Normal bir erkek arkadaşımla, hatta dostumla diyeyim dün yemeğe çıktık. Her zamanki sohbetlerimizden ettik. Ben iki ay önce bir ayrılık yaşamıştım. O da daha evvel ayrılmıştı. Biraz bu süreçten bahsettik. Sonra beni eve bırakırken yolu uzattı ve kahve ısmarlayayım dedi. Göl kenarında çok güzel kafeler var oraya gittik. Kahve içtik. Biraz yürüyelim dedik. Böyle otururken ve normal bir şekilde konuşurken arkadaşımın sürekli bana baktığını hissettim. Bakışlarımı kaçırdım başka yere baktım. O daha da yakınlaştı sanki. Üzgün müsün halen ayrıldığın için dedi yüzümü ellerinin arasına aldı filan. Ben yine kaçamak cevaplar verdim ne olduğunu anlamadığım bir andı açıkçası. Sonra sarılmak istedi ve rahatsız olduğumu belli ederek artık gidelim mi dedim. Ben onu çok normal bir arkadaş olarak görüyordum. Yani kaç senelik dostluk var ortada bu zamana dek rahatsız olduğum tek bir anı olmadı güveniyordum da ve mesafesine de dikkat eden bir insandı. ama dünkü durum kafamı karıştırdı. Daha sonrasında bana beni üzgün gördüğü için öyle destek olmaya çalıştığını rahatsızlık verdiyse özür dilediğini filan söyledi. Bunda arkadaşça bir tutum görmüyorum. Ona hem kızdım hem de üzüldüm. Sizce ben mi abartıyorum
Son düzenleme:
