Düşük ve psikoloji

Merhaba

SEEH22 .!.:

Merhaba

Genişletmek için tıkla...

Merhaba Anneler
Cumartesi günü rutin kontrole gittiğimde bebeğimin 18+3 de gelişimini durdurduğunu öğrendik. O gün eşimde bende tek istediğimiz bugün bu durumdan sağlıklı bir şekilde kurtulabilmekti.
Çünkü evde 12 ve 2.5 yaşında iki kızımız vardı bizi bekleyen.Eş desteği çok önemliymiş. Ya yalnız olsaydim...!!
Çok şükür ki çok aglasamda akşam 6 da bebek normal doğumla tahliye edildi ve ben fiziksel olarak saglikliydim
Bebeğim erkekti. Hayallerim planlarım vs vs herşey bir anda çöp olmuştu. Bebeğimi bacaklarımın arasında hissetmiştim ya o zaten ikinci travmaydi benim için dipteydim. Dogumhaneye yürüyerek gittim çünkü bebeğimi hissediyordum.Gormek istemiyorum diye ağlaya ağlaya....Of ne de zordu.Sonra anestezi verildi ve gözümün yaşıyla 15 dk sonra uyandım. Eşimle istediğimiz noktadaydik. Herşey yolundaydı.
Duygularımiz hariç...
12 yaşında kızım çok üzülmüş ona bunu yaşattığım için kendimi sucladim.
Ailem arkadaşlarım herkes o kadar üzüldü ki...
Hepsi için kendimi sucladim..
İki çocuğum varken ve daha öncede iki düşük yapmisken neden 3. İçin ısrar etmiştim.
Hakkım değilmiş gibi hissettim.
Hala öyle hissediyorum malesef...
Demem o ki işte bu işin sonrası atlatilmasi zor olan.
Bosluktayim...18 hafta ve çok bulantili geçen 18 hafta...
Ona mi yanarsın..Hayallerine mi neye yanarsın..
Benim gibi yaşayan anneler sizler nasıl atlatiyorsunuz...
Neler yaşadınız sonrasında aldığınız kararlar oldu mu gelin duygularımızı paylaşalım....