Hayır şıpsevdi değilim; 2 yıldır hayatımda sevgilim var ve ondan öncesinde de 1 yıl kadar konuşmuşluğumuz var.Ve bu süreçte -bunaldığım zamanlar da dahil- kimseye yan gözle bile bakmadım.Hatta dünyadaki tek erkek oymuş gibi hissettim.Hala da bu böyle.
Zaten tersi olsa, bir kalpte iki kişi barınamayacğını bildiğimden, sevgilime haksızlık etmek istemeyeceğimden ve her şeyden önce bunun kendime olan saygımı yitirmeme sebep olacağını bildiğimden anında bitiririm.Yanlız bu kanıya nerden vardınız merak ediyorum ?
Aslında evlilik vs. olaylarını sık sık konuştuğumuz bir ilişkimiz var.Ama buna en erken 6 sene var.Ama bu konuda bile net olamıyorum bazen gelinliğimi, damatlığını yada ne biliyim işten eve geldiğimde onun evde olduğunu falan bile hayal ediyorum.Bazen de işte ben hayatımı onunla geçirmek istiyor muyum diye şüpheye düşüyorum.
İlişkide her zaman dürüstlüktn yana olduğum için düşüncelerimi, bir gün de olsa ara vermemiz gerektiğini, bunaldığımı uygun bir dille anlattım.Ben senin benden bir gün de olsa ayrı kalmak istemene sebep olacak ne var onu anlamaya çalışıyorum dedi.Biraz sebeplerini anlamaya çalıştı.Sonra da eğer her şey eskisi gibi olacaksa ben seni istediğin kadar beklerim dedi.Biraz kırgın sanırım hala- bu ara verme süreci şimdi olamaz, ikimiz de yeni bir okula başlıyoruz sayılır, ilk haftasında yanında olmak istiyorum, ben de ilk hafta onsuz yapamam- umarım bir an önce her şey yoluna girer.