Hepimizin yaşadığı aynı.. insan zamanla yalnızlaşıyor..ilk yıllar çok ağladım çok hıçkıra hıçkıra ağladım.. etrafımda herkes hamileydi sülalede bile ikizler oldu 3 tane..
Ben içimden çığlık çığlığa ağlarken kimse duymadı sesimi.. kimse ile görüşemiyorum..
Görüşürsem eşim de birlikte geliyo onun yanında soramıyorlar çekiniyorlar..
8 yıllık evlilik aptal olan anlar ne gerek var sormaya.. ama insanoğlu tuhaf bir varlık işte..
Ne cümleler duydum neler...
- bu çocuk yapana kadar ben 3 tane doğururum (gerçekten 3. Çocuğu şuan 2 yaşında)
- yoksa bunca yılda nasıl yapılacağını mı öğrenemedin?
- senden sonra evlenenler bile hamile kaldı..
- Duydun mu oda hamileymiş..
- evin mobilyacı dükkanı gibi çocuk yokya kirlenmez..
- Nereye koşuyorsun kız sanki evde çocukların ağlıyor..
- napalim canım sanada ALLAH vermemiş sizde tek yaşarsınız..
- içine çek kokusunu bebekler cennet kokar..
- baksana bebeği robot gibi tutuyo (O kadar tedirginim ki zorla verdi kucağıma ve ben önceki hafta NEGATİF tüp bebek sonucumu almıştım)
- ISSIZZ AL bu terlikleri giy sonra üşütürsün çocuğun olmaz benden bilirsin
- en ağırı da kardesimdem geldi ANNEM SENIN IÇIN DUA ISTEMIS HAMILE OLAN ABLADAN AMA BEN HAMILEYIM...



Daha o kadar çok varki aklımda olmayan yıllar çok şeyler götürdü.. ama ahireti kazandırır inşallah.. ben onları allaha havale ettim ve bu yola baş koydum vazgeçmeyeceğim sonuna kadar mücadele edeceğim asla pes etmeyeceğim ALLAH büyük...