Düşüncelerim ve korkularım

SucveCeza

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Mart 2016
1.730
1.996
133
Merhaba kk kızları , 3 senelik evliyim. Ben 32 eşim 37 yaşında.. artık arkadas ve ailemizdeki kişiler çocuk yapmamızın zamanı geldi diye sıkıştırmaya başladılar. Bizim için çocuk demek sorumluluk demek. Ve bu sorumluluk beni gerçekten çok korkutuyor. Yaşım itibariyle etrafımda ki çoğu arkadasımın çocukları var.. gözlemlediklerim, bir araya geldiğimizde normal yaşantımızdan sohbet edemiyoruz sürekli muhabbetler, ek gıda olarak şunu yediriyorum benimkinin kilosu böyle seninkinin boyu kaç cm oluyor... gece hiç uyuyamadım. Çocuğun ateşi çıktı sabahladık.. sonrasında sürekli hayatlarından şikayet etmeleri. Sosyalleşemedikleri , yok tuvalete bile gidecek vaktim yok demeleri gerçekten beni korkutuyor.. evlenmeden önce çocuk konusuna eşim ve ben gerçekten çok sıcak bakıyorduk... hala daha yolda yürürken bi çocuk görsek sevmek için can atarız.. ama konforumuz söz konusu olunca çocuk fikri bizi korkutuyor.. eşimle sürekli erteleme halindeyiz ama nereye kadar ? Siz nasıl karar verdiniz ? Sizde bu korkuları yaşadınız mı merak ediyorum? Bu arada yaşadığım bir travmadan dolayı 1 senedir antidepresan kullanıyorum. Antidepresanla hamile kalan var mı aranızda? Ne yazıkki hapımı da bırakamıyorum. Bu aralar gündemimizde çocuk konusu var anlayacağınız. Annem telefondan sürekli gün içinde arayarak torunda torun diyor. Eşimle ikimizin kafası çok karısık sizin yardımınızı almak istiyorum. Gözlerinizi yorduysam affola . Yorumlarınızı bekliyorum.:KK200:
 
Tabi ki çocuk demek sorumluluk demek, millet istedi diye veya zevk uğruna yapılabilecek bir şey değil. Bu hayata bir insan yetiştireceksiniz. Tabi ki zor, çok şeyden fedakarlık etmeniz gerekecek ama inanın değer. Önce gerçekten isteyip istemediğinize karar verin. Eğer yaptıktan sonra bunalıp ahlakıyla, eğitimiyle ilgilenmeyecekseniz boşuna yapmayın hem çocuğa yazık hem size. Gerçekten bir insan yetiştirme bilinciyle bunu yapmalısınız
 
Tabi ki çocuk demek sorumluluk demek, millet istedi diye veya zevk uğruna yapılabilecek bir şey değil. Bu hayata bir insan yetiştireceksiniz. Tabi ki zor, çok şeyden fedakarlık etmeniz gerekecek ama inanın değer. Önce gerçekten isteyip istemediğinize karar verin. Eğer yaptıktan sonra bunalıp ahlakıyla, eğitimiyle ilgilenmeyecekseniz boşuna yapmayın hem çocuğa yazık hem size. Gerçekten bir insan yetiştirme bilinciyle bunu yapmalısınız
Benim aslında korkum tam olarak fazlasıyla ilgilenmek beni düşündürüyor. Eşim ve ben ikimizde mükemmeliyetçi karakterdeyiz. Hayatımızı sadece çocuğa adayıp hiç bi şekilde kendimizle ilgilenmeyeceğimizi düşünüyorum. Evimizde küçük bir kedimiz var, o hastalandığında gece 3 te telaşla veterinere gidip , eve gelince de başında nöbet tutan biriyiz :)) yani bizim gibi pipirikli insanların kendi öz evladına nasıl davranacağını düşünemiyorum bile... ahh keşke sadece ben ya da eşim endişeli olsa.. ikimizde fazlasıyla heyecanlı bireyleriz
 
🙂🙂 Herkezde aynı korkular oluyor canım. Ama evladını kucağına aldığın zaman gezmek tozmakta neymiş dersin bir gülüşleri dünyaları bağışlıyor insana önce psikoloğa git düşünüyosan da ilaç takvimini ayarlayın süpriz bi gebelik olursa birden ilaçları bırakmak iyi değil diye biliyorum
 
