- 6 Eylül 2009
- 194
- 35
- 118
Arkadaşlar düğünüme 1 ay kala sanırım ayrıldık
nişanlımın ailesi hafta sonu bize yemeğe geldiler..ne olduysa o aksam oldu.kendimi çok çaresiz hissediyorum şuan ve gerçekten nasıl davranmam gerekiyor bunuda bilmiyorum.gurur ve sevgim arasına sıkışığ kaldım.birde bitmek bilmeyen evlilik süreci stresleri..
nişanlımın ailesi bu süreçte bize hiç destek olmamış tamamen yapayalnız bırakmış bir aile. bu nişanlımın suçu değil diye kimse ailesini seçemiyor diye sürekli sustum sineye çektim olanı biteni.duymadım bana söylenenleri.ben aylarca nişanlımla birlikte neyi nerden en ucuza alabilirim diye dolaştım durdum.emek verdim.onun cebini kendi cebim gibi düşündüm..ailesinden daha çok acıdım ona belkide.nişanlımı çok seviyorum oda beni çok seviyor biliyorum.biz bir gün bile uzak kalamıyoruz birbirimize.en şiddetli anlarda bile tekrar sarılabiliyoruz sımsıkı. yemekte olan olay şuydu; düğünde takılacak bilezikler ile ilgili yorum yapılıyordu.. bunu bile hakkıyla yapmayacaklarını anladım ama sustum.bilezikle mutluluk olmayacaktı sonuçta.ama insanın gururunuda krıyor bu değersizlik.yalan değil.. konu konuşulurken ben dedimki, bu mevzu nişanlım ve benim aramda ciddi problemlere yol açıyor.denizleri geçip derede boğulmaya gerek yok.ben nişanlımı seviyorum.benim bir beklentim yok dedim.istediğiniz gibi yapın dedim.. kayınvalidem sessizce oturuyordu. kayınpederim sen ne düşünüyorsun dedi eşine. kaynanam şu sekilde çıkıştı. ben konuşursam çok ağır konuşurum ! sok oldum resmen. elim ayağım titredi.bende anne ne düşünüyorsan ne söyleyeceksen söyle bileyim dedim.demez olaydım. bohça alışverişinden girdi evden çıktı. neyin eksik oğlumu götürüp götürüp aldırıyosun herşeyi dedi. bende herkesin bu süreçte emek verdiğini oğlunun en büyük destekçisi olduğumu kibar dille ifade etmeye çalıştım..oğlu aldıysa bende o ev için neler aldım yaptım..sen daha bana şimdiden böyle cevap veriyorsun falanda filan demeye başladı.seni bu saatten sonra ortada bırakırım dedi. ben orda sustum kaldım.ağlamaya başladım.düşünsenize ne kadar gurur kırıcı bir durum. nişanlım ben yokmuşum gibi davrandı.beni sallamadığı gibi bizimle bizim hayatımızla ilgili konular konuşulurken yabancı gibi oturdu. giderken annemin ısrarı ile ellerini öptüm o zaman gururum onurum bir kez daha kırıldı.. nişanlımda suratıma bakmadan çekip gitti.çok kötüyüm.biraz olsun yorumlarınızla rahatlamak istiyorum.çünkü hatam yok.olsa hatamıda kabul etmeyi bilirim.
Herşeyi geçtim hadi nişanlının bi tepki vermemesini de geçtim annen baban yokmu senin yahu bu kadar ezdirilir mi bir çocuk
Benim ailemin yanında kv dem kalkacak ağır konuşurum konuşursam diyecek annem babam daha o cümleyi kurduğunda kapı dışarı ederler.Adap edep diye bişey var yani herşeyin yeri ve zamanı da var nasıl bir terbiyesizlik bu ya
