doğuşumun doğuşuu

buradaki doğum hikayelerini hep gözyaşlarıyla okudum sıra benimkini paylaşmaya geldi sanırımm....

geçen sene martta şuanki işime başlamıştım ve acayip yoğun çalışıorduk eşimle beraber adanada oturuorduk ve mersine sabah akşam gel gitlerle geçiordu hayatımız ara sıra hastanede kalıorduk çok yorulduğumuz anlarda (hastanede çalışıoruz eşimle beraber)
birkaç ay geçmiş ama koşuşturma hala bitmemişti sürekli dışardan yemek yiyorduk ve ben biraz kilo almaya başlamıştım tabi halsizlik ve elimin ayağımının şişmeside cabası ama tüm bunları çok çalışmaya bağlıordum haziran 28 di yine çok çalışmış ve hastanede kalmaya karar vermiştik ayrıca işten sonra güzel bir yemek yiyip şöle sahil turu yapalım dedim pek fırsatımız olmuordu çünkü işleri bitirdim tutuştuk el ele kocişimle tam kapıdan çıkıcazz hastaneden bir arkadaş nereyeee ben size yemek yaptırdım özel dedi bizde yok çıkalım dedik bırakmadı çıktık yemekhaneye bizim için alinazik pilav ve cacık yaptırmıştı tabakların üstleri folyo ile kapatılmış bi açtım folyoyu off dedim ne çok sarımsak koymuşlar:) yenge tam senlik işte sarımsak sana yarar dedi anlamadım bi 5 dak sonra ya neden bana yarasınki srımsak dedim sen hamilesin dedi bende yoo değilim sadece biraz kilo aldım dedim oda yok yok hamilesin hemde erkek bak demişti dersin dedi bizde gülüştük yemeği yedik sahile gittik hiç aklımda yok böyle bişi sonra odamıza geldik tam uyumak üzereyken eşime bugün ayın kaçı ya dedim tarihi bile unutmuştum çalışmaktan oda 28 di dedi adetimden 8 gün geçmişti ama eşim varikosel olduğu için ve 2 senedir olmadığı için hiç ihtimal vermioruz hiç konuşmadan uyuduk ertesi gün yine yemekhanede kadın doğum sekreterini gördüm durumu anlattım hemen bana bir test getirdi wc gittim şok oldum anında çift çizgi çıktı ben olamaz die bağırırıken dışardan oleyyy die çığlık koptu kızlar beni bekliorlarmış kapıda nasıl diyeceğimi şaşırmıştım eşime zarfa koydum testi bu size gelmiş mustafa bey dedim önüne koydum (kendsi müdürümüz olur başakalarının yanında beyli hanımlı konuşuruz) oda baktı bu ne dedi bende bilmem sizinmiş dedim nasıl yani falan dedi kalktı yanıma geldi bende güldüm ve sarıldım işte böyle başladıı hikayemiz.....
ultrasona girdiğimde yavrum 6 haftalıkdı hemen folik asit kullanmaya başladım mide bulantım başdönmem falan yoktu sorunsuz ilerliorduk sadece yumurtan biraz geç çatlamış dedi doktor anlamını bilmediğim için umursamadım tabi bende 9 haftaya gelmiştik artık ve mersine taşındık git gel yapamadığımız için tabi bende aşırı derecede bir uyku ve mide bulantısı başlamıştı hiç bişi yiyemez olmuştum kilom 65 di ve ben 63 olmuştum problem değildi nasılsa alıcaktım ilerde sonra kusmalar baş dönmeleri 60 kiloya kadar düştüm sanırım ve bir gün baktımki bir leke ilk duyduğumda ya ben bu çocuğu istiormuyum gerçekten die düşündüğüm yavrumu kaybetme korkusu olunca hemen koştum doktoruma saolsun hemen baktı onca hastasına rağmen iğne yaptırdım ve 10 gün rapor aldım 10 gün yatıcaksın dei ee evde olunca insan onuda yapım buda bitsin öle geçti 10 gün ve kanamam kesilmişti 11 haftalıkdı bir oğlum olucaktı arkadaşın dediği buradada çıkmıştı (sonradan