İş boşanmaya gelince karşındaki yıllarca aynı yastığa baş koyduğun insanı tanıyamıyorsun. Burda herşey yazılamıyor ama ben yine de kısaca şöyle özetleyim. Bizde hakaret, aşağılama, küfür, şiddet, psikolojik baskı... hepsi vardı. Ben sürekli süpheyle yaşadım. Çünkü sürekli evden kovulmam ve bana yaptığı hareketlerin arkasında hep bir kadın olduğunu düşündüm. Tuvalete giderken bile cep telefonunu yanında götürüyordu. Neyse baktı ben evi terk etmiyorum o evi terk etti. Mutsuzum düşüneceğim diye 8 yaşındaki oğlumla beni terk etti. gitmeden herşeyi ayarlasmış zaten. SGK'dan maaşını düşürmüş, kendine bir ev tutmuş. Bu arada bizi hiç aramadı, oğlu bile umurunda değildi. Pembe bulutlarda mutlu mutlu geziyordu. Biz aylarca onu bekledik. 6 ay sonra konuşalım diye aradı. Buluştuk, ilk cümlesi çekişecek miyiz anlaşacak mıyız oldu. Bu arada avukatını falan ayarlamış. Bir hafta sonra bana mail ile bir boşanma protokolü gönderdi, imzalamam için. Kabul edilir bir anlaşma değildi. Sadece oğlumu bana veriyor ama o istediği zaman görüyor ve herşeyi kendine alıyordu. İmzalamadım. Dava açtım. Arkasından o da bana dava açtı, benden yüklü bir tazminat isteyerek. 12 yılımı geçirdiğim insanın bu kadar değişebileceğini hiç düşünmezdim. Korkunç yalanları var dilekçesinde. Yapmadığım şeylerden beni suçluyor. Oğlumu hergün gördüğü halde beni oğlumu göstermemekle bile suçlamış. Altınlarımı evimizi alırken istemişti, vermiştim. Şimdi ben altınları görmedim, kaç tane olduğunu bile bilmiyorum diyor. Evi babamın miras parasıyla aldım diyor. Daha o kadar çok yalanları var ki anlatamam. Beni psikopat, ruh hastası, kıskançlık hastası olarak suçluyor. Sanırım benim avukatla da konuşmuş olmalı ki avukatımın konuşmaları çok farklılaştı. Kimseyi suçlamak istemiyorum ama avukatın ilk davayı açarken ki tutumları ile şimdiki tutumları çok çok farklı. Neyse iş boşanmaya gelince inan karşı taraf şöyle düşünüyor: ben çamur atıyım, temizlemek ona düşsün. Bunları sadece ben yaşamadığımı biliyorum. Ne hayallerle evlenmiştim. Deli gibi sevdiğim, uğruna ailemi bile karşıma aldığım, her sıkıntısına katlandığım insanı şimdi tanıyamıyorum. İlk başlarda ben de senin gibiydim. Beynim bitmesi gerektiğini söylerken, kalbime laf geçiremiyordum. Şimdi ise her şerde bir hayır vartdır diyorum. Zaman herşeyi gösteriyor. Onun tüm yaptıklarını, oyunlarını gördükçe artık kalbimde iyiki bitiyor diyor. Merak etme zamanla sende kalbine laf geçireceksin. Kendine iyi bak.