Birilerinin hatri olsun diye cocuk yapilmaz,cocuk malesef sorumluluk almanin da otesinde,var olan omrunu yiyip bitiyor.Cocuk yapana kadar nasil bir sorumlulugun altina girdigini pek bilmiyorsun,o saydigin sorunlarda, buyudugunde sorundan bile sayilmadigini farkediyorsun.Dort cocugun hic birin de ne uykusuz gecelerimi,ne aldigim kilolari,ne tuvalet sorununu,ne de mamasini dert ettim.Henuz cok kucukler benim himayem altinda tutabiliyorum,arkadaslarini kontrol edebiliyorum,internette hangi oyunu oynacagini,neyi izleyebilecegini yonetebiliyorum ama bundan bir kac sene sonra benim kontolumden cikacaklar,odalarina kapanicaklar,arkadaslarini kendi isterse taniyabilecegim...kisacasi onlari nasil bir hayat bekliyor bilmiyorum,bu dusunce dusunce yuregime kalbim sikisiyor.Yani kisacasi evlat aldigimiz nefes gibi tutsan olmaz,salsan onsuz yapamazsin.Degisik birsey o yuzden ben bu sorumlulugu alamam diyorsan bence hic bulasma.
 
İki kadın bir araya gelir ; çalışmanın zorluğundan akşam eve zaten yorgun gelip bir de ev işi yemek bulaşık telaşi olduğundan dert yanar.. ama çalışmaya da devam eder.. maaş günü gülücük saçar 😁

Yine iki kadın bir araya gelir; kocam hiç yardımcı olmaz çıkardığını kirliye atmaz diye dert yanar... Döner eve gider Instagram da kocişim kalp kalp kalp diye fotoğraf koyar.. evliliğine devam eder...🥰

Velhasıl iki insan bir araya geldi bir konuda dert yandı, iki şikayetlendi diye çok da düşünmeye gerek yok.. o insanlar hem şikayet eder hem üremeye devam eder...
Çocuk da maaş gibi kociş gibi pek tatlıdır 😅

Allah hayırlısını versin . Her kadına anneliği tattirsin...aratmasin, kucağınızi boş koymasın...


(Bu saate elbette ki çocuk ağladığı için ayaktayım 😂🤣😂🤣 ama olsunduuuuu ♥️)
 
İki kadın bir araya gelir ; çalışmanın zorluğundan akşam eve zaten yorgun gelip bir de ev işi yemek bulaşık telaşi olduğundan dert yanar.. ama çalışmaya da devam eder.. maaş günü gülücük saçar 😁

Yine iki kadın bir araya gelir; kocam hiç yardımcı olmaz çıkardığını kirliye atmaz diye dert yanar... Döner eve gider Instagram da kocişim kalp kalp kalp diye fotoğraf koyar.. evliliğine devam eder...🥰

Velhasıl iki insan bir araya geldi bir konuda dert yandı, iki şikayetlendi diye çok da düşünmeye gerek yok.. o insanlar hem şikayet eder hem üremeye devam eder...
Çocuk da maaş gibi kociş gibi pek tatlıdır 😅

Allah hayırlısını versin . Her kadına anneliği tattirsin...aratmasin, kucağınızi boş koymasın...


(Bu saate elbette ki çocuk ağladığı için ayaktayım 😂🤣😂🤣 ama olsunduuuuu ♥)
Ne kadar güzel bir yazı bu :KK49::anneadayı: gerçekten çok açıklayıcı bir mesaj olmuş. Mutlu oldum
 
Birilerinin hatri olsun diye cocuk yapilmaz,cocuk malesef sorumluluk almanin da otesinde,var olan omrunu yiyip bitiyor.Cocuk yapana kadar nasil bir sorumlulugun altina girdigini pek bilmiyorsun,o saydigin sorunlarda, buyudugunde sorundan bile sayilmadigini farkediyorsun.Dort cocugun hic birin de ne uykusuz gecelerimi,ne aldigim kilolari,ne tuvalet sorununu,ne de mamasini dert ettim.Henuz cok kucukler benim himayem altinda tutabiliyorum,arkadaslarini kontrol edebiliyorum,internette hangi oyunu oynacagini,neyi izleyebilecegini yonetebiliyorum ama bundan bir kac sene sonra benim kontolumden cikacaklar,odalarina kapanicaklar,arkadaslarini kendi isterse taniyabilecegim...kisacasi onlari nasil bir hayat bekliyor bilmiyorum,bu dusunce dusunce yuregime kalbim sikisiyor.Yani kisacasi evlat aldigimiz nefes gibi tutsan olmaz,salsan onsuz yapamazsin.Degisik birsey o yuzden ben bu sorumlulugu alamam diyorsan bence hic bulasma.
Çok guzel açıklamışsın.. benım korkumda tam olarak fazla sorumluk alacağımdan. Kişilik olarak eşimde bende pipirıklı bireylerız.. çocuk olduğunda sadece hayatımız çocuk olacak bundan emınım .. benı korkutanda bu
 
