- Konu Sahibi ankadilara
- #1
durdugum yer neresi... nerdeyim? hayatta ki en onemli kararı verirken hata mı ettim acaba?
dugun . nişan hazırlıklarındaki bir iki bez parcası bir iki takı yuzunden kırıldı aileler insanlar , daha evlilik denen bu yeni dunyaya adımımızı biz kavgayla gurultuyle attık...can ciger olan ailelerimiz kavgalı basladı herseye.. biz eşimle tadamadık evliliğin heyecanını coskusunu.... ailelerimizin kavgaları gurultuleri okadar bastırdıki herseyi, ne sevincimizi yasadık ne paylaştık...balayına kafamızda binbir tane sorunla dertle endşeyle girdik..Boyle basladı evliliğimiz, belkide saglam atamadık temeli, sehir dısında oldugumuz icin tatillerde gittik sadece memleketimize ve ailelerimize ama her seyahat baska bir sorun oldu....herkes evlilik albumune bakar ve gozleri parlar biz albumleri rafa kaldırdık coktan ve ikimizde hic ama hic bakmak stemiyoruz oraya... Sakin kafayla oturup dusundugumuzde nekadar sacma nekadar gereksiz seyler yuzunden birbirimizi kırdıgımızı anladık hep...barıstık, ama sonra yine baska bir konu cıktı, herzaman gereksiz herzaman yersiz baska konular... baska kavga sebepleri. ben ailemin esimde kendi ailesinin avukatlıgına burundu hep. Onları bosverelim kendi hayatımızı yasayalım dedik hep ama olmadı, o huzursuzluk bizi hic bırakmadı.Eşimi doldurdular benide kendiminkiler doldurdu hep...
Cocugumuz oldu cok sukur allahıma, ama tıpkı dugunumde oldugu gibi oldu hersey yine, yine aileler dogumda bulunmak istedi, hic biri taviz vermedi ve kıyametler yine koptu birseyler yuzunden. tıpkı bizim gibi cocugumuzda kavgaların tartısmaların ortasına dustu..
Esimle evdeyiz... ama iki ayrı yabancı gibi...
Soylenmeyecek yada en son soylenecek seyleri biz en basta soyledik birbirimize, her lafımız her ima mız bosanmaya cıkıyor.
daha kac yıl olduki evleneli... hani bizimde guzel bir ailemiz hayatımız olacaktı? galiba basaramadık...
her kavgamız birbirimizi her kırısımız kalbimizde bir nokta bırakmıs ve sanırım artık kalbimiz kararmıs...
Ailelerimizin kavgaları gerilimleri baslattı belki ama bizde sucsuzmuyuz sanki eşimle, neden bukadar tahammulsuzuz?
Telefonla konustugumuzda ailelerimizle iyiyiz diyoruz hep ama onlarda biliyor bizde : aslında bir evde iki yabancıyız...
cocugumuz sa bu savasın ortasında
hep korkarak bakmıstım oysaki bosanmıs ailelerin cocuklarına hep uzulerek ve acıyarak
şimdi bizim cocugumuzda mı boyle olacak?
bunun icin bile bazı seylere katlanılmaz mı
bilemiyorum arkadaslar inanın katlanılır mı bilemiyorum...
paylaşamadıgımız sey ne onuda bilmiyorum..
cok mutsuzum, cok caresizim, sadece icimdekileri dokmek istedim vaktinizi aldıysam uzgunum...
dugun . nişan hazırlıklarındaki bir iki bez parcası bir iki takı yuzunden kırıldı aileler insanlar , daha evlilik denen bu yeni dunyaya adımımızı biz kavgayla gurultuyle attık...can ciger olan ailelerimiz kavgalı basladı herseye.. biz eşimle tadamadık evliliğin heyecanını coskusunu.... ailelerimizin kavgaları gurultuleri okadar bastırdıki herseyi, ne sevincimizi yasadık ne paylaştık...balayına kafamızda binbir tane sorunla dertle endşeyle girdik..Boyle basladı evliliğimiz, belkide saglam atamadık temeli, sehir dısında oldugumuz icin tatillerde gittik sadece memleketimize ve ailelerimize ama her seyahat baska bir sorun oldu....herkes evlilik albumune bakar ve gozleri parlar biz albumleri rafa kaldırdık coktan ve ikimizde hic ama hic bakmak stemiyoruz oraya... Sakin kafayla oturup dusundugumuzde nekadar sacma nekadar gereksiz seyler yuzunden birbirimizi kırdıgımızı anladık hep...barıstık, ama sonra yine baska bir konu cıktı, herzaman gereksiz herzaman yersiz baska konular... baska kavga sebepleri. ben ailemin esimde kendi ailesinin avukatlıgına burundu hep. Onları bosverelim kendi hayatımızı yasayalım dedik hep ama olmadı, o huzursuzluk bizi hic bırakmadı.Eşimi doldurdular benide kendiminkiler doldurdu hep...
Cocugumuz oldu cok sukur allahıma, ama tıpkı dugunumde oldugu gibi oldu hersey yine, yine aileler dogumda bulunmak istedi, hic biri taviz vermedi ve kıyametler yine koptu birseyler yuzunden. tıpkı bizim gibi cocugumuzda kavgaların tartısmaların ortasına dustu..
Esimle evdeyiz... ama iki ayrı yabancı gibi...
Soylenmeyecek yada en son soylenecek seyleri biz en basta soyledik birbirimize, her lafımız her ima mız bosanmaya cıkıyor.
daha kac yıl olduki evleneli... hani bizimde guzel bir ailemiz hayatımız olacaktı? galiba basaramadık...
her kavgamız birbirimizi her kırısımız kalbimizde bir nokta bırakmıs ve sanırım artık kalbimiz kararmıs...
Ailelerimizin kavgaları gerilimleri baslattı belki ama bizde sucsuzmuyuz sanki eşimle, neden bukadar tahammulsuzuz?
Telefonla konustugumuzda ailelerimizle iyiyiz diyoruz hep ama onlarda biliyor bizde : aslında bir evde iki yabancıyız...
cocugumuz sa bu savasın ortasında
hep korkarak bakmıstım oysaki bosanmıs ailelerin cocuklarına hep uzulerek ve acıyarak
şimdi bizim cocugumuzda mı boyle olacak?
bunun icin bile bazı seylere katlanılmaz mı
bilemiyorum arkadaslar inanın katlanılır mı bilemiyorum...
paylaşamadıgımız sey ne onuda bilmiyorum..
cok mutsuzum, cok caresizim, sadece icimdekileri dokmek istedim vaktinizi aldıysam uzgunum...