdüm (çocuk olarak değil ama yine endişeli biriydim) şimdi çocuk var yine öyleyim
 
Ben de öyleyim çok normal şeyler kendinizi üzmeyin, bu depresyon hali 2 seneye kadar normal kabul ediliyor diye biliyorum. Zamanla her şey rayına oturacak. Bebeğe yalnı ve desteksiz baktığınızı düşünüyorum size ödev veriyorum günde 15 dakika bile olsa kendinize zaman ayırın çok iyi gelecek. Odağı bebekten uzak tutacak bir şey olmalı.


(Deneyimle sabittir)
 
Bende aynı şeyleri yapayorum, bebeğim yeni doğanda 3 defa yattı çok şükür suan sağlıklı ama depresyondan çıkamıyorum, acaba hastalanır mı acaba bu olur mu neden böyle neden yemek yemedi neden kakasını cıvık yaptı neden bugün kaka yapmadı neden yüzü kabardı vs vs derken 9 ayda 10 yıl yaşlandım resmen.
Kümülatif olarak artıyor bu korkular bende de düşme korkusu ileri seviyede bir kere yataktan düştü o günden beri kötü senaryolar beynimin icinde
 
Ben de öyleyim çok normal şeyler kendinizi üzmeyin, bu depresyon hali 2 seneye kadar normal kabul ediliyor diye biliyorum. Zamanla her şey rayına oturacak. Bebeğe yalnı ve desteksiz baktığınızı düşünüyorum size ödev veriyorum günde 15 dakika bile olsa kendinize zaman ayırın çok iyi gelecek. Odağı bebekten uzak tutacak bir şey olmalı.


(Deneyimle sabittir)
Bebeğime tek bakıyorum evet aileler uzak şehirlerde. Kendime ayıracak vakit de bulamıyorum uyurken talan olmuş evi topluyorum sadece mutfak salon çamaşır derken uyanmış oluyor zaten sonra onunla ilgileniyorum eşim eve çok geç geliyor geldiği zaman sağolsun direk ilgileniyor ama geç geldiği için dinlenemiyorum
 
Arkadaşlar doğum yapalı neredeyse 16 ay olcak depresyon geçmek yerine daha da artıyor Allah'a binlerce şükür çok güzel bir bebeğim var sağlıklı akıllı ama benim yaşadığım anksiyeteler... Kontrolden çıktı 36 yaşında anne olmanın verdiği bir zorluktan mi çıktı onuda bilmiyorum. Balkona oturuyorum kırk kere büyüdü çocuğum tirmanirmi buraya gözden kaçar Allah korusun düşermi .. yok işte ağzina pil atarmi düşer kafasını vurur mu..klasik korkular ama ben briaz abartı yaşıyorum sanırım . Aşırı neşeli bir insanken elim ayağım tutmuyor bir gram halim yok. Tüm vitamin değerlerim iyi çıktı buna rağmen takviyelere devam ediyorum.cocugumu tek büyütüyorum bulunduğum şehirde ailelerimiz yok. Bir kac ay daha emzirip psikolojik tedavi görmek istiyorum;( depresyon bu kadar surermi ya😪
Sürer bu çok normal bir anne olarak endiselisiniz zaten anne olmanın en zor yanı bu bende aynıyım gece yatağımdan kalkıp odasını kontrole gidiyorum belki ağzına atacağı bişey vardır uyanırda boğulur diye bazı anneler daha yoğun yaşıyor bebeğiniz küçük olduğu içinde endişelenmekte haklısınız hatta sizin icin olmasa da bebeğiniz için iyi birşey çünkü ağzına bişey atıp boğularak ölen çok fazla bebek var rahat olmaktansa endişeli olmak bebeği olan bir anne için çok daha iyi bence en azından zarar gelmeden buyutuyorsunuz ama bu durum sizi fazla yoruyorsa psikologa gidebilirsiniz ilaç kullanarak daha rahat bir anne olabilirsiniz
 
Sürer bu çok normal bir anne olarak endiselisiniz zaten anne olmanın en zor yanı bu bende aynıyım gece yatağımdan kalkıp odasını kontrole gidiyorum belki ağzına atacağı bişey vardır uyanırda boğulur diye bazı anneler daha yoğun yaşıyor bebeğiniz küçük olduğu içinde endişelenmekte haklısınız hatta sizin icin olmasa da bebeğiniz için iyi birşey çünkü ağzına bişey atıp boğularak ölen çok fazla bebek var rahat olmaktansa endişeli olmak bebeği olan bir anne için çok daha iyi bence en azından zarar gelmeden buyutuyorsunuz ama bu durum sizi fazla yoruyorsa psikologa gidebilirsiniz ilaç kullanarak daha rahat bir anne olabilirsiniz
Aslında çevremde çok rahat bir arkadaş var çocuğu maalesef hastaneden çıkmıyor enfeksiyon yada dusmelerden dolayı tuvalet fırçasıni yalamış enfeksiyon olmuş .tam ortasını bulmak lazım ama ben çok anksiyetliyim
 
Aslında çevremde çok rahat bir arkadaş var çocuğu maalesef hastaneden çıkmıyor enfeksiyon yada dusmelerden dolayı tuvalet fırçasıni yalamış enfeksiyon olmuş .tam ortasını bulmak lazım ama ben çok anksiyetliyim
Bu kadarı da fazla rahatlikmis yani çocuk tuvalete kafa üstü düşüp kendini kurtaramayip boguladabilir bence anne olmanın doğasında var fazla düşünmek bende çok rahat olan anneleri anlayamıyorum sonuçta cocuklarimiz bizim emanetimiz onların yerine herseyi düşünmek zorundayız düşünmeyenlerin sonu ya hastanede bitiyor yada Allah korusun farklı şekillerde bende geçen gün parkta kumla oynayan bı çocuk gördüm yüzü yanmış iltihap akıyor annesiyle konuştuk kahve dökülmüş nasıl oldu diye sordum ben yapmıştım öyle masada bıraktim oda almaya çalışırken yüzüne döküldü dedi peki kumla bu şekilde oynaması doğru mu çocuğun yüzünden iltihap akıyor dedim mikrobada ihtiyacı var diyor tamam var evet ama bu şekildeyken mi yani bazı insanlar fazla rahat bence doğru olanı biz yapıyoruz bugüne kadar çocuğum ne kötü bir düşme yaşadı nede üstüne bişey döküldü insan çalışmayıp çocuğu için evde kalıyorsa bence sahip çıkmalı el kadar çocuk kendini düşünemez sonuçta o yüzden bende bu kadar pimpirikli olmaktan rahatsızım ama çevreme bakınca çocuğum zarar göreceğine iyiki böyleyim diyorum annelik böyle birşey kendi canindan bile daha çok sakınıyor insan çocuğunu o yüzden bence sizin yaşadığınızda gayet normal hele ki ilk cocuksa çok çok normal
 
Arkadaşlar annelik çok sorumluluk yüklüyor, inanin sağlıkla büyüyecek, sevgimizi gösterelim onlara yeter ,siz iyi olursanız o da iyi olacak emin olun ... Kaygıyı yenmek güç oluyor .... Komşular ,arkadaş bu durumlarda arada görüşmek çok iyi geliyor ... Sevgilerle
 
X