Eninde sonunda olacak kaçış yok :emir_bebek: Hamile kaldığın anda annelik içgüdüsüyle tüm endişelerin bitiyor merak etme canım.
 
Merhaba kk kızları , 3 senelik evliyim. Ben 32 eşim 37 yaşında.. artık arkadas ve ailemizdeki kişiler çocuk yapmamızın zamanı geldi diye sıkıştırmaya başladılar. Bizim için çocuk demek sorumluluk demek. Ve bu sorumluluk beni gerçekten çok korkutuyor. Yaşım itibariyle etrafımda ki çoğu arkadasımın çocukları var.. gözlemlediklerim, bir araya geldiğimizde normal yaşantımızdan sohbet edemiyoruz sürekli muhabbetler, ek gıda olarak şunu yediriyorum benimkinin kilosu böyle seninkinin boyu kaç cm oluyor... gece hiç uyuyamadım. Çocuğun ateşi çıktı sabahladık.. sonrasında sürekli hayatlarından şikayet etmeleri. Sosyalleşemedikleri , yok tuvalete bile gidecek vaktim yok demeleri gerçekten beni korkutuyor.. evlenmeden önce çocuk konusuna eşim ve ben gerçekten çok sıcak bakıyorduk... hala daha yolda yürürken bi çocuk görsek sevmek için can atarız.. ama konforumuz söz konusu olunca çocuk fikri bizi korkutuyor.. eşimle sürekli erteleme halindeyiz ama nereye kadar ? Siz nasıl karar verdiniz ? Sizde bu korkuları yaşadınız mı merak ediyorum? Bu arada yaşadığım bir travmadan dolayı 1 senedir antidepresan kullanıyorum. Antidepresanla hamile kalan var mı aranızda? Ne yazıkki hapımı da bırakamıyorum. Bu aralar gündemimizde çocuk konusu var anlayacağınız. Annem telefondan sürekli gün içinde arayarak torunda torun diyor. Eşimle ikimizin kafası çok karısık sizin yardımınızı almak istiyorum. Gözlerinizi yorduysam affola . Yorumlarınızı bekliyorum.:KK200:
Ben hep derim ki; insanlığın kendine yaptığı en büyük eziyet çocuk yapmak:) Büyük değil, aşırı sorumluluk. İnsanın tahammül sınırlarını zorlayan, depresyona sokan, senede 10 yaş yaşlandıran bir olay. Sosyallik falan orda dursun, çocuktan sonra bütün hayatınız tepetaklak oluyor. Aman aman bi isteğiniz yoksa yapmayın ya, ne güzel rahatsınız böyle.
 
Anne olmak hic bitmeyen bi karin agrisiymis......Ama cocugun oldugunda yarınlara umutla bakiyosun o oldugu icin hergun daha cok sukur edebiliyosun evin nesesi sevgi yumagi...hakkinizda hayirlisini istemek en guzeli
 
