• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Döktüm Duygularımı. Toplamama Yardım Edecek..

corekotlu

Üye
Kayıtlı Üye
3 Eylül 2020
523
177
23
25
Yasım21. Eğitimim lise. Universite hazırlık. Gulecyüzlü anlayıslı dinlemeyi ve anlatmayı seven birisiyim kendımce. “Ayrılık”larda zorlanan bi yapım vardır ve zaten her ayrılık da erkendir kendıne. Gecmis de bi aile bireyim vefat etti onun vefatından sonra bazı psikolojik sorunlarla cebellesmeye başladım. O dönemler destek aldim ayrıca. Bi diğer örnek olarak; sevdiklerimin saglıgı ve hayatının giidisatıyla ilgili fazla endiselenirim ayrıca hayatımda biri olduğunda elbet ayrılıgında normal bi süreç oldugunu bılsem de zorlanırım, kırılıp dökülürüm nedense yer yer ağlama krrızlerı olumsuz gelecek karamsar gelecek ile ilgili düsüncelerle dolar kaplanir ic yuzeyim. Pandeminin benim icin olusturdugu soruna gelirsek; issizlik. Bu da anksiyeteme paniklerime kaygilarima tuz oldu pişirdi bu duygularimi. Herkesin aılesı ayrılabılır ayrılmayabılırde bu normal benımkılerde ben ayrıldıklarını anlamayacagım kadar kucukken bıtırdıler. Baba kısmi aramaz sormaz ilgilenmez ki öyle soguttu ki zaten kendinden de bizahmet cıkmasın onume diyorum ancak bazen insan “neden ya nedeeennn” diyor .....belki bu yüzden kndi iliskilerimde de ayrılma durumlarında zorlanıyorumdur manevi olarak + olarak ölüm kayıbı da zordur fazlasıyla etkıler ancak benı carpma etkısyle etkıler. Aılenın iki bireyi de evlendiler baba tarafıda aynı sekılde babamn çocuğu oldu hatta. İNsanları da erkeklerı de zor tanıyorum. Hatta belki de çok hatalar yapıyormdur hayatımda. Hayatımı hep severim ancak bahsettiğim şeyler pandemi issizlik sınav sorumlulgu bitirmek istemediğim iliskim ama biraz sorunlu olan iliskim ayrıca diyorm bazı cocuklarn babasi /özenmiyorum özenmek kötü değildir amma böyle babasız büyüdüğüm için mutluyum nedense\ bazı babalar çok sevıyo çocuklarını hayran oluyorm bilemiyorum. Babasıyla ailesiyle iç içe birini görsem ne hos diyorm belki benden daha problemsızdır dıyorum insanın kocaman aılesı olması galiba iyi bisey. Bazen kendimde eksiklikler görüyorum ama diyorm aıle duzenını babm bozmus sonucta başka kıımsenın sucu yok diyorm. Bütün bu anlattıgım konuulardan dolayı agglama nobetlerıne gırınce zor cıkıyorum belki de yorgunumdur. Anlatcak arkadasm da yok. Bigun muytluysan obur gun tersii oluyo ayarlarım mı bozuk anlamadım :D Sizlerden destek almak istiyorum. Akıl almak belkı.
 
Yasım21. Eğitimim lise. Universite hazırlık. Gulecyüzlü anlayıslı dinlemeyi ve anlatmayı seven birisiyim kendımce. “Ayrılık”larda zorlanan bi yapım vardır ve zaten her ayrılık da erkendir kendıne. Gecmis de bi aile bireyim vefat etti onun vefatından sonra bazı psikolojik sorunlarla cebellesmeye başladım. O dönemler destek aldim ayrıca. Bi diğer örnek olarak; sevdiklerimin saglıgı ve hayatının giidisatıyla ilgili fazla endiselenirim ayrıca hayatımda biri olduğunda elbet ayrılıgında normal bi süreç oldugunu bılsem de zorlanırım, kırılıp dökülürüm nedense yer yer ağlama krrızlerı olumsuz gelecek karamsar gelecek ile ilgili düsüncelerle dolar kaplanir ic yuzeyim. Pandeminin benim icin olusturdugu soruna gelirsek; issizlik. Bu da anksiyeteme paniklerime kaygilarima tuz oldu pişirdi bu duygularimi. Herkesin aılesı ayrılabılır ayrılmayabılırde bu normal benımkılerde ben ayrıldıklarını anlamayacagım kadar kucukken bıtırdıler. Baba kısmi aramaz sormaz ilgilenmez ki öyle soguttu ki zaten kendinden de bizahmet cıkmasın onume diyorum ancak bazen insan “neden ya nedeeennn” diyor .....belki bu yüzden kndi iliskilerimde de ayrılma durumlarında zorlanıyorumdur manevi olarak + olarak ölüm kayıbı da zordur fazlasıyla etkıler ancak benı carpma etkısyle etkıler. Aılenın iki bireyi de evlendiler baba tarafıda aynı sekılde babamn çocuğu oldu hatta. İNsanları da erkeklerı de zor tanıyorum. Hatta belki de çok hatalar yapıyormdur hayatımda. Hayatımı hep severim ancak bahsettiğim şeyler pandemi issizlik sınav sorumlulgu bitirmek istemediğim iliskim ama biraz sorunlu olan iliskim ayrıca diyorm bazı cocuklarn babasi /özenmiyorum özenmek kötü değildir amma böyle babasız büyüdüğüm için mutluyum nedense\ bazı babalar çok sevıyo çocuklarını hayran oluyorm bilemiyorum. Babasıyla ailesiyle iç içe birini görsem ne hos diyorm belki benden daha problemsızdır dıyorum insanın kocaman aılesı olması galiba iyi bisey. Bazen kendimde eksiklikler görüyorum ama diyorm aıle duzenını babm bozmus sonucta başka kıımsenın sucu yok diyorm. Bütün bu anlattıgım konuulardan dolayı agglama nobetlerıne gırınce zor cıkıyorum belki de yorgunumdur. Anlatcak arkadasm da yok. Bigun muytluysan obur gun tersii oluyo ayarlarım mı bozuk anlamadım :KK70: Sizlerden destek almak istiyorum. Akıl almak belkı.
Bir benim arkadaşım yok sanıyordum 😂
 
21 yaşında bu kadar ayrılık vs takmak çok üzücü. Eğitimine odaklanmalısın hemde acilen. Psikolog değilim ama hiç normal değilsin.
21 yaşıma geri dönmeyi çok isterdim. Bu kadar arabesk yaşamamalısın hayatı.
 
21 yaşında bu kadar ayrılık vs takmak çok üzücü. Eğitimine odaklanmalısın hemde acilen. Psikolog değilim ama hiç normal değilsin.
21 yaşıma geri dönmeyi çok isterdim. Bu kadar arabesk yaşamamalısın hayatı.
Kotu his ettigim icin hislerimi paylasıp fikri almak istedim. Egitime dolu bi kafa ile odaklanılmıyor ayrılıga takmamı bosveririm zamanla ama issizlik insan hayatını doğrudan etkıledıgı ıcın dusuncelerle bogusurken ders çalışma da zorlanıyorum ama elımden gelendi yapacağım :) bi arkadsm bile kalmayısına uzuluyorm uzulmek de bi duygu sonucta onu da yasamaliyiz ama yoğun yasamamalıyız. Bende yogun üzüntü ve dusunce oluyor bunu cozmeliyim:) sagolun
 
Back
X