öğrendimki medyummuş ) minik kuzum beni çok uğraştırdı 4 ay hiç kilo almadığım gibi sürekli verdim kan demir seviyem yerlerdeydi oğlumda 2 hafta geriden takip ediordu gelişimini arada izinler alrak dinlenerek gelmiştik 4 aya doktor düşük olabilri olmazsa erken doğuma hazırlıklı ol demsi dünyamı yıktı hiç çalışmadım hiçbir iş yapmadım yavrum annesini bırakmasın die çok acı çektim mide bulantım ve kusmaşarım hiç kesilmedi 10 kez kustuğumu bilirim bir günde sonunda 6 aylık olmuştuk biraz rahatlamıştık arık düşük olmazdı ama ya erken doğum napardım minicik yavrumla tek başıma herşeyini aldım kuzumun iki tane beşik aldık büyük bir heyecanla:)
sonunca kilo almaya başlamıştı birazcık kendi gösteriodu artık annesine kuzucum
sürekli konuştum onunla sürekli hiç susmadan şarkılar söyledim ninniler söledim bana alışsın die oda tekmelerle karşılık verdi anneciğine
en sonunda 32 haftalık olmuştuk ve ben doğum iznindeydim doktorum 3 günde bir görmek istiordu kilo almadığı için oğluşum gidiordum almaıordu 3 gün sonra tekrar gidiordum yine almamış sonra kızdım doktoruma 3 günde ne alıcak bu çocuk haftalık gidicem bundan sonra dedim kendi kendime nerden biliyimki doktorumun çocuğu kaybetme endişesi olduğunu ve bana korkarım die söylemediğini bir hafta olmuştu doktora gitmiordum öğlen uyandım telefonumda 8 cvpsız çağrı 3 doktorum 5 eşimden eşimi aradım hemen çiğdem hanım (doktorum) seni çağırıo dedi bende aradım hemen nie gelmiorsun kahve içioruz hadi gel dedi evim 2 dak hemen gittim kahveyi içtik bide oğluşa bakalım dedi baktı ve korkulan suyum bitmişti sabah doğuma alıcam seni hazırmısın dedi ama 35 hafta dolmamıştı daha 33 yeni bitmişti ciğerleri nolucak dedim hemen iğne yapıldı odadan çıktığımda ağlıordum zaten birde ben iğneyi olurkentekerli sandalye istetmiş aşağı çıktım onu gördüm daha çok ağladım bu kadar kötümü die ben çıkardım dedim binmedim eşimi çağırdım hastaneye yattım sabaha kadar nst başımda takılı kaldı eşimde yanımda tabiki alıdğım serumların sayısını kimse hatırlamıor ciğerleri gelişsin biraz daha 2. iğneyide yaptık 2 gece kaldım hastanede böylece doktorum geldi sabah hazır ol oğlun gelicek dedi tmm dedim eve gittim eşyalarım hazırdı zaten onları aldım duşumu aldım odaya geldim süsledim sanki bana vericeklermiş gibi oğlumun beişiğini hazırladım kıyafetlernini hazırladım ebe görünce napıosun o bunları giymicekki çıplak olucak küvözde deyince yıkıldım ama ben bunları giydircektim oğluma ilk dedim eşimde çıkınca giydiririz dedi yüzüne baktım sinirle nekadar sakindi o gece hiç uyumadım çünkü nst başımdaydı yine oğlumun kalbinin atışını duyuordum ya ben uyuduğumda durursa die korkudan uyumadım sabah 9 da geldi kıyafetlerim ama giymedim giderken giyicem dedim tmm 9,30 du hadi dediler hemen giyindim tekerlekli sandalye gelmişti ben yürürüm dedim 3 kat indim ameliyathane kapısının önünde toplanmıştı tüm personel eşim kardeşim annem 1 hafta sonra gelebildi
