10 yıldır cok sevdiğim arkadaşım vardı. 15 temmuz zamanında yazışıyoruz. Karşıt görüşlüyüz ama ben her zaman düşüncesine saygı duyup alttan almışımdır. Samimiyetimize böyle bişeyin çomak sokmasını istemedim.
Hep benim görüşüme hakaret ederdi guler geçerdim o gün hassas olunan bir saatte yine hakaretlere başladı ben de böyle düşünüyorum dedim . Bu sustu kesti muhabbeti konuşmadı vs . Ben mesaj attım bi kac kez noldu niye böyle yapıyorsun vs diye. Kısa yazıp sustu sonra . Oydu bahane uzun bir sure sonra evleneceği için koşturması olduğunu neden hiç bana ihtiyacın var ni demedigimi söyledi. Ki ben ona söylediğim gibi hep yazdim. O benim her animda yanımda oldu . Iyi kötü her anımda. Gedebildiği herseye geldigi icin zaten çabalayıp mesaj atmıştım ona . Hep uzak tuttu kendinden, yaninda olmama izin verseydi olurdum cok isterdim . Duydum ki çarşamba günü nişanı varmış. Küs olsakta gidip yanında olcam bi mutluluklar dileyip çıkarım diyorum kendi kendime, eşimde zaten isteseydi çağırırdi seni, sen okadar konuşmaya çalıştın onunla dedi .
Eşimde haklı bir yandan da böyle düşünüyorum. Siz olsaydınız gider miydiniz ?