Merhaba kk kızları , 3 senelik evliyim. Ben 32 eşim 37 yaşında.. artık arkadas ve ailemizdeki kişiler çocuk yapmamızın zamanı geldi diye sıkıştırmaya başladılar. Bizim için çocuk demek sorumluluk demek. Ve bu sorumluluk beni gerçekten çok korkutuyor. Yaşım itibariyle etrafımda ki çoğu arkadasımın çocukları var.. gözlemlediklerim, bir araya geldiğimizde normal yaşantımızdan sohbet edemiyoruz sürekli muhabbetler, ek gıda olarak şunu yediriyorum benimkinin kilosu böyle seninkinin boyu kaç cm oluyor... gece hiç uyuyamadım. Çocuğun ateşi çıktı sabahladık.. sonrasında sürekli hayatlarından şikayet etmeleri. Sosyalleşemedikleri , yok tuvalete bile gidecek vaktim yok demeleri gerçekten beni korkutuyor.. evlenmeden önce çocuk konusuna eşim ve ben gerçekten çok sıcak bakıyorduk... hala daha yolda yürürken bi çocuk görsek sevmek için can atarız.. ama konforumuz söz konusu olunca çocuk fikri bizi korkutuyor.. eşimle sürekli erteleme halindeyiz ama nereye kadar ? Siz nasıl karar verdiniz ? Sizde bu korkuları yaşadınız mı merak ediyorum? Bu arada yaşadığım bir travmadan dolayı 1 senedir antidepresan kullanıyorum. Antidepresanla hamile kalan var mı aranızda? Ne yazıkki hapımı da bırakamıyorum. Bu aralar gündemimizde çocuk konusu var anlayacağınız. Annem telefondan sürekli gün içinde arayarak torunda torun diyor. Eşimle ikimizin kafası çok karısık sizin yardımınızı almak istiyorum. Gözlerinizi yorduysam affola . Yorumlarınızı bekliyorum.:KK200:
Evet çocuk zor olduğu kadar harika bir şey.Yani eninde sonunda çocuk sahibi olacaksanız yaşınızın çok ilerlememesi daha iyi.Hem sabır ve tahammül açısından hemde aranızdaki kuşak farkının çoğalmaması için.

Korktuğunuz durumlara gelince evet sevilesi tarafı yok ama hepsi geçici.O bir süreç hemde sonu harika bir süreç.Sorumluluk kısmı ise bir ömür boyu.
 
Ben hep derim ki; insanlığın kendine yaptığı en büyük eziyet çocuk yapmak:) Büyük değil, aşırı sorumluluk. İnsanın tahammül sınırlarını zorlayan, depresyona sokan, senede 10 yaş yaşlandıran bir olay. Sosyallik falan orda dursun, çocuktan sonra bütün hayatınız tepetaklak oluyor. Aman aman bi isteğiniz yoksa yapmayın ya, ne güzel rahatsınız böyle.
Gerçekten mi ? Korkutmayın beni... beni gazlayın dıye konu açtım aslında :))) ama sız tam tersını dedınız.. sızın çocuğunuz yok sanırım ?
 
Çocuk yapmayı düşündüğümüz zaman eşime aman bir tane yapalım beğenmezsek bir daha yapmayız demiştim 😂 yaptık beğenip beğenmediğime karar veremedim daha 😛
İşin şakası bir tarafa eğer zaten planinizda çocuk varsa yani katiyen ben çocuk sevmem demiyorsaniz ilerde çocuk yapmadığınız için pişman olma riski çok yüksek. Çocuk çok zor, dünyanın en mantıksız işi. Ama çoğu güzellik de mantığa aykırıdır zaten 😁
Gelip bana candan bir annemmm deyişi var ki dünyanın hazinesine değişmem. Çocuk ömür boyu sürecek kalp sızısıdır her an aklın onda olur her adımını ona göre atarsın. Sırtına çıkıp hunharca tepinmesine izin verirsin. Ortalığı dağıtır söylene söylene toplarsın ama her şeyi tatlı işte. Aklinizda çocuk fikri varsa eşinizle evliliğinizi oturttugunuza inanıyorsanız yapın. İlk yılları zor ama deliksiz uyumaya başlayınca rahat edersiniz. Ayrıca evet çocuk olunca bir şekilde söz onlara geliyor ve sıkılmıyorsunuz.
 
Siz bilirsiniz....siz istiyor musunuz?

Cidden istiyorsaniz, su mukemmeliyetcilik huyunuzu iyice torpuleyin gozunuzu seveyim. O tip annelerin cocuklari okulda basarili olma hirsiyla geceleri dislerini sIkIyor, asiri hirsli, rekabetci tipler oluyor...yani cocugun psikolojisini bozarsiniz.
 