içer girerken eşimle öpüştük sende gel dedim korkuorum dedi içeri girene kadar sende gel dedim ama gelmedi içerden yine bağırdım biliordum kapının önündeydi doktora söledim gelemzse doğurmam ama istemiordun sen dedi herkese eşimi yanımda istemediğimi sölemiştim görsün istemiordum içimi dışımı:) ama şimdi istiordum gelsin dedim ağlaraka bu arada belime iğne vuruldu belim aşağısının uyuşturulmasını istemiştim oğlumu görmek için ama okadar titriordumki zorla vurdular hala ağlıordum eşim elimi tuttu serumlar takıldı ben kesicekler die beklerken birden sarsıldım ne oluo dedim ses yok kocaman bir sessizlik sonra oğlum ağladı doktor duydunmu annesi bak tam 9:42 dedi bende duydum dedim bayılttılar beni 16,01,2010 9:42 yavrum geldi annesine çok şükür oğlumu hemen götürmüşler nefes alamdığı için eşim hala yanımdaydı sonra uyandım dikiş bitti odaya çıktım konuşamıordum hala titriordum eşim yoktu nerde dedm kaynanama gelio dedi oğlumuza bakmaya gitmiş geldi eşim doktorla beraber ayaklarını 3 saat kımıldatamazsın boşuna uğraşma dedi bana ama oğlum yoktu yanımdaki beşik boştu görmeliydim onu 1 saatte kımıldattım ayaklarımı ama 6 saatten önce kaldırmadılar tam 6 saat oldu hemşire geldğinde ben yatakda kalkmaya hazır oturuordum nağıorsun dedi dedim doldu 6 saat kalkıcam eşimle hemşire kaldırdılar biraz zorlandım ama yürüdüm gittim oğlumun yanına minickti 1750 gr 41 cm
uyuordu o an ne hissettim bilmiordum odama geldim kendi kendime düşünüordum ben buna nasıl bakarım bu gece buradan kaçıp gitsem onu bıraksam hiç üzülmezdim ben gaddar bir anneydim sonra kızdım kendime düşünme bunları
sabah oldu oğlumun yanına gittim uyanmıştı ama fototerapi aldığı için gözleri bantlıydı açtırdım yavrum bana bakıordu o maviş gözleriyle elimi uzattım tuttu sanki beni nie buraya koydun der gibiydi ağladım ama vermediler
oğluma ilk gün hiçbişi vermediler ikinci gün verileni kustugu için midesi yıkandı yine bişi yiyemedi 3 gün dediler süt sağma vakti ama yokki zorla 5 ml çıkardım o gün 8 kez verdim diğer gün 10 ml lazım yine 8 kez ama yok zorladım kendimi tüm gün süt sağdım 7 kez verebildim diğer gün 20 ml mama verdiler iki öğünde bir aradada ben süt verdim
doktora eğer girip emzirmemeizin vermezseniz alıcam içerden onu dedim mecbur izin verdi halimi görünce girdim hemen aldı göğsümü yavrum ozaman dedim ben artık anneyim ama gaddar olanı değil oğlum hem emior hem büyük bir özlemle bana bakıordu bende ona 10 gün kaldık hastanede 10 gün hiçdurmadn ağladım bende sonunda ebe geldi ver bakalım cicileri ben giydiricem ama dedim tmm dedi gittik oğlumu aldım giydirdim eşime dedim biz çıkıoruz tüm personel bekliordu oysa oğlumu ama ben kaçtım resmen hastaneden okadar sıkılmıştımki eve gittim beşiğine yatırdım beşik kocaman oğlum minicikti ama olsun benimdi benim yanımdaydı akşam hemen yıkadım mis kokusuna misler kattım kimselere baktırmadım herkes sen dikişlisin kalkma dediler ama ben yatak bile açmadım kendime her işimi kendim yaptım oğluma kendim baktım önceleri istemediğim ama sonra kaybetmeyi düşündüğümde bile çıldırdığım yavrumu hiç bırakmadım oda beni tabiki şimdi yavruşum 6 aylık oldu düzeltilmiş olarak 4,5 aylık koca bir erkek benim mustafa doğukanım aynı bana benzior beni görünce sevinmeleri gülücüklerle beni karşılamasına ölüorum iiki varsın iiki doğurmuşum seni yavrum diorum güzel güzel yüzüme bakıor RABBİM isteyen herkese nasip etsin bu duyguyu inşallah

