Öncelikle çok geçmiş olsun ve her sorun bir gün geçecek bunu bilin

bende suan bu hislere sahibim, cocugum hariç kimsenin üzüntüsü sorunu beni üzmüyor, vicdan yapamıyorum çok kolay kalp kirabiliyorum. Sizinki de böyle bisey mi. Ben bunu sevgisiz kalmaya bağlıyorum. Dogum öncesi eşinizle nasil bir ilişkiniz vardi bunu biraz sorgulayın sorun oradan geliyorsa eşinizle oturup konuyu paylaşın. Beklentilerinizi dile getirin. Tüm sorumluluklarınızı atın ve sadece gercekten sevdiğiniz şeyleri yapın. Özellikle içinizden gelmese bile bence bebeğinize sarılmaktan vazgeçmeyin, cunku bir bebeğin müthiş bir enerjisi vardır, yaşama hevesi ve hayatta kalma savaşlarımızın hepsi onlar için unutmayın. Annelik çok özel, biz onların, onlarda bizim tek ilacımız. Annenizin desteğiyle bebeğinizi tekrar sarıp sarmaladiginizda geçip gidecektir diye umuyorum. Çok geçmiş olsun