Merhaba kk kızları , 3 senelik evliyim. Ben 32 eşim 37 yaşında.. artık arkadas ve ailemizdeki kişiler çocuk yapmamızın zamanı geldi diye sıkıştırmaya başladılar. Bizim için çocuk demek sorumluluk demek. Ve bu sorumluluk beni gerçekten çok korkutuyor. Yaşım itibariyle etrafımda ki çoğu arkadasımın çocukları var.. gözlemlediklerim, bir araya geldiğimizde normal yaşantımızdan sohbet edemiyoruz sürekli muhabbetler, ek gıda olarak şunu yediriyorum benimkinin kilosu böyle seninkinin boyu kaç cm oluyor... gece hiç uyuyamadım. Çocuğun ateşi çıktı sabahladık.. sonrasında sürekli hayatlarından şikayet etmeleri. Sosyalleşemedikleri , yok tuvalete bile gidecek vaktim yok demeleri gerçekten beni korkutuyor.. evlenmeden önce çocuk konusuna eşim ve ben gerçekten çok sıcak bakıyorduk... hala daha yolda yürürken bi çocuk görsek sevmek için can atarız.. ama konforumuz söz konusu olunca çocuk fikri bizi korkutuyor.. eşimle sürekli erteleme halindeyiz ama nereye kadar ? Siz nasıl karar verdiniz ? Sizde bu korkuları yaşadınız mı merak ediyorum? Bu arada yaşadığım bir travmadan dolayı 1 senedir antidepresan kullanıyorum. Antidepresanla hamile kalan var mı aranızda? Ne yazıkki hapımı da bırakamıyorum. Bu aralar gündemimizde çocuk konusu var anlayacağınız. Annem telefondan sürekli gün içinde arayarak torunda torun diyor. Eşimle ikimizin kafası çok karısık sizin yardımınızı almak istiyorum. Gözlerinizi yorduysam affola . Yorumlarınızı bekliyorum.:KK200:

Çocuk büyük sorumluluk tabi ki. Siz de daha genç sayılırsınız. Ciddi ciddi düşünmeye başlamışsanız bence artı ve eksilerini bir kenara yazın ve eşinizle karar verin.

Büyük sorumluluk ama o kadar da gözünüzde büyütmeyin. Tamam buralarda ya da farklı ortamlarda çoğunlukla sorunları okuyoruz ama dışarıda çoluğu çocuğuyla mutlu mesut hayat süren çok daha fazla insan var. bunlardan birisi neden siz olmayasınız ?
 
Başkası istedi diye yapilmaz. iyice düşünün eğer icinizde bir ses "istiyorum" diyorsa yapin tabiki.
Biz çocuksuz kadınlar galiba cok büyütüyoruz gözümüzde. Eğer bazi insanlarin anlattığı gibi olsaydı çoğu 2,3,4,5 yapmazdı.

E bide kişilik meselesi...benim cevremde kimse (tek cocuksuz benim) ne dert yaniyor, ne ek gida sohbeti yapıyor nede paspal durumda zombi gibi geziyor. Çoğu arkadaşlarım cocukla tatil (,thailand, güney afrika vs) yapiyorlar. Yiyip icip geziyorlar.
 
Başkası istedi diye yapilmaz. iyice düşünün eğer icinizde bir ses "istiyorum" diyorsa yapin tabiki.
Biz çocuksuz kadınlar galiba cok büyütüyoruz gözümüzde. Eğer bazi insanlarin anlattığı gibi olsaydı çoğu 2,3,4,5 yapmazdı.
Doğru diyorsun , etrafımda ki kişiler gerçekten gözumu korkuttu. İçimdeki ses istiyorum diyor, bi tarafımda biraz daha ertele diyor:)))) kaza kurşunu olsa da kurtulsak dıyorum :))
 
Yeni evliyim, korkulu rüyam hamile kalmak. Bekarken daha sıcak geliyordu ama şimdi hiç istemiyorum yahu. :KK43: Takipteyim konuyu, ama “evet gerçekten aşşşırı zor” dan farklı cevap çıkmayacak sanırım.
 
Siz bilirsiniz....siz istiyor musunuz?

Cidden istiyorsaniz, su mukemmeliyetcilik huyunuzu iyice torpuleyin gozunuzu seveyim. O tip annelerin cocuklari okulda basarili olma hirsiyla geceleri dislerini sIkIyor, asiri hirsli, rekabetci tipler oluyor...yani cocugun psikolojisini bozarsiniz.
Benım mukemmeliyetçi yönum hırs okul vs değilde.. ay basına birşey gelmesın, uzulmesın, ona yetebılecekmıyım duyguları baskın. Yoksa bir öğretmen olarak çok karsıyım dedığınız şekılde eğiten ailelere.
 
Back
X