kusuruma bakmayın lütfen çooook uzun oldu biliorum ama böylesi güzel bir süreci nasıl kısaltacağımı bilemedim

Maşallah....Okurken çok duygulandım,Allah sana bağışlamış yavrunu,Allah uzun ömürler versin ,annesi ve babasıyla birlikte.......

aminnn...saol canım sanada hayırlı doğumlar inşallahh

çok geçmiş olsun allah sağlıklı bir ömür nasip etsin inşallah..hikayen çok duygulandırdı..

maşallah oğluna çok tatlı

Önce Allah'a sonra size emanet olsun...Maaşallah

tşkler hanımlar darısı ssizlere inşallahh

maşallah allah uzun ve sağlıklı bi ömür nasip etsin
çok güzel bi hikayeydi

aminn darısı size inşallahh

İnşaallah oğlunuzla hep mutlu olursunuz.... çok tatlı maşaallah

Allah analı babalı büyütsün çok zorlu bir yoldan geçmişsiniz ama değer çok güzel çok tatlı bir oğlunuz var Allah bağışlasın...

Allah meleğinizi size bağışlasın inşallah.çok duygulandım okurken bende erken doğmuşum 7 aylık.annem çok üzülmüş çok küçükmüşüm doktorlar yaşama şansı çok düşük demişler ama Rabbim beni anneme bağışlamış.şimdi bende 27 haftalık hamileyim.doktor geçen haftaki kontrolde adet sancılarım olduğu için alttan muayene etti ve rahim ağzında kısalık var erken doğum olabilir dedi.korkuyorum ama bir yandan da böyle hikayeleri okuyunca cesaretleniyorum.Allah tüm annelerin meleklerini kucağına almasını nasip etsin inşallah.sizede ve oğlunuza mutlu,sağlıklı,uzun bir ömür versin

maşaallah yavruna canım, Rabbim korusun onu

Maşallah minik yavrunuza,Allahım onları korusun annesiz babasız bırakmasın inş,yazınızı okuyunca çok duygulandım,bende 5 aylık anneyim rabbim herkese yaşatsın,o güzel duyguyu herkese tattısın inş,prensinle mutlu yarınlar canım sevgi ile kalın...

allah nazarlardan korusun bebeginizi.okudugum engüzel dogum hikayesiydi.allah mutlulugunuzu daim etsin.rabbim tüm bebekleri korusun.

Ayy çok duygulandım hakkaten zor bir süreçmiş ama ne güzel sonuçlanmış rabbim bahtını açık etsin inşallah

hepinize çoook tşk ediorum arkadşlar güzel dualarınız için RABBİM isteyen herkese yaşatsın bu mucizeyi yavruşumun bir gülüşüne ben ağlıorum mutluluktan çok çok güzel bir duygu doğumdan öncesi okadr zor olduki benim için hala bunun etkilerini yaşıorum sağlık problemlerim hala sürüo ama oğlumun bir gülüşüyle unutuoorum herşeyi hele şimdilerde agular yaparken bazan anne der gibi bir ses çıkarıor ölüorum yaaa
bitanecik kuzum iiki doğurmuşum seniiii

Okurken hep ağladım, sonra ilk fotoğrafı görünce yine ağladımm!
Ama o ikinci fotoğraf yok muuu? Bana sevinçten kahkahalar attırdıı=))

maşallah çok şeker