Geçen hafta çok sevdiğim bir profesörümle konuştum. Dedim ki "hocam, ruhum beynim o kadar yorgun ki, ufacık stres kaldıracak gucum kalmadı. Şu anda da bir bakkalda çalışıyorum, bunca yılıma yazık ama strese girmeden çalışıyorum" Hocamın cevabı "illa kariyer yapmaya mecbur musun? Eğer bakkalda çalışmak seni mutlu ediyorsa çalış, mutsuz olacağın hicbirsey yapma, psikiyatristini psikoterapine düzenli gitmeyi ihmal etme. Şu an içinden nasıl geliyorsa öyle yaşa. Geleceği düşünme, kim ne der düşünme, sakinleştigin vakit gerçekten ne yapmak istediğine karar verirsin, su anda sadece ruhunu dinlendir"
Delice yorgun ruhum beynim. Kendime birşeyler ispat edilen diye, kendimi iki zıt seçenek arasında seçim yapmaya zorlamaktan, kendimi kapana kısılmış hissetmekten bitap düştüm.
Gerçekten çok ciddi olarak dinlenmeliyim.