Canim benim ailem de seninki gibi inanılmaz heyecanlıydı, hazırlıklar filan görmen lazım. Ama sorunlardan haberleri yoktu. Kendi evim yerleştiğinde eve bakıp gizli gizli ağlıyordum, sanki orası benim evim değildi bana ait birşey yoktu. Evimin anahtarı dahi ben hariç herkeste vardı. Kendi evime girmek için görümcelerimin filan kapıyı kendi anahtarlarıyla acmalarina muhtaçtım.
Sonra aradım babamı, ben mutsuzum ve korkuyorum bana tecrübelerinizle ışık tutun dedim. Babam duyduklarına inanamadı, ama beni de gazlamadı. "Kızım bu senin hayatın, karar senin ve biz her zaman senin arkandayız. Eğer dikkate alırsan biz istemiyoruz" dedi. O gün aradım bitirdim, güzel bir tatile ciktim